Maart 2019

Met zijn vieren naar Gambia! Vorig jaar al voorzichtige plannen gemaakt en in november 2018 concreet gemaakt door de tickets te boeken. Op pad samen met tante Marietje, tante Willy en Isa. De tantes zijn al jaren goede supporters van ons project in Busura en ze wilden eens een keer met eigen ogen zien hoe het leven is in Gambia. November is een te hete periode dus viel de keus op het voorjaar. Geen hotel maar gewoon mijn eigen vertrouwde stekkie net buiten Kololi, Senghore Kunda. Een mooi reisprogramma opgesteld en toen begon de voorpret. Even bij elkaar komen om door te spreken wat er allemaal voor de reis nodig was. Afspraken gemaakt bij de GGD voor de nodige inentingen en de malariatabletten. Ruim een week voor vertrek nog een laatste bijeenkomst de laatste puntjes op de i te zetten voor de reis. Gezellig Gambiaans gegeten om in de stemming te komen én de spullen die ik mee wilde nemen te verdelen over de koffers. Ik had van Damesgilde Ulft een bonte hoeveelheid aan gehaakte babydekentjes, gebreide babymutsjes en sokjes gekregen. Deze wilde ik natuurlijk graag meenemen. Deels gaat dit naar een kraamkliniek in Darsilami, de rest delen we uit in de compounds in en om onze projecten. Daarnaast had ik via en collega sportshirts en broeken gekregen. Het voetbalteam van docent Modou van de school in Naneto Seyoni had nieuwe shirts nodig. De kilo's bij elkaar optellende kwam ik boven de 20 kilo per persoon uit dus nog 20 kilo extra bijgeboekt. Nu kon alles mee.

Na een relaxte zondag gevuld met de laatste kofferweegperikelen ging s 'nachts om 02.30 uur de wekker. We zouden om 04.00 uur wegrijden om de maandagochtendspits voor te zijn. De vlucht stond gepland voor 08.20 uur. Vier koffers achter in de bak van de auto en één op de achterbank. Daarnaast nog 4 maal handbagage en 4 maal reiziger en toen zat de auto ook propvol. De achterklep ging nog net dicht en toen op naar Schiphol. De reis liep snel en voorspoedig en ook op Schiphol ging het vlot. Rond 08.30 uur hingen we in de lucht. Vanwege de tegenwind zou de reis ruim 6,5 uur duren maar wel zonder tussenstop. Om 14.00 uur, een kwartier voor de geplande tijd landden we op Airport Banjul. De koffers waren er al snel, de douane check liep ook vlotjes. Mijn Gambian bro Yaya stond ons al op te wachten en een uur later stonden wij voor de deur van Senghore Kunda in Kololi. Er was echter een misverstand over de datum. Ik had geappt dat het maandag 4 maart zou zijn maar ze hadden 5 maart in gedachten. Het appartement was nog niet schoon maar geen probleem. De koffers in een ander appartement gezet, omgekleed en op weg naar de supermarkt voor de boodschappen. Bij terugkomst was de schoonmaakster nog volop bezig dus dan maar eerst eten. Na het diner bij Yasmina op de strip in Senegambia was ons appartement wel beschikbaar en schoon. De koffers uitgepakt en daarna tijd om een kaartje te leggen. Tante Willy was wat vergeten te pakken op haar slaapkamer en liep terug. Ineens hoorden we een luide gil. De kamer had ineens meerdere bewoners terwijl er maar voor twee geboekt was. Ook Isa was niet helemaal alleen meer op haar kamer. Diverse vriendjes, in allerlei formaten, liepen over de vloer, over het bed en op andere plaatsen in de slaapkamer. Waarschijnlijk is het appartement een poosje niet gebruikt én niet echt schoon achter gelaten dus deze vriendjes hadden vrij spel. Totdat wij ze kwamen storen met onze vakantieplannen. Eerst geprobeerd de vriendjes naar de eeuwige kakkerlakkenvelden te sturen maar dat was een onbegonnen werk. Er kwamen steeds meer vriendjes. Toen maar naar de eigenaar van het appartement. Ik kreeg een spuitbus om het gevecht met deze vriendjes aan te gaan. Kamerdeur open, flink spuiten, deur dicht en daarna 30 minuten wachten en dit voor elke kamer. In de tussentijd buiten een potje Amerikaans jokeren gespeeld en daarna de kamers weer controleren. Alle vriendjes hadden het loodje gelegd en met een gerust hart begonnen aan de eerste Gambian night.

Dinsdagochtend om 09.30 uur stond Karafa met local taxi voor de deur. Eerst naar de Crocodile Pool in Bakau en het museum. Daarna naar Lamin Lodge voor een boottocht, een rondleiding bij de lokale verwerking van de oesters en even lekker bijkomen bovenop het gebouw in Lamin Lodge. De boottocht was leuk, een half uurtje varen naar een zandbank. Daar uit de boot en rondlopen op de zandbank en daarna weer terug naar het beginpunt van de tocht. Onderweg de mangroves bewonderd waar de oester al bijna plukrijp waren. De oesters hebben negen maanden nodig voordat ze plukrijp zijn, het oogsten kan vanaf april en drie maanden lang. Die avond naar Tejo's pannenkoekenrestaurant (Ik Vertrek) voor een pannenkoeken en voor mij een Chicken Yassa. Nog een potje Amerikaans jokeren en toen vielen de oogjes bijna dicht, bedtijd dus! De volgende morgen stond Yaya al om 09.30 uur aan de black and white gate van Senghore Kunda. Op het programma stond: de medische post in Naneto Seyoni en Darsilami, de school in Naneto Seyoni en het Huis van Marabout in Busura. In het vliegtuig hadden wij een echtpaar leren kennen die graag ons project wilde zien. We hebben hun op Senegambia opgepikt en op naar Busumbala om Yusupha op te halen. Natuurlijk in Brikama even rijst voor de Alkalo halen. Eerst even gedag zeggen bij de Alkalo, althans bij zijn vrouw. We hadden alle babydekentjes en mutsjes meegenomen. Eenmaal aan het uitdelen kwamen er steeds meer dames met baby's. Aan iedereen wat gegeven, het was een indrukwekkende gebeurtenis. Foto's gemaakt en veel blije mensen ontmoet. En wij waren natuurlijk ook blij om te zien met hoeveel plezier deze mensen met elkaar omgingen en hoe gastvrij wij werden ontvangen. De nijvere arbeid van het Damesgilde Ulft werd erg op prijs gesteld. Menig baby gaat is nu getooid met een mooi mutsje en een prachtige deken.

Daarna naar de school en medische post in Seyoni. De school wordt op dit moment gerenoveerd. Er staat een nieuw toiletgebouw, één van de lesgebouwen is al gereed en de laatste hand wordt gelegd aan het 2e gebouw. Het 1e gebouw is al weer in gebruik, mooi ingericht met meubels van de Jan Ligthartschool uit Zelhem. De school wordt ondersteund door Stichting Buganala (www.buganala.nu), ik ben bestuurslid van deze stichting. De kinderen stonden ons al zingend op te wachten toen we de poort van de school binnenreden. Een deel van hen heeft les onder de grote boom op het schoolplein omdat de renovatie nog niet afgerond is. Binnen een paar weken zal iedereen weer les krijgen in een mooi en goed klaslokaal. De medische post die bij de school staat is vorig jaar opgenomen in onze eigen stichting (www.huisvanmarabout-gambia.nl). Lida en René uit Utrecht hebben veel tijd en energie gestopt in deze medische post zodat deze weer open kon. Zij zorgen ook voor de nodige financiële middelen én voor de begeleiding ter plekke. De medische post zag er schoon en verzorgd uit. We waren er tegen sluitingstijd dus er waren niet zo veel patiënten. We hebben even gesproken met de verpleegkundige over de gang van zaken in de post. Het ging vooral over de toevoer van de medicijnen. Dit wordt geregeld vanuit de grotere buurtpost in Darsilami. Sinds februari ligt hier een budget voor medicijnen en op aanvraag worden medicijnen verstrekt aan de post in Seyoni. Op deze manier liggen de juiste medicijnen in onze post en ook de juiste hoeveelheid. In februari heeft Lida, in samenwerking met de post, een lijst opgesteld van medicijnen die nodig zijn. De verpleegkundige uit Darsilami doet de inkoop van de medicijnen en begeleidt onze medische post wanneer wij er niet zijn. Hij is een ervaren verpleegkundige en erg waardevol voor onze medische post. De medische post is een aantal jaren gesloten geweest. Begin dit jaar hebben Lida en René de post weer gereed gemaakt voor openstelling én hebben we de officiële erkenning van de overheid. Zonder deze erkenning mogen we niet open zijn.

Nu is het tijd om het mental home in Busura te bezoeken. Het mental home is de kern van onze stichting. Het grootste probleem is de huisvesting. Toen we in 2009 hier begonnen was het redelijk. Tien jaar verder is de huisvesting behoorlijk aangetast door de invloeden van zon, zand wind en regen. De hutten zijn van leem en daardoor erg kwetsbaar. Een groot deel is ingestort en daardoor niet bruikbaar. We kunnen nu maar maximaal 8 patiënten huisvesten terwijl in de jaren daarvoor zaten er gemiddeld 15-20. De patiënten die we niet kunnen huisvesten lopen rond zonder enige verzorging of begeleiding. Ze kunnen een gevaar voor zichzelf of de omgeving zijn. Op dit moment werkt Stichting Bouwen Gambia aan een bouwplan voor nieuwe huisvesting. Met dit plan kan ik rond om fondsen te werven. Het zal enige tijd duren want we zijn een kleine stichting met een beperkt budget. Een grove schatting van de kosten: € 30.000-€ 40.000. Dit met een grote slag om de arm want ik heb de berekening nog niet binnen. Verder loopt het goed binnen het project. De groentetuin is volop in bewerking, de pomp en waterleiding werken naar behoren. Er zijn gemiddeld 8 bewoners en de compound ziet er verzorgd uit onder leiding Marabout Ousman en zijn familie. De zonnepanelen doen hun werk, alleen de batterijen zijn versleten. Binnenkort krijg ik hiervoor een offerte van Wagner Solar uit Sukuta. Ik ken de manager Alfusanieh nog vanuit de tijd dat hij bij Gamsolar werkte en onze zonnepanelen in 2011 heeft aangelegd. Het naaiatelier zal binnenkort ook gaan draaien. Nu nog in één van de verbouwde woonruimtes, straks in het nieuwe gebouw.

Het laatste bezoek van deze dag is de medische post in Darsilami. Een kort overleg met de verpleegkundige die onze health post begeleidt. Gesproken over de toevoer van medicijnen én over de verpleegkundige die achteraf gezien toch niet voldoende gekwalificeerd is. Voldoende kwalificatie is een eis voor openstelling van onze post, anders wordt deze van overheidswege gesloten. Komende maandag staat een afspraak met een verpleegkundige die wél voldoende gekwalificeerd is. Ik had van Wilma, zij werkt in de kraamzorg, een doos vol met spullen voor de kraamafdeling in Darsilami gekregen. Ze waren er erg blij mee, hartelijk dank aan Wilma namens de kliniek in Darsilami. Op de terugweg onze coördinator Yusupha thuis afgezet in Busumbala, Hij vroeg ons met hem mee te komen in zijn huis. Er stond daar een heerlijke Gambiaanse lunch op ons te wachten, een Domoda met kip. Nog even nagepraat en van iedereen afscheid genomen in Yusupha's compound. Na een lange dag weer terug naar Senghore Kunda. Een koude douche, even relaxen en die avond gegeten bij Evolution bar op de Senegambia strip.

Donderdag naar Bakau en Cape Point. Eerst even over de markt gelopen. Het is een kleine toeristische markt met een keur aan houtsnijwerk, kleden, doeken en sierraden. Lekker samen met de tantes rondgesnuffeld. Er was een man sjaals aan het weven en verderop waren een aantal jongens aan het houtsnijden. Was erg leuk om te zien. Op deze markt koop ik ook altijd mijn bronswerk in voor www.galerie-arte8.com. Veel foto's gemaakt, leuke gesprekken gehad en wat kleine dingen gekocht. Van de markt in Bakau is het maar een klein eindje rijden naar het strand op Cape Point. We waren nog niet op het strand geweest dus hoog tijd voor een strandwandeling. Lekker door het water lopen, aan de kant is het zelfs warm. Na de strandwandeling even relaxen bij Calypso Bar. Ze hebben in de tuin van de bar allemaal gezellige zitje met een rieten dak. Deze zitjes liggen dicht bij de oceaan. In de schaduw met een verkoelend briesje vanaf de oceaan, wat wil een mens nog meer? Twee koppen koffie, een kop thee en een baobab juice! We waren die dag op pad met Karafa, hij rijdt mij altijd met zijn local taxi. Hij had de taxi geparkeerd onder het rieten afdak bij Calypso. Toen we terug reden zaten we in een lekkere koele taxi. Raampje open zodat de free airco zijn werk kon doen. Terug bij Senghore Kunda even tijd genomen voor een klein dutje en een opfrisbeurt. Rond 15.00 uur werden wij verwacht bij een kennis in Brusubi. Zij verraste ons met een heerlijke Chicken Yassa. De middag afgesloten met een ice cream bij Tejo's pannenkoekenbar. Rond 16.30 uur waren we weer terug in Senghore Kunda. Eerst een verfrissende (koude) douche en daarna time voor siësta! Die avond zijn we niet meer naar de Senegambia Strip gegaan om te eten. We waren nog behoorlijk aangegeten van de lunch van die middag. Dus de kaarten op tafel, een borrel er bij en wat te knabbelen. Ik had al in de gaten dat onze stroommeter aan het teruglopen was. Ze noemen dat hier cashpower. Je betaalt contant (cash) voor een tegoed aan stroom (power). Je voert dit tegoed in met een code op de meter aan huis. Wanneer dit tegoed op is, koop je weer een nieuw tegoed. Doe je dit te laat dan zit je zonder stroom totdat je een nieuw tegoed hebt gekocht. En dat gebeurde dus gisteravond tijdens het kaarten, ineens was er geen licht meer. No problem, ik heb altijd mijn solarlamp en een kleine zaklamp bij me. Ik had wél op tijd gemeld dat het tegoed bijna op was, het duurde echter even voordat het weer aangevuld was. Dus kaarten onder het felle licht van de solarlamp. Aan het begin van de nachts floepten alle lichten weer aan, het tegoed was weer aangevuld!!

Vandaag gaan we een citytour maken in de hoofdstad Banjul. Morgen een surprisetour. Althans een surprise voor de anderen, ik heb het e.e.a georganiseerd voor de groep. Ze zijn niet echt nieuwsgierig naar de trip van morgen (dus wél!!). Even geduld nog en ik ga hier natuurlijk ook niet schrijven wat we gaan doen. Er zijn overal (digitale) oogjes!

Zondag gaan we grote Afrikaanse markt van Serekunda op. Deze markt is 7 dagen per week open. Op zondag is het verkeer in en uit Serekunda wat rustiger dus hoeven we niet zolang in de rij met taxi's te staan voordat we op de markt zijn. Maandag nog even naar het project voor het gesprek met de nieuwe verpleegkundige en daarna naar de houtsnijmarkt in Brikama. Via de coastal road weer terug omhoog naar Brusubi. Onderweg een bezoek aan de grensrivier met Senegal, de snakefarm in Kartongh, de vissersplaats Tanji. Dinsdag gaan we met de ferry over van Banjul naar Barra richting Juffureh. Daar bevindt zich het museum over de slavernijperiode en kun je oversteken naar James Island. Hier stond eens het fort waar vanuit de Afrikaanse slaven naar streken in de hele wereld gebracht werden. Van het fort is weinig meer over, slechts wat ruïnes maar het is indrukwekkend om te zien. Woensdag vliegen we om 14.45 uur weer terug dus die morgen rustig inpakken. Maar het is pas vrijdagmorgen dus we zijnpas op de helft van onze Gambia Experience. Nog veel plannen, veel te zien en te beleven. Leuke verwachte en ook onverwachte gebeurtenissen. It is good to be in The Smiling Coast of Africa!!!

Een citytrip naar Banjul op vrijdag. We zouden eigenlijk die dag naar James Island gaan maar deze trip werd uitgesteld tot dinsdag. Rond 10.00 meldde Karafa zich en even later reden we richting Banjul. Eerst naar The Arch, het grote monument aan de ingang van de stad. Bovenop The Arch kun je mooi over heel Banjul uitkijken en in The Arch zit een klein museum. Toen we aankwamen bij The Arch was het een drukte van jewelste. De hele tribune die achter The Arch stond, zat vol met dames in de meest prachtige witte gewaden. De fanfare speelde en er waren toespraken. Het was die dag International Women Day en dat werd uitgebreid gevierd. De first lady was er ook dus krioelde het van de zwaar bewapende soldaten. We kochten een toegangsticket en werden geïnstrueerd over het maken van foto's. We mochten geen foto's maken van de ceremonie vanaf The Arch. We klauterden de vele traptreden op en kwamen uit in de tentoonstellingszaal. Er hingen grote posters met foto's van de presidentswisseling van 2 jaar geleden. Verder was er weinig over van het museum. We klauterden nog iets hoger en kwamen uit bij de ovale balkons die aan de voor en de achterkant van The Arch zitten. Aan de zijde waar de ceremonie plaatsvond stond een zwaarbewapende militair. You can take pictures zei de vriendelijke militair. Nog een poosje met hem gepraat en hij wees waar de andere militairen zich geposteerd hadden rond de ceremonie i.h.k.v. Womens Day. Militair Lamin bedankt voor zijn gastvrijheid en hem nog wat gegeven zodat hij een lekker glaasje ataya kon gaan drinken na zijn dienst. Toen begon de afdaling over de vele treden naar de uitgang van The Arch. Er is wel een lift maar deze zag er niet echt uitnodigend uit. De liftdeuren op de eerste verdieping stonden een beetje open, de linker deur zat scheef in de sponning. Door de kieren van de deur was de lift te zien, de vloer van de lift was halverwege de deuren blijven hangen. Dus afdalen via de trap, no problem! Beneden aangekomen konden nog mooi even kijken naar de sluiting van de ceremonie en het afmarcheren van de band en de diverse gasten. Terug de taxi in en een tour door Banjul. De straten in Banjul worden opgeknapt, hierdoor is een deel afgesloten. Dit leidt tot een nog grotere chaos dan normaal. Kerende vrachtauto's, dubbele geparkeerde (vracht) auto's en kruispunten die ogenschijnlijk hopeloos in de knoop raken. Maar met wat geduld ontwarren de verkeersknopen toch. Een ritje langs de haven met de vele vrachtwagens die op een container staan te wachten. Een boeiend spektakel in één van de minst mooie gedeeltes van Banjul. Het is hier vies, het stinkt en er was ook wat mis met een riool. Van de haven naar de Albert markt. Dit is een kleine markt waar alles te koop is. Deze markt is toegankelijker dan de grote markt in Serekunda waar de mensen om je heen krioelen. Dit is in Banjul niet het geval. Dus lekker even rond kunnen snuffelen. Die middag waren we om 15.00 uur uitgenodigd bij een kennis in Brusubi om te lunchen. We reden op tijd terug vanuit Banjul naar huis zodat we nog even bij konden komen van de verzengende hitte op de markt. Rond 14.45 uur reden we richting Brusubi waar een heerlijke Chicken Yassa op ons wachtte. Na de lunch nog even gezellig gekletst en toen weer terug naar Senghore Kunda in Kololi. De lunch stond zo lang dat we die avond niet meer zijn gaan eten.

Saturday, surpriseday!! Ik had voor deze dag een surprisetour geregeld. Om 10.00 uur stond de jeep voor de deur. Op de hoek van Senegambia pikten we het echtpaar op die op dinsdag ook met ons meegereisd was. Op weg naar . . . . ? Naneto Seyoni! Ik had via docent Modou een cultural dance geboekt. Een groep van drummers kwam samen met de bushman naar het dorp. Bij aankomst werden we opgewacht door het gezelschap. Gezamenlijk liepen we van het begin van het dorp naar het schoolplein. De dames zongen, de mannen drumden en de bushman deed zijn eerste dans. We liepen achter de groep aan. Aangekomen op het schoolplein mochten wij plaats nemen in de schaduw en begon het schouwspel van dans en zang. De bushman werd regelmatig met water besproeid om niet oververhit te raken. Natuurlijk hebben we zelf ook meegedanst. Maar natuurlijk niet zo mooi en natuurlijk zoals zij dat doen. In het begin stond een jongentje van ca. 3 jaar te dansen. Zo gemakkelijk, zo soepel, zo natuurlijk, zo vanzelf. Die natuurlijke elegantie die hebben wij niet maar het was wel leuk om mee te doen. Het hele dorp was uitgelopen voor de cultural dance en ze deden ook allemaal mee. Zelfs de Alkalo, het dorpshoofd, kwam nog even kijken. Het plezier straalde er van af, dat werkte heel aanstekelijk. Ik weet niet wat het dit dans ritueel betekent maar het lijkt een beetje op de jongens tegen de meisjes. Aan de ene kant staan de vrouwen en aan de andere kant staan de mannen. Elke keer lopen de mannen naar de vrouwen en vice versa om elkaar uit te dagen en daarna lopen ze weer terug naar hun groep. Dit wordt een aantal keren herhaalt en tussendoor treedt de bushman op. Het hele dansspektakel duurde ongeveer 2 uur. Na iedereen uitgebreid bedankt te hebben voor deze mooie voorstelling, reden we terug naar Senegambia. Nog even geluncht bij Yasmina en toen weer op weg naar Senghore Kunda. Het was een mooie dag met ven zoveel mooie indrukken.

Voor zondag stond een bezoek aan de markt in Serekunda gepland. Omdat we vrijdag ook al naar de markt in Banjul geweest waren, hebben we dit geskipt. Iets meer tijd om te ontbijten en daarna naar de craftmarket in Senegambia. Rustig gesnuffeld tussen de bonte variatie aan goederen die daar aangeboden werden. Leuke cadeaus gescoord en natuurlijk het nodige afdingwerk gedaan. We hadden gehoord dat het appelgebak van Yasmina zo lekker was dus toen we uitgeshopt waren gingen we richting Yasmina. De verhalen over het appelgebak van Yasmina waren zeker geen Broodje Aap verhalen. Een gezonde (grote) punt die goed gevuld was met lekkere stukken appel, een grote laag whipped cream er op om het af te maken. Cappuccino, fruit cocktail erbij en genieten maar. Een lekker relaxed dagje. De dames zijn daarna nog een paar uur naar het strand geweest in Bijilo bij Swiss Tavern Beachbar. Karafa heeft hen er naar toe gebracht en ook weer opgehaald. De afstand is wel te lopen maar het is erg heet op dit moment. Het is dan erg prettig om met de taxi te gaan in plaats van een poos in de zinderende hitte te lopen.

Voor maandag stond een extra bezoek aan de medische post in Naneto Seyoni gepland. Ik zou een gesprek hebben met een verpleegkundige, geregeld door de post In Darsilami. Onze huidige verpleegkundige is achteraf onvoldoende gekwalificeerd dus moeten we op zoek naar een andere verpleegkundige. Om 11.00 uur zou hij er zijn. Darsilami zou nog bevestigen of de afspraak doorging maar ik had niets gehoord. Nog even gebeld maar geen gehoor. Dus niet naar Naneto maar een toer langs de Coastal Road. Richting de grensrivier met Senegal in Kartongh, naar Paradise Beach in Sanyang, een bezoek aan Tunbung Art Village in Tujureng en naar de vissersplaats Tanji. Een leuke trip langs een aantal mooie plaatsen. Onderweg kreeg ik een bericht vanuit Naneto Seyoni dat ze op mij zaten te wachten met de verpleegkundige. Ze hadden vergeten om de afspraak met mij te bevestigen. Naneto Seyoni lukt vandaag niet meer, dan morgen maar. Op dinsdag stond de trip naar James Island gepland. Ik had alles via Karafa al geregeld dus dat kon gewoon doorgaan ook al zou ik er niet bij zijn. Ik had de man uit Darsilami wel tig keer gevraagd om mij door te geven of de afspraak op maandag door zou gaan. Achteraf bleek dat hij mijn nummer niet had (hij heeft mijn nummer al jaren) maar dan nog. Tig keer vragen om mij te bellen en niet nadenken over het feit of hij mijn nummer heeft. Via Yusupha heeft hij in de loop van maandag mijn nummer gevraagd en alsnog een sms gestuurd. Rustig verdergaan met onze toer. We waren inmiddels bij Tunbung Art Village in Tujureng. Dit kunstdorp is gecreëerd door kunstenaars Babucarr Etu Ndow. Dit is een alom bekende kunstenaar die ook al eens in Nederland gedoceerd heeft. Hij is in 2014 op 45 jarige leeftijd gestorven. Zijn broer beheert nu dit dorp. In dit dorp hangen een aantal van zijn schilderijen. Ook staan er her en der objecten gemaakt van verschillende materialen: plastics, lege flessen, glas, gelast staal. Hij er een aantal huisjes gebouwd die een beetje Anton Pieck-achtig aandoen maar dan op zijn Gambiaans. Erg leuk om eens een keer te bekijken. Tijdens het bezoek aan dit kunstdorp begon mijn maag een beetje vervelend te doen en hebben we de vissersplaats Tanji overgeslagen. We zijn er wel doorgereden maar niet gestopt want de temperatuur liep letterlijk erg hoog op, we snakten naar een koude douche en verkoeling in de schaduw. En mijn maag was op dat moment niet sterk genoeg om de strijd aan te gaan met de (rottende) vislucht die er altijd hangt.

Dinsdag om 06.30 uur stond Karafa weer mooi op tijd voor de deur. De trip naar James Island. De dames gaan met Karafa op pad. Ik zou ook meegaan maar ik heb nog het e.e.a. te regelen voor de medische post. De dames zijn bij Karafa in vertrouwde handen, hij regelt de vaart met de Ferry van Banjul naar Barra, hij verzorgt de tocht van Barra naar Juffureh. Hij zorgt voor een rondleiding bij het museum in Juffureh én op James Island zelf. De dames hebben genoten van deze tocht, het is erg indrukwekkend om te zien en te lezen hoe het er aan toeging rond de slavenhandel.

Ondertussen ben ik aan de slag geweest voor de medische post in Naneto Seyoni. De huidige verpleegkundige is onvoldoende gekwalificeerd. En de afspraak met een nieuwe verpleegkundige op maandag ging de mist in. Vandaag ben ik helaas niet veel verder gekomen en de tijd is nu op hier. Morgenvroeg de koffers inpakken en rond de middag naar het vliegveld. Vanuit Nederland pak ik het aanstellen van een nieuwe verpleegkundige verder op alhoewel dit wel wat lastiger is, op afstand werken.

Vanavond voor de laatste keer naar Senegambia om te eten. We hebben diverse leuke restaurants bezocht. We zijn begonnen met mijn stamkroeg/restaurant Yasmina op de hoek van de Senegambia Strip. Daarna Tejo's Pannenkoekenrestaurant, Theo en Jolanda zijn in 2016 gevolgd bij hun avontuur, om een pannenkoekenrestaurant te openen in Gambia, door het TV-programma 'Ik Vertrek'. Twee keer een bezoek aan Evolution Bar and Restaurant op het midden van de Strip en één keer naar El Rashwa, een Libanees restaurant aan het einde van de Strip. El Rashwa heeft een mooie kaart met lekker mezze. En twee keer naar Paradiso, een Italiaans restaurant. Waar we vanavond naar toe gaan weten we nog niet van de Strip kent een keur aan goede restaurants. Daarna nog even napraten en genieten van onze laatste avond in The Smiling Coast. Was een leuke gezellige vakantie, we hebben gelukkig de (vele) foto's nog!!!