November 2024
Ik ben inmiddels al weer een klein weekje in Gambia en het is wat stil geweest op de email en via facebook. Drukke week achter de rug, het is nu zondagmorgen (17e november) en nu tijd om even wat te schrijven. Ik was van plan om deze ochtend een flink uit te slapen maar was al weer om 07.00 uur wakker. Ik heb het nog kunnen rekken tot 08.00 uur en ben toen toch maar opgestaan. Het is dan wel de mooiste tijd van de dag, lekker koel buiten. Ramen en deuren opengegooid zodat de frisse ochtendbries de muffe nachtlucht kan verdrijven. Ik had nog een kleine, vette afwas staan van gisteren (lunch voor de Verenigde Stichtingen Gambia die ik verzorgd heb) en wat kleding waar de nodige kook-spetters op zaten. Wat water in een pan gedaan en gekookt. Eerst maar even de vettigheid van de bakjes en potjes afspoelen. Deze gaan in een grote zak en blijven in Gambia. Samen met mijn twee grote Gambiaanse kookpotten. De eigenaar van het appartement bewaart deze voor mij zodat ik ze de volgende keer weer kan gebruiken. Ook heb ik hier een groot aantal schalen en manden staan voor het opdienen van de rijst, sauzen en het brood. Ik hou niet van wegwerp materiaal (er ligt hier al te veel rommel langs de kant van de weg en ik wil daar niet aan bijdragen). Daarnaast hou ik ook van een goede aankleding van de lunch. Mooie gerechten moeten mooi gepresenteerd worden! Kleding gewassen en op de lijn gehangen. Ik had het water er zoveel mogelijk uitgewrongen maar de kleding bleef kletsnat. No problem! Na de dag in de zon is het weer droog en morgen gereed voor een nieuwe kleding-dag. Na alle (af)wasperikelen is het tijd voor ontbijt. Gelukkig is de local shop op zondag ook gewoon open. Een brood en eieren gekocht (fresh eggs anders zijn ze al gekookt), kop thee gemaakt en mij gesettled achter de laptop. Eerst een verhaaltje met foto's op mijn facebook over de lunch van zaterdag (https://www.facebook.com/kuiranto). En nu is het tijd om een verslag te schrijven van afgelopen week.
Maandagmorgen om 07.00 uur stond mijn gevlucht gepland via TUI. De hele week voorafgaand aan het vertrek alles verzameld wat mee moet. Ik had dekentjes, mutsjes en sokjes gekregen van de dames van het Dames Gilde uit Ulft (https://www.facebook.com/damesgildeulft). Daarnaast had ik een doos vol brillen gekregen van een kennis. Ik zou de lunch gaan verzorgen voor de Verenigde Stichtingen Gambia (VSG – www.vsgambia.com) dus mijn kookspullen moesten ook mee. Veel kilo's naar Gambia dit keer en gelukkig kan dit via TUI. Ik had 40 kilo ruimbagage geboekt en met veel wikken en (vooral) wegen kwam ik net niet over de 40 kilo heen. Zondagavond nog even fijn gedanst bij VIDA Zevenaar (https://www.facebook.com/profile.php?id=100064704065143) en daarna thuis even zitten en daarna een paar uurtjes slaap. Ik had op zaterdag de auto nog even gecheckt (Doe voor vertrek de bandencheck ed.) De auto is met zijn 20 jaar redelijk op leeftijd en heeft al aardig zijn best gedaan. Maar wel weer door de APK dit jaar dus weer mee naar Schiphol.
Rond 14.00 uur liep mijn wekker af en zo'n 45 minuten later zat in de auto en ging op weg naar Schiphol. Het was rustig op de weg, een enkele vrachtwagen ging al richten het westen. De reis verliep mooi vlot en de afslag Schiphol op de A-2 was in beeld. Ik reed de oprit naar de A-9 richting Schiphol en moest terug naar 70 km/uur. De borden langs de kant lichtten al waarschuwend op: U rijdt te snel, matig uw snelheid!. Heb ik ook netjes gedaan. Eénmaal op de A-9 mocht ik weer naar de 100 km/uur maar mijn auto dacht daar blijkbaar anders over. De druk viel even weg, de snelheid liep terug en er knipperde een geel lampje op het dashboard. Het lampje ging weer uit en de druk en de snelheid kwamen weer terug. Ik hoefde nog maar zo'n 10 kilometer maar dit waren wél de langste 10 kilometer die ik meegemaakt had. Met zweet op de rug (en ook ergens ander maar ik wil het netjes houden) reed ik uiteindelijk zonder problemen de parkeergarage op Schiphol binnen. De bagage gedropt, de securitycheck en de paspoortcontrole verliepen vlot en rond 06.45 uur zaten we aan boord.
Iets later dan gepland gingen we de lucht in. Ik kon dit keer weer een plaats bij de nooduitgang reserveren dus ik zat lekker ruim. Ik had op mijn tablet een hele trits film van Netflix gedownload. Ik wilde eerst wat gaan slapen maar dat lukte niet – tijd voor film 1 Back to Black met/over Amy Winehouse. Was een indrukwekkende film en na de film van zo'n 2 uur werden mijn oogleden toch wat zwaarder en heb heel even geslapen. Toen ik wakker werd heb ik een leuk gesprek gehad met mijn buurman. Hij is de producent van de Volendammer Vissoep. Daar over gepraat en nog over veel meer totdat hij slaperig werd (hopelijk niet door mijn gezelschap) en film 2 aan de beurt was. Het was een Nederlandse film over een invasie van een fictief land op de Nederlandse Antillen. Deze film was niet zo sterk als film nummer 1 maar was wel leuk om naar te kijken én weer 2 uur verder! Na de aftiteling van de film kondigde de piloot de landing al aan. Het was weer een soepel en aangename vlucht. Exact om 12.30 uur Gambiaanse tijd liepen wij het gebouw van het vliegveld binnen voor de security/paspoortcheck. De koffers waren er ook al mooi vlot. En even later zat ik in de Mitsubitsi Pajero van Yaya, op weg naar 'mijn' in Kololi Taban. Wat mijn onderweg opviel was dat de nieuwe 6-baans weg compleet bewegwijzerd was met zebrapaden en heuvels (sleeping police) om de vaart te minderen. De gedachte van zebrapaden is goed, voor elk zebrapad liggen de heuvels zodat iedereen vaart moet minderen wanneer ze een zebrapad naderen. De voetgangers op het zebrapad hebben voorrang, dat weet iedereen. Maar dit wil nog niet zeggen dat het autoverkeer ook altijd stopt voor een overstekende voetganger. Meestal geven de chauffeurs na de heuvels weer flink gas zodat het oversteken op zebrapad een riskante onderneming blijft.
Rond 14.00 uur was ik 'thuis'. Eerst even rustig mijn koffers uitgepakt en alles geïnstalleerd. En nu wat boodschappen doen bij Marouns Supermarket. Karafa stond al te wachten voor mijn deur met zijn local taxi. Ik had die avond geen zin om op de Strip te gaan eten dus had ik alles in huis gehaald voor een lekkere pasta. Ik kookte een grote pot want de rest kon in de vriezer voor een volgende keer. Een frisse douche en dan naar bed. Ik had de boiler al even aanstaan zodat het water voor de douche op kon warmen. Ik zette de douche aan en al snel kwam het warme water. Het water was behoorlijk heet, dan maar mengen met koud water. Ergens ging er iets niet goed want het water bleef zo heet dat ik niet onder de douche kon staan. Boiler uit en toen werd het water langzaam weer koud. Dan maar koud douchen, no problem! Die nacht lekker geslapen met af en toe het uitvallen van de stroom (en geen ventilator).
De dinsdagmorgen stond in het teken van een aantal Teams-vergaderingen met Nederland. In de middag reed ik naar Gunjur voor een bestuursvergadering van de Verenigde Stichtingen Gambia (VSG). Ik ben sinds 2 jaar voorzitter van de VSG, een overkoepelende vereniging van zo'n 100 stichtingen en particulieren uit Nederland die actief zijn in Gambia. Ook moesten we nog de netwerklunch van de VSG bespreken van zaterdag de 16e. We hadden zo'n 50 aanmeldingen en ik zou voor hen gaan koken. Het meeste was natuurlijk al geregeld maar het ging nu over de spreekwoordelijke …. op de 'i'. Die avond had ik een afspraak met twee meiden uit Nederland. Zij hadden vorig jaar (met 3 medestudenten van Iselinge Hogeschool uit Doetinchem) stage gelopen op twee scholen van www.buganala.nu. Ze waren inmiddels afgestudeerd en reisden in september af naar Gambia om 3 maanden les te gaan geven op de Buganalaschool én The School for the Deaf in Brikama. We hadden afgesproken bij restaurant Figaros op de Strip. Gezellig bij gekletst en afspraken gemaakt voor een bezoek aan beide scholen wanneer zij aan het werk zijn. Ook wilden zij graag, met twee stagiaires van Windesheim Zwolle (verpleegkunde) een keer met mij mee naar Tanka Tanka Psychiatric Hospital in Sukuta. Ik had dit overlegd met de manager van Tanka Tanka, ze waren van harte welkom! Nog wat nagepraat en toen was het tijd om naar huis te gaan. Nog even een frisse douche en dan 'onder de wol'.
Woensdagmorgen ben ik voor het eerst naar Naneto Seyoni gegaan voor een bezoek aan de healthpost van www.huisvanmarabout-gambia.nl en de nurseryschool van www.buganala.nu. Het dak van de healthpost moet vervangen worden, volgende week ga ik hier naar kijken met de aannemer. En met de school zijn we aan het werken aan de aansluiting bij het vervolgonderwijs zodat de overheid de salarissen gaat betalen. Dit eerst bezoek was slechts een friendly visit om de contacten weer op te frissen. Tussendoor hebben we natuurlijk wel digitaal contact maar dat is toch anders. Mijn vorige trip was in juni van dit jaar, toch al weer 6 maanden geleden. Het is altijd fijn om elkaar live te treffen. Al vast wat afspraken gemaakt voor de komende weken en wat gedachten in de 'week' gelegd. Op de terugweg een bezoek gebracht aan The School for the Deaf in Brikama. Het was net pauze toen ik het terrein van de school op reed en de meiden zaten met de docenten en de leerlingen onder een grote boom op het schoolplein. Ik werd begroet door iedereen met gebaren die ik toen nog niet begreep. De meiden waren al ruim 1,5 maand in Gambia en waren al bekwaam in de gebarentaal. Ik kreeg een snelcursus en een aantal gebaren zijn blijven hangen. Mijn Gambiaanse naam is Omar, dit beeld je uit door met je duim en wijsvinger een 'O' te maken en met je hand langs je baard te strijken. Iedereen wist nu mijn naam. Een aantal keren een soort van salueren betekent 'bedankt' en zo hebben ze mij nog meer gebarentaal bij gebracht. Eerst heb ik een poos gesproken met het schoolhoofd. Hij kan wel wat verstaan maar niet zoveel. Ik heb geprobeerd om het geleerde de praktijk te brengen maar dat viel nog niet zo mee. Gelukkig werd ik prima gesouffleerd door de meiden én er zat nog een tolk bij. Volgens mij was dat de secretaresse van het schoolhoofd. Daarna kreeg ik een rondleiding langs de klassen van de meiden en één van de docenten. Dat was voor mij weer een mooie oefening in de gebarentaal én ik leerde weer wat meer zoals 'met mij gaat het OK'. Ik weet niet of er veel blijft hangen, je moet het blijven doen. Maar het was een mooie ervaring. Respect voor de docenten van deze school. Het mooiste voorbeeld dat je wat kunt bereiken door onderwijs en dat doof zijn geen beperking hiervoor is, was dat één van de docenten ook op de dovenschool had gezeten. Zij kwam van de dovenschool in Kanifing en gaf nu les in Brikama. Respect voor de school en ook voor de meiden, ze waren in korte tijd helemaal geïntegreerd in de school! Het was een lange maar interessante dag. Ik ben nog even naar de Strip geweest voor een afhaalmaaltijd. En na de maaltijd ging het lampje langzaam uit.
Donderdag bestond de dag grotendeels uit Teams-vergaderingen met Nederland. Daarnaast moest ik nog een aantal stukken doorlezen en schrijven. Rond 14.00 uur was ik daarmee gereed. Mooi nog even tijd om naar de markt in Serekunda te gaan. Ik had voor de lunch van zaterdag nog een aantal schalen nodig om de gerechten in op te dienen. We reden naar de shop waar ik ze anders ook altijd koop. De man herkende mij en dat was in eerste instantie fijn. Maar later bleek dat die kennis ook terug kwam in de prijzen die hij berekende. De schalen bleken ineens zo'n 50% duurder dan de vorige keer. Niet gekocht dus maar in de buurt zaten nog een aantal andere shops. Uiteindelijk een shop gevonden met redelijke prijzen. You are a cook? vroeg de eigenaar. Then you have to bring some food to for me and my sister. Er zat een dame naast hem en dat was zijn sister. Ik heb hem beloofd dat ik de volgende keer wat food zou brengen. Ik had ook nog wat kleine schaaltjes nodig en die zag ik bij de buurman. Het probleem was dat deze kleine schaaltjes bij een set van 6 schalen hoorde en ik had alleen dit formaat maar nodig. Dat kom wél maar voor een hoge prijs. Want hij moest alle sets hiervoor ontmantelen. Ik zei dat ik dat begreep maar dat ik tot de helft van vraagprijs wilde gaan. Uiteindelijk ging hij akkoord omdat business low was. Ik had er 14 nodig en dat vond hij de moeite om 14 sets hiervoor uit elkaar te halen. De schalen gekocht, de bakjes gekocht en nog een extra cookingpot erbij. Ik heb al een grote cookingpot maar daar kan ik alles niet in kwijt, ik krijg 50 gasten op de lunch. De groenten had ik al besteld bij The Green Yard in Kerr Serign. Dit is een groet ommuurde groentetuin van een Libanese familie en ze hebben echt alles en erg vers, voor een redelijke prijs. Met een kofferbak vol met heerlijke groenten gingen we op weg naar Marouns Supermarket voor de rest van de inkoop voor de lunch van zaterdag. Ik had vanuit Nederland ook het één en ander meegenomen en nu aan de slag. Die avond kon ik al de tapenades en aioli maken. Ik had genoeg plaats in mijn frigde om deze gerechten goed koud te houden tot zaterdag. Voor de smaak is het ook goed deze wat eerder te maken. Die avond weer een takeaway van Figaros en nog een film op mijn tablet gekeken.
De vrijdag stond de gehele dag in het teken van het voorbereiden van de lunch van zaterdag. Althans dat was de bedoeling. Ik kreeg donderdag een email van mijn NL werk dat er nog een stuk geschreven en afgestemd moest worden vóór komende maandag 16.00 uur. Ik stond wat eerder op en schreef het stuk in concept, stuurde het rond voor aanvullingen en maandagmorgen wordt het afgerond.
Nu de lunch! Ik had de kipfilet voor de stoofpot al laten ontdooien en sneed deze in stukken, en kruidde deze. Eén van mijn grote kookpotten ging op het vuur en porties werd de kip mooi bruin gebraden. In de tussentijd de uien en knoflook gesneden en in de koelkast gelegd. In de avond maak ik de saus en dan is alles al gereed, de mise-en-place. Mijn stuk voor mijn NL-werk bleek toch nog wat meer aandacht nodig te hebben dus daar heb ik mij de vrijdagmiddag op gestort. Tegen het einde van de middag ben ik naar de craftmarket op de Strip gegaan want ik moest nog wat manden hebben voor het brood. Meteen wat gekocht voor het avondeten. Na het avondeten stond de verdere voorbereiding van de main-course op de planning: de Mexicaanse kippenstoof. Ik maakte het in twee delen gereed wat het was te veel voor 1 kookpot. De saus maken, de kip er in en nog een 30 minuten laten sudderen en dan van het vuur af. En dit nog een keer herhalen en dan is het grootste gedeelte van de lunch voorbereid. De salade snij en maak ik pas op zaterdagmorgen want dan blijft het lekker vers. Na zoveel kookgeweld was ik zelf ook wel een beetje aan de kook gekomen dus lang leve mijn koude douche! Alles nog even gereed gezet voor de zaterdag en op tijd naar bed want zaterdag wordt een drukke dag.
Zaterdag om 09.30 uur pikte Karafa mij op om mij naar Karamaluu Garden Lodge in Gunjur te brengen. De inloop was pas om 13.00 uur en het officiële begin om 14.00 uur maar ik moest de salade nog snijden en maken, onderweg nog brood kopen. De tafels en stoelen op de plaats zetten en nog andere voorbereidingen. Gelukkig was er veel hulp van een aantal gasten van de logde. Langzaam begonnen de gasten binnen te druppelen. Het brood met tapenades en aioli stond op tafel en er werd goed van gegeten. Rond 14.00 uur kwam de hoofdschotel op tafel, de Mexicaanse kippensmoor, de Marokkaanse tomatensalade en rijst. Er werd ook weer goed van gegeten. Tijdens lunch werd een presentatie gegeven door de vrijwilligers van Hemda, Help the Mentally Disabled. Deze Gambiaanse vrijwilligersorganisatie komt op voor mensen die het moeilijk hebben. Zij proberen mensen hun eigenwaarde terug te geven. Ze hebben weinig tot geen fondsen, de overheid ondersteunt hen niet. Ze betalen veel uit eigen zak en vragen om donaties van geld, kleding en andere essentiële goederen. Het was een indrukwekkend verhaal. Zij proberen om, in een land waar mental problems echt een issue is maar waar bijna niets gedaan wordt, toch iets te doen. Geen woorden maar daden, respect voor deze mensen. Na de presentatie werd er nog 'met de pet' rond gegaan en de aanwezigen gaven gul voor het werk van Hemda.
Langzaam liep de lunch tot een eind en gingen de mensen weer naar huis. Wat overbleef was een voldaan gevoel, weinig eten en een grote vaat om af te wassen. Gelukkig waren de hulptroepen weer paraat om te helpen met het afruimen en afwassen, hartelijk dan aan de gasten van Karamaluu Garden lodge voor de fijne ondersteuning! Het was al wat later op de avond toen ik thuiskwam en mijn eetlust was niet erg groot. Een frisse douche en daarna een Netflix-avondje. Toch begon mijn maag uiteindelijk wel wat te rommelen, ik had nog een pot Frankfurter worsten staan, niet echt culinair maar wel lekker!
Zoals ik al begon, het is nu zondag en de eerste week zit er bijna op. Ik ga aan het eind van de middag een lekkere strandwandeling maken met aansluitend een diner op de Strip. Het programma voor komende week is ook al grotendeels ingevuld:
Maandag: in de ochtend naar Tanka Tanka met de studenten en in de middag naar de Teachers Union voor www.buganala.nu. Dinsdag in de ochtend naar Tanka Tanka voor over overleg met de manager voor www.supporttanktanka.com, in de middag naar de Buganala school waar de meiden aan het lesgeven zijn uit naam van www.buganala.nu. Woensdag naar EboTown voor www.buganala.nu waar een aantal studenten van het Graafschap College uit Doetinchem aan de slag zijn met de renovatie van het dak van de school. Donderdag een ochtendje Teams-overleg met NL, in de middag naar Naneto Seyoni voor overleg op de school van www.buganala.nu. Vrijdag op pad met de aannemer naar de medische post in Naneto Seyoni voor www.huisvanmarabout-gambia.nl voor de renovatie van het dak. Zaterdag een Annual Youth Empowerment Conference in Brikama.
Maar vandaag even helemaal niets!!
Zondagmorgen de 24e, de voorlaatste dag in Gambia. Niet te veel op het programma. Nog even een verslag van de afgelopen week schrijven en daarna naar de Strip lopen. Vanavond het laatste diner op de Strip en dan de koffers inpakken want 2 weken Gambia zitten er weer bijna op. Het waren drukke weken waarin ik veel heb kunnen doen. Ook leuke weken waarin ik weer veel mensen ontmoet heb en ook veel gezien heb. Morgenvroeg om 09.45 wordt ik opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Rond 13.35 GM tijd vertrekt mijn vlucht naar Schiphol. Onderweg nog een stop op Tenerife en daarna richting Amsterdam. Geplande landingstijd is 23.00 NL tijd. Wachten op de koffers en daarna in de auto op weg naar Oosseld. Ik zal in de nacht van maandag op dinsdag zo tussen 01.30 en 02.00 weer thuis zijn.
Even weer een verslagje van afgelopen week. Maandagmorgen ben ik met een aantal studenten uit Nederland op bezoek gegaan bij Tanka Tanka Psychiatric Hospital in Sukuta. De manager liet ons het hele ziekenhuis zien. Dit was voor mij mooi de gelegenheid om wat foto's van de stand van zaken te maken. Op dinsdag had ik opnieuw een afspraak met de manager van Tanka Tanka Psychiatric Hospital om de stand van zaken nog eens goed door te spreken. De studenten waren onder de indruk van Tanka Tanka Psychiatric Hospital en vonden het fijn om hier eens te mogen rondkijken. Ik had rond de middag nog een Teams-overleg met NL. Dat sloot mooi aan op het bezoek aan Tanka Tanka Psychiatric Hospital. Na het Teams-overleg had ik een afspraak voor www.buganala.nu bij de Teachers Union in Kanifing. Zij betalen de salarissen aan de Nurseryschool in Naneto Seyoni en het vervoer van de kinderen van The School for the Deaf in Brikama. Wanneer we het geld hiervoor overmaken via Western Union dan verliezen we veel aan kosten en koersverschil. Dus neem ik altijd contanten mee, wissel dit in Gambia om naar dalasis en ga met een rugzak vol geld naar de Teachers Union in Kanifing. Voor vertrek naar Gambia maak ik al een afspraak met de financial manager. Wanneer ik daar ben dan neem ik plaats in zijn kantoor. Ondertussen worden de formulieren ingevuld, het geld geteld én het bankboekje bijgewerkt. Het bankboekje is nog zoals wij deze jaren geleden ook kende. De bedragen en saldi worden met de pen bijgeschreven. Aan de binnenkant van de omslag zijn de pasfoto's van de bestuursleden geniet zodat men weet wie de juiste vertegenwoordigers van de stichting zijn. Ik kreeg nog een flesje water aangeboden maar echt trek daarin had ik niet. Het was buiten warm dus kwam ik redelijk oververhit het kantoor binnen. Daar stond echter de airco op standje turbo. Ik moest ongeveer een half uurtje wachten en het was dusdanig koud op het kantoor dat ik weer verlangde naar de verzengende hitte buiten.
Dinsdagmorgen de 2e afspraak bij Tanka Tanka Psychiatric Hospital voor www.supporttankatanka.com. We gaan inventariseren was we in de loop van de jaren allemaal gedaan hebben en wat de impact daarvan is. Ik had op maandag al mooi wat foto's kunnen maken en de diverse projecten kunnen observeren. Ik had dit maandagavond uitgewerkt en aantekeningen gemaakt voor het gesprek van dinsdag met betrekking tot de aanvullende informatie die ik nog nodig had. De manager nam weer ruim te tijd voor mij en ik kreeg alle gelegenheid om vragen te stellen en nog meer foto's te maken. Het is belangrijk om van tijd tot tijd de balans op te maken en te bekijken welke invloed de ondersteuning heeft of heeft gehad. De manager heeft daarnaast nog een aantal wensen meegegeven. Die avond heb ik alles in een verslag gezet en via een email, met de foto's, verstuurd aan mijn mede-bestuursleden. Ergens half december komen wij bij elkaar om de resultaten te bespreken.
Dinsdagmiddag naar Gambia College voor www.buganala.nu. Op het Gambia College zit de Buganalaschool die wij ondersteunen. Het is een Nurseryschool met een Primaryschool tot en met grade 6. Ze willen graag groeien naar een volwaardige school met onderwijs tot en met grade 12. Daarna kunnen de kinderen eventueel doorstromen naar Gambia College of andere opleiding. Het is dan mogelijk dan de kinderen het grootste deel van hun schooltijd op één locatie kunnen blijven. Ik sprak hierover met Mr. Joof van de Buganalaschool. Ik neem zijn wensen mee naar onze bestuursvergadering van begin december maar heb geen toezeggingen gedaan. Zijn wensen betekenen veel lokalen bijbouwen (grade 5 en 6 zitten nu al in lokalen van Gambia College) en ook de personele bezetting en de inrichting zal aangepast moeten worden. Dan spreken we over aanzienlijke bedragen en de vraag is of www.buganala.nu die op zich kan of wil nemen. Aanleiding van het bezoek aan de Buganalaschool was het verblijf en de ondersteuning van de 2 afgestudeerde Iselinge studenten. Zij waren in 2023 met 3 andere medestudenten in Gambia om stage te lopen op de Buganalaschool en The School for the Deaf in Brikama. Eind september 2024 zijn ze weer naar Gambia gegaan om deze scholen een paar maanden te ondersteunen. Na het gesprek van Mr. Joof kreeg ik van hen een rondleiding en zijn we ook nog even op bezoek geweest bij Mrs. Ndow, de vice principal van Gambia College. In 2018 is zij in Nederland geweest om o.a. te kijken naar lesmethoden en de scholen van PRO8 te bezoeken. Daarnaast is zijn toen ook met ons mee geweest naar het Bloemencorso in Lichtenvoorde (flowerparade) en heeft een plak-avond bezocht van één van de deelnemers (De Lummels)
Woensdag naar de school in EboTown voor www.buganala.nu. Afgelopen vrijdag is een ploeg van het Graafschap College gearriveerd. Twee docenten en 8 studenten gaan aan de slag met het renoveren van het dak van de Nurseryschool in EboTown. Ze waren maandag heel enthousiast begonnen met het slopen van het oude dak. De muren van het lokaal zijn met een drietal lagen opgehoogd zodat het wat koeler blijft in het lokaal. Toen ik woensdag op de school aankwam, werden net de laatste spanten geplaatst. Het gebouw tegenover dit lokaal wordt ook nog voorzien van een nieuw dak, de spanten van dit dak bleken nog goed genoeg. In de brandende zon werd er hard gewerkt. Dank aan de studenten en de docenten voor het mooie werk dat zij verrichten. EboTown is één van de armste delen van Serekunda en de school staat aan de rand van een grote vuilnisbelt. Het dak van de school was al heel lang slecht en de vervanging hiervan stond hoog op onze lijst. De studenten hebben acties gevoerd, geld ingezameld en ook aangeklopt bij hun werkgevers. Dankzij vele gulle donaties is het mogelijk geworden dat EboTown weer goede lokalen heeft.
Donderdag een dagje NL werk met een aantal Teams-bijeenkomsten in de ochtend en bijwerken van stukken in de middag. In de loop van de middag ben ik samen met Karafa naar Karamaluu Garden Lodge in Gunjur geweest. Voor www.vsgambia.com moesten we nog wat administratieve zaken regelen. Eerst een domoda met vis gegeten met de lunch en daarna aan de slag met ledenadministratie en incasso van contributies. Die avond had ik een diner-afspraak staan met het Graafschap College en Iselinge bij Dreams Bar & Restaurant. Dit restaurant is van Robert en Miranda. Zij komen uit Hengelo (Gld)/Keijenborg en deden een paar jaar geleden mee aan het SBS6 programma 'Het roer om'. Lekker gegeten, gezellig bijgepraat met af en toe een Achterhoeks woord er tussendoor. Dat krijg je als je zoveel Achterhoekers bij elkaar zet: As dat maor good geht!
Vrijdag naar de medische post voor www.huisvanmarabout-gambia.nl. Het dak moest al een tijdje vernieuwd worden. Sinds vorig jaar hebben wij daar de fondsen voor maar het was niet makkelijke om een goed aannemer te vinden. Stichting Bouwen is sinds vorig jaar juni niet meer actief in Gambia. Ik had via hen een andere aannemer gevonden. Deze aannemer wilde het dak afgelopen voorjaar vervangen maar hij kreeg toen een zware hernia en is langere tijd uitgeschakeld. In juni ben ik naar Gambia geweest en contact gehad met een aannemer op aanraden van Stichting Bouwen maar deze aannemer leverde bij andere projecten geen goed werk dus hebben wij hiervan afgezien. We hebben via Stichting Bouwen een andere aannemer gevonden en op vrijdag ging ik met hem, en onze coördinator Yusupha naar de medische post in Naneto Seyoni. Ik zou de aannemer om 09.00 oppikken in Brusubi. Dus rond 08.45 moest ik van huis. Het was al over 09.00 en nog steeds geen chauffeur. Ik belde Yaya (hij had last van zijn ogen dus kon zelf niet rijden) en Yaya informeerde bij de chauffeur. Achteraf bleek dat hij dacht dat hij mij om 09.30 op moest halen. Even over 09.00 was hij er dan toch en even later konden wij de aannemer oppikken. Hij stond voor het Afrimed Hospital dus hij was snel gevonden. Op weg naar Naneto Seyoni, in Busumbala, haalden wij Yusupha op. Yusupha is sinds jaar en dag onze coördinator en onmisbaar voor ons project. Het was niet echt druk op de weg en ruim minuten later reden we het terrein van de school en medische post op. De aannemer ging druk in de weer met zijn meetlint en bekeek ook de binnenkant van de post. De plafonds zijn door de lekkages slecht en moeten ook vervangen worden. Terwijl de aannemer op bij de medische post aan het meten was, liep ik naar de school voor www.buganala.nu. Ik heb daar overleg gevoerd over de toekomst van school. Zij gaven mij nog een wensenlijst mee. Deze wordt besproken in onze vergadering van begin december. De aannemer had alle informatie die hij nodig had voor de offerte. Binnen twee weken krijg ik de offerte via de email. In principe staat de klus gepland voor december van dit jaar (mits de offerte goed is). Na een lange stoffige dag kwam ik weer 'thuis'. Een frisse, koude douche en daarna een siësta. Die avond ben ik gaan eten bij één van mijn favoriete restaurant, Calypso op Cape Point Bakau. Lekker in de tuin van het restaurant gezeten, aan het rand van het strand. En het eten was weer goed!
Saturday – lazy day! Eerst even uitgeslapen en uitgebreid ontbeten met senfou, boiled eggs, canned beef, cheese and a cup of tea. Het appartement opgeruimd, de afwas gedaan en wat administratie bijgewerkt. Rond 12.00 kwam Karafa mij ophalen om naar het strand te gaan. Dit keer het strand bij Poco Loco Beach. Het is een mooie beach bar met veel palmbomen. Ik was mooi op tijd dus er was nog volop plek onder de palmen. In de verte deed een man een poging om de strandgasten te imponeren met een waterscooter. Hij racete met een behoorlijke vaart heen en weer langs de kustlijn. Op een gegeven moment stopte de waterscooter en de man vloog met een sierlijk boog, over het stuur van de scooter, een eindje verderop het water in. Meteen doken een aantal jongens het water in om de man en de scooter redden. De man droeg een zwemvest en kwam veilig aan land. De scooter ook maar de sleutel was uit het contact gevallen en lag ergens diep op de bodem van de oceaan. De scooter werd het strand op geduwd. Er bleek geen reserve sleutel te zijn en een aantal mensen waren druk bezig om het contact te vervangen. Ik heb een heerlijke lunch gehad bij Poco Loco en rond 16.00 ben ik naar huis gegaan. Het is warm op dit moment, zaterdag was het extreem warm met op het strand zelfs een temperatuur van zo'n 36 graden. Die avond een fijn diner gehad bij Scala op de Strip.
Ben nu met de laatste regels van mijn verslag aan het tikken. Ik ga zo nog een keer naar de Strip, dit keer te voet. Het is ruim 30 minuten lopen en het is wel lekker om in beweging te zijn. Ik zit (te) veel in de taxi. Vanavond het laatste diner op de Strip. De temperatuur in NL is gelukkig weer wat gestegen. De kou is wat minder en de sneeuw van afgelopen vrijdag is weer weg dus zal de overgang maandagnacht niet zo groot zijn!