Juni 2023

Tickets geboekt, appartement geregeld en het aftellen naar de reis was begonnen. Twee weken, de laatste twee van juni. Het zal dan tegen het regenseizoen aanlopen dus met de regen zal het dan wel meevallen. Alhoewel, het begint steeds eerder te regenen in Gambia. Maar daar zal ik niet zo'n last van hebben. Er staat veel op het programma. De aannemer levert een aantal werkzaamheden op binnen Tanka Tanka Psychiatric Hospital in Sukuta. Daarnaast is er een nieuwe manager die ik nog niet ken of gesproken heb. Ook gaan we overleggen welke projecten er nog meer gewenst zijn en hoe we hier uitvoering aan kunnen geven. Ik ga met de deputymanager praten over de organisatie van de mental health clinic en de bereikbaarheid van de organisatie voor buitenstaanders. Er komen regelmatig vragen bij onze stichting binnen omdat niet weet hoe ze de clinic moeten bereiken. Er zijn al een aantal ideeën hiervoor, komende tijd wordt dat verder uitgewerkt. Verder heb ik nog een aantal bezoek in de planning aan het centrale ziekenhuis in Banjul waar de clinic onder valt maar dat is altijd even afwachten of dat lukt. De Program Manager Mental Health is verhuisd naar een andere stek dus er zit weer een nieuwe functionaris. Ik wil graag spreken met hem opnemen zodat dit contact ook weer actueel is. Er zijn een aantal andere organisaties die ook actief zijn binnen de clinic. Ik ga met hen afstemming zoeken over wat de plannen zijn met betrekking tot hun support voor de clinic.

Voor Buganala ga ik bij een aantal scholen langs, o.a. School for the deaf in Brikama, nurseryschool in Ebotown en nurseryschool in Naneto Seyoni. De laatste tijd hebben de scholen extra materialen gekregen. Tijdens mijn bezoek ga ik kijken hoe het een en ander loopt op de scholen. Ook breng ik een bezoek aan de Teachers Union. De Teachers Union verzorgt onder andere de betaling van de salarissen aan de groot aantal scholen. En natuurlijk ook op pad voor Stichting Huis van Marabout. De verbouwing van de medische post staat hoog op de lijst. We hebben de fondsen nog niet bij elkaar. De aannemer die de verbouwing uit zou voeren, gaat eind van de maand definitief terug naar Nederland. We lopen nog wat zaken na wat betreft de aanleg van de elektra en de waterleiding. Daarnaast hebben we een gesprek met een aannemer die zijn taken over kan nemen. Dit geldt tevens voor de bouwactiviteiten op Tanka Tanka voor Stichting Support Mental Health Care Tanka Tanka. Met de dorpsraad ga verder in overleg over de verzelfstandiging van de health post over een aantal jaren. Er waren plannen voor een boomgaard met Moringa bomen en andere bomen met vruchten. Deze lagen even in de ijskast omdat de watervoorziening via de pomp in de put nog niet helemaal lekker liep. Maar daar gaat komende week verandering in komen want de aannemer gaat dit oplossen. Hij reist samen met mij af naar het dorp om de laatste puntjes op de i te zetten voor wat betreft de pomp in de put. Dan kan een deel op het terrein van de health post en de school in Naneto Seyoni afgezet worden met een hekwerk en kan het terrein opgeruimd en ingeplant worden. Als laatste, en zeker niet onbelangrijk, ga ik weer samen met de Marabout in Gunjur op pad om een stuk land te krijgen voor de nieuwbouw van het mental home. In februari heb ik samen met de Marabout al een aantal notabelen uit het dorp gesproken en geven we hier een vervolg aan. Kortom weer genoeg te doen!

Dinsdagnacht/woensdagmorgen om 02.00 uur ging de wekker. De laatste spullen in de koffer en op naar Schiphol. Mijn vlucht zou om 08.00 uur vertrekken. Mooi op tijd liep ik de vertrekhal binnen. De bagage dropp off ging vlot en ook bij de security check was het rustig. Rond 05.45 uur zat ik al de gate, tijd om nog even de oogjes dicht te doen. Op tijd boarden en klokslag 08.00 uur hingen we de lucht, op weg naar de Smiling Coast of Africa. De vlucht verliep vlot. Ik had weer een flink aantal films vanaf Netflix gedownload op mijn kleine computervriend. Na The Godfather Coda: The Death of Michael Corleone; Penoza: The Final Chapter en een deel van De Tweeling was het grootste deel van de vluchttijd al voorbij. De piloot riep om: Cabin crew prepare for landing. Geschatte aankomsttijd was 12.25 uur GM tijd. Om precies 12.15 uur GM tijd raakten we de Gambiaanse bodem. Het was grijs aan de lucht en er vielen een paar druppels regen, dit mocht echter geen naam hebben. De regentijd kondigde zich al heel bescheiden aan. Het vliegtuig zat helemaal vol maar niet iedereen stapte uit. Circa 40 mensen hadden bestemming Gambia, de rest vloog door naar Kaap Verdië. Dit zorgde ervoor dat het in de aankomsthal erg rustig was. De security fee was snel betaald (was nu weer € 20,00. In Mei is dit een paar weken € 25,00 geweest. Dit was schijnbaar een single handed action van iemand op de luchthaven. De centrale autoriteiten hebben dit snel weer teruggedraaid. Ik kreeg dit keer zelfs nog 100 dalasi terug toen ik mijn € 20,00 gaf). Koffers gepakt en snel door de laatste check heen gelopen, zonder problemen. Yaya stond mijn al op te wachten om mij naar mijn appartement in Kololi Taban te brengen.

Gambia is al een tijdje bezig met het aanleggen van een brede snelweg vanaf het vliegveld naar de hoofdstad Banjul, inclusief een aantal fly-overs en nieuwe rotondes. De nieuwe weg was al een heel eind gereed. De fly-over bij Yundum was, op wat afwerking na gereed en ook de rotonde, waar eerder de verkeerslichten stond richting Sukuta, was gereed. De fly-over bij de voormalige rotonde bij Brusubi schoot ook al mooi op. De weg was al geasfalteerd tot net voor de Senegambia Strip. Dit kruispunt wordt nu ook een rotonde en daar waren ze druk mee bezig. Ook richting Serekunda is een nieuwe brug aan gelegd en Traffic Light bij Kairaba Avenue wordt vervangen door een fly-over. De ruimte rond de oude weg is al overal vrijgemaakt. Huizen zijn (deels) gesloopt, beplanting weggekapt om plaats te maken voor the new road. Op meerdere plaatsen is men met de weg aan het werk. De huizen die te dicht bij staan (ook bedrijven, restaurants en hotels) krijgen met een rode verf een getal op hun gevel te staan met een min of een plus. Ik ben er nog niet helemaal achter waarom er een min of plus bij staat maar het is een feit dat er gesloopt gaat worden ten gunstige van de nieuwe weg. Het is natuurlijk net vrijwillig en ik dacht dat er ook geen vergoeding tegenover stond. Maar dat schijnt dus wél zo te zijn. Ik heb gehoord dat de vergoeding zo'n schamele 200 dalasi schijnt te zijn per m2 die ingeleverd moet worden. Dat is echt een schijnt want met 200 dalasi kun je hier bijna niets doen.

We mochten nog niet over de nieuwe weg rijden terwijl het grootste deel vanaf het vliegveld al gereed was. In het begin mocht het wél maar er gebeurden te veel ongelukken omdat er veel te hard gereden werd. Dus iedereen moet weer terug naar de hobbelige en slechte noodwegen die links en rechts lang de nieuwe lagen. Wanneer je toch gebruikt maakt van de nieuwe weg en je wordt betrapt dan krijg je een boete van 2.500 dalasi. Eind deze maand begint de regentijd en dan zijn de noodwegen amper meer te begaan, ik vermoed dat op veel plaatsen de nieuwe dan wel gebruikt mag worden. Onderweg naar mijn appartement in Kololi Taban nog even gestopt bij Alvihag supermarkt in Brusubi om de eerste inkopen te doen. Dat was nog wel even een toer om daar te komen. We reden op de noodweg aan de rechterkant van de weg. Alvihag lag dus aan de linkerkant van de weg. De nieuwe weg ligt op sommige stukken ruim een meter hoger dan de noodweg én er ligt een geul naast. Op de meeste plekken kun je niet oversteken. Dit is ook de bedoeling want er komen maar een paar op- en afritten op het gehele traject. Gelukkig konden we een eindje verder wél oversteken omdat de op- en afritten nog niet gereed zijn en er toch een alternatief moet zijn om de nieuwe weg over te steken. Na een hobbelige en vooral stoffige rit kwamen we aan bij mij appartement. Koffers uitgeladen en een lekkere, verkoelende douche. Die avond naar de Strip om te eten bij mijn favoriete restaurant Figaros. Bij thuiskomst meteen naar bed want de 'luikjes' begonnen dicht te vallen na de reis van die dag.

Wanneer ik naar Gambia ga, ben ik ook vaak een koeriersdienst (DPD, PostNL, DHL of hoe je het noemen wilt). Ik neem, als ik de ruimte heb ik mijn koffer, spullen mee voor anderen. Dit keer bestond mijn pakketservice uit pleisters, ibrupofen, geld, papieren voor containervervoer en gordijnhaakjes voor een camper. Allemaal kleine en lichte spullen dus makkelijk mee te nemen. Mijn ochtendronde bestond uit het afgeven van de containerpapieren aan een Nederlandse dame die hier al 23 jaar woont. Ze woont niet ver bij mij vandaag. Afgesproken op bij Speed Petrol Station op de highway, net achter mijn appartement. Leuk gesprek gehad en de papieren overhandigd. Terug naar huis en een poosje aan de slag voor mijn NL job. Woensdag heb ik weinig kunnen doen omdat ik grotendeels aan het reizen was. Toen mijn WIFI geïnstalleerd was, bleek mijn mailbox redelijk vol te zijn. Alle e-mails gelezen en beantwoord. Voorheen werkte mijn diensttelefoon niet buiten Europa, dit is een standaard instelling. Dit keer is dit aangepast en kan ik mijn diensttelefoon ook vanuit mijn tropische thuiswerkplek gebruiken. Dat kwam al meteen goed van pas. De emailwisseling bleek niet voldoende te zijn. Even gebeld en the matter was solved, no problem!!! Ik had die ochtend een Teamsoverleg met mijn wethouder. Ik heb altijd bij hoog en bij laag beweerd dat mijn eigen WIFI perfect werkt wanneer ik in Gambia ben. En dat was ook altijd zo tot afgelopen donderdag. Ik heb al vaker overleggen via Teams gehad wanneer ik hier was. Maar dit keer was de verbinding niet echt goed. Beelden waren wazig en het geluid was ook niet echt stabiel. Ik had een lijst van bespreekpunten, die heb dan maar gemaild en nog even met één van de programmamedewerkers gebeld om het één en ander toe te lichten. De WIFI doet verder zijn werk wel maar als het netwerk van Qcell niet meewerkt dan helpt daar geen enkele WIFI bij. Er zijn momenten dat het netwerk beter is maar dat is wanneer het niet zo druk is op het netwerk. Dat is vooral s 'avonds en s 'nachts. En aangezien het in Nederland twee uur later is wil ik dan niemand storen (de wethouder en ook anderen; misschien dat het netwerk komende week beter is, ik heb nog meerdere Teamsoverleggen gepland staan voor mijn NL job).

Die middag een bezoek gebracht aan International Voluntary Mental Health Organization (IVMHO) in Brusubi. Deze organisatie werkt aan de bewustwording met betrekking tot psychische problemen. Herkenning, ondersteuning, hoe er mee om te gaan. Ze organiseren workshops op scholen, trainingen voor vrijwilligers die in het land mensen ondersteunen (bijvoorbeeld wanneer vanuit de mental health clinic ontslagen worden en weer naar huis gaan. Ze hebben niet meer en worden vaak niet meer geaccepteerd. De vrijwilligers van IVMHO ondersteunen o.a. bij de re-integratie). Stichting Support Mental Health Tanka Tanka (SMHCTT) ondersteunt, net als vorig jaar, een aantal workshops op de scholen. Donderdag hebben we het nieuwe contract ondertekend, de financiering rondgemaakt en ideeën uitgewisseld over projecten die mogelijk nog ontwikkeld kunnen worden. IVMHO is een belangrijke partner in Gambia van SMHCTT. Vanuit Brusubi naar Sukuta gereden voor het tweede deel mijn postronde. Begin juli reist een Nederlands echtpaar met hun camper terug naar Nederland. Ze hadden mij gevraagd om naast cash geld ook pleisters en gordijn haakjes mee te nemen. Ze wonen op korte afstand van IVMHO dus dat was mooi te combineren. De postronde van postbode Siemen (Zaai 1998) zat er voor die dag weer op. Nu naar Marouns voor boodschappen want ik had zin om lekker zelf te koken in mijn Gambian kitchen. Iets met pasta, kip en veel verse groenten. Het recept komt (nog) niet op www.kuiranto.nl, het is ook niet ingewikkeld maar wel lekker!!

Ik had vrijdag in eerste instantie gepland om naar Naneto Seyoni te gaan voor Stichting Huis van Marabout (medische post) en Stichting Buganala (school) maar onze coördinator moest de hele week werken. Dan schuiven we dat door naar volgende week. Dan maar een eerste bezoek aan Tanka Tanka Psychiatric Hospital. Even gebeld met de deputy manager. Hij was niet op de clinic, hij werkte de hele week in Banjul. Vanaf maandag in hij weer op de clinic. Dan schuiven we dit ook maar door naar volgende week. Niet getreurd, er is nog meer werk. Na een poosje gewerkt te hebben voor mij NL job ben ik in de taxi gestapt om naar de craftmarket in Bakau te gaan. Ik had voor www.kumpara-artdesign.com een aantal goede markten gedraaid en mijn grotere houtsnijwerk was bijna op. Al vast een beetje rondkijken en zien wat de prijzen op de markt doen. Ik was (nog) niet van plan om wat te kopen. Het bronswerk voor Galerie Arte 8 (www.galerie-arte8.com) liep afgelopen maanden erg goed. Ik had zelf in februari al nieuwe voorraad meegenomen maar er waren nog nieuwe beelden op komst in het atelier in Gambia. Het brons is in april door een Gambiaanse kennis voor mij gekocht. Dit zou meegenomen worden door Nederlandse kennissen maar zij vlogen met Corendon en mochten niet extra kilo's bijboeken. Mijn koffer was een 'beetje' zwaar dus die kon in april niet mee. Ik vlieg altijd met TUI en kan maximaal 50 kilo bijboeken, dit koffer gaat straks met mij mee terug. Ik weet alleen nog niet hoe zwaar het koffer exact is, zondag wordt dit koffer bij mij afgeleverd. Daarom was ik nog niet van plan om wat te kopen op de markt omdat ik niet weet wat mijn 'rest-kilo's' zijn. Toch wel wat lichte dingen gescoord op de markt. Die avond werd er voor mij gekookt, één van mijn favorieten: beef domoda.

Op zaterdag was ik van plan om naar het strand te gaan. In februari had ik, samen met een medebestuurslid, een netwerklunch georganiseerd voor de leden van de Verenigde Stichtingen Gambia (VSG). Dit was bij een mooie en idyllische beachbar op het strand bij Brufut Heights, Joyetoh Beach Bar. Het was die dag erg warm en wat is het dan lekker om onder de kokospalmen in de schaduw te liggen. Ik had nog het nodige leeswerk voor mijn NL job. O.a. een plan van aanpak in het kader van het Nationaal Isolatie Programma (NIP) voor de warmtetransitie. Joyetoh Beach Bar was de ultieme locatie voor mijn supertropische werkplek van die dag. Was wel grappig om over isolatieplannen te lezen bij een temperatuur van 35 graden. JBL-speaker aan op de achtergrond, met mooie klanken van mijn Spotify downloads. Mooi al mijn leeswerk kunnen doen op het strand van Brufut Heights. Joyetoh heeft een kleine maar mooie kaart. Aan het eind van de middag een lekkere Yassa met shrimps besteld for lunch/dinner. Life is gud!

Vandaag (zondag) wat verslagen maken en boodschappen doen want vanavond ga ik koken. Iets met gehakballetjes, verse saus en brood. Ligt er ook aan wat er te koop is. Aan het eind van de dag een mooie wandeling langs het strand. De planning voor komende week ziet er als volgt uit: Maandagochtend Teamsoverleggen voor mijn NL job; maandagmiddag bezoek aan Teachers Union in Kanifing en Nursery School in Ebo Town; dinsdag Psychiatric Hospital Tanka Tanka o.a ronde met aannemer i.v.m. oplevering, de hele dag; woensdagochtend Teamsoverleg NL job aansluitend bezoek aan Health Post post en Nursery School in Naneto Seyoni, samen met aannemer; donderdag weer naar Psychiatric Hospital Tanka Tanka voor overleg management o.a. nieuwe projecten – hele dag; vrijdagochtend bezoek aan Marabout Gunjur voor nieuwe opzet mental home. Tussendoor nog een overleg plannen met de vertrekkende Nederlandse aannemer over zijn opvolging (voor de bouwplannen van Stichting Huis van Marabout en Stichting Support Mental Health Care Tanka Tanka). Voor de laatste dagen in de week daarna nog niets gepland maar dat zal snel genoeg vollopen.

Overdag is het behoorlijk warm en stoffig vanwege alle wegwerkzaamheden. In de avond koelt het lekker af. De stroomvoorziening van NAWEC valt bij tijd en wijle weg maar is niet echt hinderlijk want ik heb alle apparaten bijna continue aan het 'infuus' liggen. Ik zit nu op de begane grond en dit blijft ook zonder ventilator relatief koel. En natuurlijk regelmatig een lekkere koude douche. Het is weer fijn om hier te zijn!

In de nacht van zondag op maandag kondigde zich de regenperiode aan. Het was donker buiten, de regen viel echt met bakken uit de lucht en het donderde ook. Ik had mijn raam open staan maar het weer stond niet op mijn raam. Heerlijke frisse wind kwam mijn slaapkamer binnen. Toen ik mijn ontbijt ging kopen bij de local shop moest ik hier en daar een beetje om de plassen heen lopen. Verder viel het nog mee met de wateroverlast.

Maandagmorgen gestart met wat overleggen via Teams voor mijn NL job. De verbinding in de ochtend schijnt wat beter te zijn. Het geluid komt redelijk stabiel over maar ik het alleen geen beeld. De camera staat uit en geeft aan dat er geen geschikte camera gevonden is voor mijn laptop. Ik zie mijn mede-teamsleden ook niet beeld. Maar zoals ik al zei, het geluid is goed dus er kan vergaderd worden. Die middag had ik een afspraak staan bij de Teachers Union in Kanifing voor www.buganala.nu. Deze organisatie betalen de salarissen voor een aantal van de Buganala scholen. Ik had deze afspraak gepland, direct toen ik vorige week arriveerde in Gambia. Ik neem contanten in euro's mee en wissel dit in bij één van de Western Union kantoren op de Strip. De koers is daar erg goed. In februari heb ik geprobeerd om dit te wisselen bij de Standard Chartered Bank maar dat lukte niet omdat ik daar geen rekening heb. Je kunt het geld ook online overmaken via o.a. Western Union maar dan is de koers veel lager, omgerekend kan dat zo een paar honderd euro schelen. Ik ging met Karafa op pad naar de Teachers Union. Ik was er pas één keer geweest maar gelukkig wist Karafa precies waar we moesten zijn. Toen ik daar aan kwam was het erg druk, er stonden zelfs mensen buiten te wachten. Nadat ik mij ingeschreven had bij de security mocht ik naar binnen en meteen doorlopen naar het kantoor van de contactpersoon. Ik was een beetje aan de vroege kant omdat het verkeer dit keer meeviel. De afspraak was om 14.00 uur. Op een gegeven moment was het 14.00 uur en nog steeds kwam niemand mij ophalen. Ik had mijn contactpersoon al een paar keer gebeld maar een blikken juffrouw van Qcell zei: the phone is either switched off or outside coverage area. Niet te bereiken dus. Ik liep het kantoor van de afdeling Accounting binen en vroeg waar mijn contactpersoon was. Hij had het gebouw verlaten en zou niet meer terugkeren. Achteraf bleek dat hij zijn telefoon was verloren en het een en ander daarvoor moest regelen. Vandaar het verhaal van de blikken juffrouw. Gelukkig wilde één van de dames op kantoor, na mijn uitleg van het doel van mijn komst, mij verder helpen en al vrij vlot was alles geregeld. Ik had die middag nog wat tijd over en die heb ik goed besteed aan het openen van een bankrekening. Dan kan ik de volgende keer gewoon het geld bij de bank wisselen en hoef niet met veel geld naar een klein en duister Western Union kantoortje om te wisselen.

Ik zocht een bank met een internetfaciliteit en een grote bank. Ik reed met Karafa naar Kairaba Avenue waar alle grote kantoren van de banken zitten. Ik had gelezen dat een aantal banken een internetbankieren app hebben. Dat is wel makkelijk want dan kan ik ook vanuit Nederland mijn rekening beheren. Vrij vooraan op Kairaba Avenue zit een kantoor van GTBank. Zij hebben een internetfaciliteit. Ik was vrij snel aan de beurt en toen begon de papieren reis naar uiteindelijk mijn bankrekening. Er moest vrij veel ingevuld worden. Ook moest mijn adres in Nederland bevestigd worden, de legitimatie met mijn paspoort was niet voldoende. Op mijn bevestiging van het TUI ticket stonden alleen mijn eerste twee voornamen en dat was niet voldoende. Ik had nog de maandelijkse verbruikscijfers van de Vattenfall in mijn email staan. Daar stonden wél alle voorletters in de adressering maar niet voluit geschreven. Was eerst wel een probleem maar na een poosje werd dit toch geaccepteerd. Even naar buiten gelopen om wat pasfoto's te maken en de aanvraag was compleet. Nu naar de afdeling om alles in te laten voeren en daarna kreeg ik het rekeningnummer. Er moet minimaal een saldo van 500 dalasi op de rekening staan. Er werd gevraagd of ik cash bij mij had voor de eerste storting. Weer naar een ander deel van de bank waar op dat moment een lange rij voor de balie stond. Gelukkig werd ik door de medewerker langs de lange rij geloodst en kon vrij snel mijn eerste storting doen. Die avond heb ik de app op mijn telefoon geïnstalleerd. Dat lukte vrij snel maar ik kreeg geen bevestigingsmail met een code. Dan op dinsdagmiddag nog maar even terug naar de bank, het is niet zo ver van mijn huis.

Dinsdagmorgen op pad voor www.supporttankatanka.com. Er hebben de laatste maanden veel bouwactiviteiten plaatsgevonden bij Psychiatric Hospital Tanka Tanka. Deze activiteiten zijn zo goed als afgerond. De staffroom is gerenoveerd, de opnamekamer is gerenoveerd, er is een nieuwe bantaba (gezamenlijke buitenruimte) gerealiseerd en zijn looppaden op het binnenterrein aangelegd. Na de aanleg van de looppaden is het binnenterrein ook in de regenperiode goed toegankelijk. De hoogste tijd om eens te gaan kijken hoe alles uiteindelijk gerealiseerd is. Toen ik aankwam werd ik verwelkomd door de deputy manager. Vol trots liet hij mij zien wat er allemaal gebeurd was. De schilder was nog bezig met de laatste muren van de staffroom en ook de elektricien zette de puntjes op de i door de lampen af te monteren. Ik zou die dag ook een rondgang maken met de Nederlandse aannemer in verband met de oplevering. Even later arriveerde hij en maakten we opnieuw weer een tour langs alle projecten op het terrein. Alleen de nieuwe bantaba moest nog afgeschilderd worden, de schilder was hier druk mee bezig. Er is veel werk verricht in de afgelopen maanden en het ziet er allemaal perfect uit. We zijn dan ook erg blij met deze belangrijke vorderingen. Na de rondgang nog even met de deputy manager gesproken. Donderdag breng ik weer ee bezoek en gaan we de plannen voor de toekomst bespreken. Met een goed gevoel stapte ik in de local taxi van Karafa, op weg naar een volgend bezoek. Doel was de Nursery School van www.buganala achter Serekunda in Ebotown. Het is vanuit Tanka Tanka Sukuta makkelijk doorsteken naar mijn volgende bestemming, althans dat dacht ik. Op het kruispunt richting Sukuta waar eerder de verkeerslichten stonden, ligt nu een rotonde. De rotonde ¾ over en dan via Sukuta naar Serekunda/Ebotown. Dat was iets te simpel gedacht want in de aanloop naar de rotonde en op de rotonde was het een grote chaos. In 4 of rijen dik probeerde men de rotonde op te rijden. Agenten waren het verkeer aan het (ont)regelen. Daarnaast liepen er ook andere mensen op de rotonde die dachten dat ze bij konden dragen aan de oplossing van deze verkeersoplossing. Karafa wilde in de rij gaan staan om de derde afslag te pakken maar dat was niet handig. We stonden al een poosje klem met naast ons, aan beide zijden, een aantal trucks. Deze trucks waren luid aan het claxonneren. De claxon van een truck is sowieso al vrij indringend op afstand laat staan de aanslag op je oren wanneer deze truck om 50 centimeter afstand van jouw raam staat. Op een gegeven moment liep de rij die richting de 2e afslag ging, al weer behoorlijk aan. Dan maar de 2e afslag en wat omrijden. Gelukkig ging het daarna wat vlotter. We kwamen op de school in Ebotown aan en de head teacher stond ons al op te wachten. De dag ervoor, tijdens de eerste regenbui, is de hele school ondergelopen. Het schooltje ligt een stuk lager dan het wegdek. Van de overstroming was niets meer te zien maar er zijn natuurlijk meer problemen te verwachten wanneer de regentijd in alle hevigheid losbarst. We waren nog net op tijd om de leerlingen in de klas te zien, het liep tegen het einde van de lestijd van die dag. Nadat de leerlingen naar huis waren hebben we nog een poosje gepraat met de staff over de gang van zaken op de school. Afscheid genomen en nog wat mooie groepsfoto's gemaakt. Vanuit Ebotown is het niet zo ver naar 'mijn' GTBank. Mijn app deed het nog en mijn contactpersoon wilde daar graag bij helpen. Bij aankomst werden al mijn gegevens nog weer keer gecontroleerd aan de hand van het inschrijfformulier. Het emailadres stond er goed op dus zou ik eigenlijk een email moeten krijgen met een activeringscode voor de app. Vervolgens heeft de IT afdeling van de bank mij een code gegeven en kon ik alsnog de app activeren. Toen ik thuiskwam heb ik de app nog een keer geprobeerd en alles werkte. Ik zag in de app de mogelijkheid om een bankafschrift te laten sturen via mijn emailadres. Een mooie check of alles werkt. Het verzoek voor het bankafschrift ingevuld en toen kreeg ik de melding het scherm voor de bevestiging van het emailadres. Het bleek dat degene die mijn gegevens had ingevoerd, de 's' van holtus was vergeten terwijl dit wél goed op de aanvraag stond. Nu wist ik ook waarom ik geen activatiecode had ontvangen. Mijn email werd aangepast en even later ontving ik mijn afschrift via de email.

Woensdag op pad voor www.huisvanmarabout-gambia.com en www.buganala.nu. De medische post en de school liggen op hetzelfde terrein in Naneto Seyoni, tegen de zuidgrens achter Brikama. Normaal gesproken duurt deze rit ruim een uur. Maar door de werkzaamheden aan de weg kwam er nog zo'n uur bij. Daarnaast is het volgende woensdag Tobaski. De markt, even voor Brikama, was erg druk en vooral met de handel in geiten. De politie moest het verkeer regelen. We hebben op sommige stukken een hele poos stil gestaan. Een tweede horde in het traject is vaak de markt in Brikama zelf maar dat bleek mee te vallen. Na een rit van zo'n 2 uur kwamen we aan in het dorp. Afgelopen maand zijn een aantal studenten uit Doetinchem in Gambia geweest. Zij hadden geld ingezameld en van geld zou de school materialen gaan kopen. Voor mijn vertrek naar Gambia had de school al rekeningen via de app gestuurd en vandaag wilde ik graag de gekochte spullen 'live' zien. De head teacher was er niet maar zij werd vervangen door Modou, één van de andere teachers. Vol trots liet hij, samen met een andere teacher, zien wat er tot nu toe allemaal gekocht was. De andere teacher was overigens de dochter van de head teacher. Zij had zelf ook op deze Nursery School gezeten en geeft daar nu les.

Even later kwam de Nederlandse aannemer het terrein oprijden. Hij in de afgelopen periode het water en elektra aangelegd. De ventilatoren in medische post hingen niet helemaal op de juiste plaats en de pomp in de put had een storing. Het probleem met de ventilatoren was vrij snel opgelost. Het probleem met de pomp in de put was niet erg ingewikkeld maar kon niet ter plekke opgelost worden. Een aantal onderdelen moesten vervangen worden. De aannemer zou dit later deze week repareren. Nog even een groepsfoto gemaakt van de aanwezige staff van de school. Dat was nog wel even een dingetje want de dames van de staff vonden dat Modou niet netjes in de kleren zat en hij had zijn zonnebril op. De dames fatsoeneerden zijn kleren een beetje maar de zonnebril bleef op, tot ergernis van de dames. Totdat ik tegen Modou zei: you look like a criminal. En ineens ging de zonnebril af en de dames begonnen te lachen. Iedereen was nu ready voor de group picture! Afscheid genomen van de staff en nog even naar de medische post. Het spreekuur was nog in volle gang dus wilde ik niet zo lang storen. Komende dinsdag ga ik opnieuw naar Naneto Seyoni maar dan in de middag, na afloop van het spreekuur. Iedereen gedag gezegd en klaar voor de 'strijd', de worsteling door het verkeer naar huis. Al met al bleek dat nog wel mee te vallen. Op een paar kleine opstoppingen na verliep de reis redelijk vlot. Ondertussen had ik een app gekregen van mijn contactpersoon bij de bank en dat ik toch nog een formulier moest tekenen. De bank sluit hier ook om 16.00 uur dus dat zou ik die dag niet meer halen. Donderdag zit ik toch de hele dag in Sukuta/Serekunda en omgeving, dan kan ik wel even naar de bank.

Donderdagmorgen had ik een gesprek met de deputy manager van Tanka Tanka. Door omstandigheden kon dit gesprek niet op Tanka Tanka zelf plaatsvinden. De deputy manager wilde wel naar de Strip komen. Dit was voor mij ook makkelijker. Ik was bij mij favoriete restaurant op de Strip, Figaros, gaan zitten en had een kop thee besteld. Het is nu Low Season en er zijn weinig toeristen en dat was ook te zien op het terras van Figaros. Een mooie plek om te overleggen. Na het afronden van de staffroom, opname kamer, looppaden en bantaba was het nu tijd om te praten over de plannen en wensen voor de toekomst. Er zijn natuurlijk altijd plannen en daarom is overleg ook zo belangrijk. Dit om samen te kijken naar wat nodig is voor Tanka Tanka en te bepalen wat de hoogste prioriteit heeft. Natuurlijk is het kostenplaatje ook van belang. Dan weten wij als stichting wat we kunnen doen én welke fondsen we moeten werven. Het was een goed en zinvol gesprek. Die middag had ik een afspraak staan met een dame van het Ministerie van Justitie. www.huisvanmarabout-gambia.com is al geruime tijd bezig met het ondersteunen van de medische post in Naneto Seyoni. We zijn nu fondsen aan het werven voor de renovatie van het dak (we kunnen nog wel wat geld gebruiken hiervoor) en daarna is de post weer helemaal up-to-date. Vorig jaar zijn we begonnen met het formeren van een lokaal bestuur. Dit bestuur moet binnen een paar jaar zelfstandig de post kunnen draaien. Wij trekken ons dan terug maar blijven op de achtergrond wel aanwezig mocht het dorp ons nog nodig hebben (voor advies). In 2024 loopt de eerste overeenkomst van de medische post met de overheid af. In de nieuwe overeenkomst kunnen wij op laten nemen dat de overheid de salariskosten gaat betalen. Daarnaast zijn we ook bezig om ideeën uit te werken zodat het dorp zelf inkomsten kan generen voor het onderhoud ed. van de medische post. Het lokale bestuur moet officieel geregistreerd zijn Gambia. De dame van het ministerie gaat het dorp (en ons) hierbij helpen. Donderdagmiddag heb ik met haar hier uitgebreid over gesproken. De eerste contacten zijn gelegd en dit wordt komende tijd verder uitgewerkt.

Vrijdagmorgen nog wat verder gegaan met de uitwerking van de contacten voor het verzelfstandigen van de medische post. Daarnaast had ik nog enige e-mails staan in de mailbox van mijn NL job. Mijn internetverbinding was die ochtend redelijk goed. In de loop van de dag wordt het minder en in de avond is het signaal vaak zwak. Dus die ochtend gebruik gemaakt van de redelijke internetkwaliteit en mijn huis gebruikt als tropische thuiswerk locatie voor mijn NL job. Normaal gesproken is de internetkwaliteit via mijn WIFI goed. Ik heb ook geprobeerd om mijn laptop via de hotspot van mijn Gambiaanse telefoon te laten lopen maar dat gaf ook niet veel verbetering, zal dus wel een algemeen probleem zijn nu. Vrijdagmiddag had ik een afspraak bij een Belgische kennis. Zij heeft een logde in Sanyang dichtbij de oceaan en Paradise Beach. Zij heeft een aantal boekjes geschreven over Gambia waaronder een boek met recepten. Ik had haar daar in februari al over gesproken en wilde graag de boekjes hebben, vooral het receptenboek voor www.kuiranto.com. Sanyang is normaal gesproken niet zo lang rijden, ongeveer 30 minuten vanaf mijn huis. Karafa pikte mij rond 13.00 uur op. Ik was donderdag vergeten om naar de bank te gaan om het formulier te ondertekenen. Ik kreeg vrijdag al een 'dreigende' app met het verzoek te ondertekenen want anders zou mijn rekening geblokkeerd worden. Dan eerst maar even naar de bank voordat we naar Sanyang zouden gaan. Het was bijna tijd voor de Friday prayers en dat was te merken op de weg. De drukte was een stuk minder en vrij snel waren we bij de bank. Ik vroeg nadrukkelijk aan mijn bank-man of dit echt het laatste formulier was dat ik moest tekenen. Dat bleek inderdaad zo te zijn en het werd bevestigd door zijn chef. Nu naar Sanyang. De weg naar Sanyang is niet zo moeilijk. Vanuit Kololi ga je naar Brusubi, vanaf Brusubi pak je de weg naar de kust. Bij Brusubi kan het nog wel eens druk zijn omdat men daar druk bezig is met de nieuwe weg en de Fly-over. Maar Karafa wist een kortere weg en we hoefden niet via het drukke punt in Brusubi. Karafa rijdt mij al jaren rond in zijn local taxi en weet echt overal de weg. Hij is een betrouwbare driver die geen risico's neemt. Hij ergert zich aan de drivers die zich wat minder netjes gedragen in het verkeer en laat dit duidelijk blijken met een welgemeend 'focking hell' of 'focking driver'. Karafa kent ook iedereen en iedereen kent Karafa. Regelmatig roept hij naar iemand die wij passeren. Op weg naar Sanyang hoorde ik hem naar iemand roepen: Hey, Bob the Builder! Gevolgd door een uitgebreide lach. Het is zeer prettig om te kunnen vertrouwen op iemand die overal zo bekend is.

De rit naar Sanyang viel mee. We stopten op de hoofdweg bij de afslag naar Paradise Beach. Ik belde op om te vragen waar we heen moesten. Zij voeg bij welke afslag ik stond. Ik keek even rond en zag een bord staan met "Manneken Pis, B&B". dat bleek de juiste afslag te zijn en al snel hadden wij de logde gevonden. Gezellig een poos gepraat over van alles en nog wat. De boekjes bekeken en ik was er erg blij mee. Ook al voorzichtige plannen gesmeed om in november weer te gaan koken voor www.vsgambia.com leden en andere belangstellenden net als ik vorig jaar in Gunjur had gedaan. We hebben nog tijd genoeg om de plannen uit te werken. Op de terug naar huis nog wat boodschappen gedaan en die avond gegeten op mijn meeste favoriete plek, restaurant Calypso in Cape Point. Ik heb de idyllische setting al wel eens eerder in mijn verslagen beschreven. Die nacht barstte de tweede grote bui los, gepaard gaan de met veel wind. Dit keer stond het weer wél op mijn raam. Ik was diep in slaap toen ik letterlijk en figuurlijk nattigheid voelde. Ik wist eerst niet waar het vandaan kwam en het lawaai van de regen viel ook niet echt op. Het is in de loop van de week s 'nachts een stuk warmer geworden dus heb ik de ventilator op standje turbo staan. Daar kwam het geluid van de kletterende regen amper over heen. De ramen gesloten en toch weer in slaap gevallen. De volgende ochtend waren de gevolgen van de bui nog goed te zien.

Het is nu overdag ook behoorlijk heet. Zaterdag heb ik het grootste deel van de dag onder een rieten parasol op het strand gelegen met mijn laptop en wat leesvoer bij de hand. Dit keer lag ik bij Poco Loco tussen Kololi en Kotu. Ook een mooie plek met vriendelijke bediening en goed eten. Tegen het eind van de middag weer terug naar mijn huis en een poosje afgekoeld onder een koude douche. In mijn appartement hang een grote Samsung flatscreen waar ik ook mijn Netflix abonnement kan gebruiken (mits de WIFI van de eigenaar het goed doet, de TV is verbonden met zijn netwerk).

Zondag wat verslagen schrijven en nog naar de craftmarkt op de Senegambia Strip. De laatste tijd is de verkoop van het houtsnijwerk hard gegaan dus moet dit weer aangevuld worden. Ik heb voor de komende dagen nog een paar afspraken staan. Maandagmorgen een gesprek met de nieuwe manager van Tanka Tanka Psychiatric Hospital en s 'middags een gesprek met een Nederlandse aannemer die misschien de werkzaamheden over gaat nemen van de huidige aannemer die weer naar Nederland gaat. Dinsdag de hele dag naar de medische post in Naneto Seyoni en in de avond al weer het koffer pakken. De tijd vliegt voorbij en woensdag om 17.00 NL tijd vertrekt mijn vlucht met geschatte aankomsttijd donderdag rond 00.30 uur.