Februari/Maart 2024

Eind december de vlucht geboekt en het appartement geregeld, alles gereed voor een nieuwe trip naar Gambia op 29 februari 2024. De renovatie van het dak van de health post (www.huisvanmarabout-gambia.com) in Seyoni zit er aan te komen, dit moet voor de regenperiode afgerond zijn. De aannemer heeft de offerte opgemaakt en deze gaan we doornemen. Daarna kan de aannemer aan de slag. Hij verwacht zo'n 10 dagen nodig te hebben voor de renovatie dus dat moet wel lukken voor de regenperiode. Daarnaast hebben we een poosje geleden al het proces ingezet voor het overdragen van de verantwoordelijkheid van de health post aan een lokaal bestuur uit het dorp. Het lokaal bestuur is al samen gesteld en in samenwerking met een medewerker van het Ministry of Justice is een concept constitution opgesteld. Dit concept heb ik in november 2023 achtergelaten bij het beoogde bestuur en ik heb gevraagd aan hen om opmerkingen en aanvullingen te geven over dit concept. Op 12 maart gaan we dit bespreken in een meeting zodat er constitution ligt waar het lokaal bestuur achter kan staan. De aantekeningen neem ik mee zodat ik de constitution aan kan passen. Tijdens een volgende reis gaan we de constitution, samen met het lokaal bestuur, formaliseren bij het Ministry of Justice.

In mijn eerste week zijn mijn medebestuursleden van www.buganala.nu in Gambia met een aantal gasten. Ik reis een paar dagen met hen mee om een aantal scholen te bezoeken. We gaan een dag naar de GADHOH school for the Deaf in Brikama. Stichting Buganala ondersteunt onder andere het vervoer van de kinderen naar de school. Ik had de principal van de school al jaren beloofd dat ik een keer bezoek zou komen maar dat was nog steeds niet gelukt. Maandag 4 maart gaat dit nu eindelijk gebeuren, samen met twee medebestuursleden. Het wordt voor mij een kennismaking én een overleg over de gang van zaken op de school en over het leerlingenvervoer in het bijzonder. Daarnaast gaan we nog een dag naar het Gambia College en de nurseryschool op het terrein van de Gambia College.

Voor Support Mental Health Care Tanka Tanka (www.supporttankatanka.com) ga ik een aantal keren op bezoek bij Tanka Tanka Psychiatric Hospital in Sukuta. Ik voer een aantal gesprekken met de manager en deputy manager over de gang van zaken in het hospital en over de bedrijfsvoering. Ik probeer ook nog een afspraak te plannen met de Program Manager Mental Health in Kanifing. Daarnaast spreek ik met onze samenwerking-spartner International Voluntary Mental Health Organization (IVMHO: www.facebook.com/ivmhogambia). Zij leiden vrijwilligers op om mental patients te begeleiden wanneer zij weer thuiskomen. IVMHO geeft ook voorlichtingen op scholen over hoe om te gaan met mental problem en hoe deze mental problems te herkennen. Eén keer in de maand op zaterdag organiseert IVMHO activiteiten voor de patienten van Tanka Tanka Psychiatric Hospital. Support Mental Health Care Tanka Tanka ondersteunt een aantal activiteiten van IVMHO. IVMHO heeft op 22 februari haar nieuwe onderkomen in Old Yundum geopend, ik ga daar komende week naar toe. De oprichter van IVMHO, Solomon Correa, had mij al veel verteld over zijn nieuwe kantoor dus dat wil ik graag bewonderen.

Op 9 maart ga ik een lunch bereiden voor de leden en belangstellingen van de Verenigde Stichtingen Gambia (www.vsgambia.com). Net als in 2022 zal dit plaats vinden in de mooie logde van Karamaluu Garden Lodge (www.facebook.com/Karamaluu/) in Gunjur. Sinds januari 2022 zit ik het bestuur van de Verenigde Stichtingen Gambia en vanaf januari 2023 ben ik voorzitter. We vergaderen één keer per maand, bijna altijd via videobijeenkomst maar nu zijn alle bestuursleden in Gambia en vergaderen we op 11 maart 'live'.

Vanaf afgelopen zondag was ik al bezig met het inpakken van mijn koffer. Het is altijd het vaste ritueel. De koffers worden van boven gehaald en liggen opengeklapt op de eetkamertafel en elke keer worden de koffers wat voller. Ik had in januari al verzonnen wat in voor de lunch van 9 maart wilde koken. In Gambia is niet alles te koop dus een aantal ingrediënten reizen mee in mijn kleine 'kook'-koffer. Ik heb sinds kort een kleine, extra koffer waar ik al mijn kookspullen (ingrediënten en gereedschap) in mee neem. De recepten vanaf mijn kookwebsite (www.kuiranto.com) vertaald in het Engels en gelamineerd. De kok van Karamaluu Garden Lodge is altijd geïnteresseerd in mijn gerechten, hij krijgt deze nu van mij in de gelamineerde versie. Tot aan woensdag de koffers aan gevuld en in de avond de laatste dingen er in en gewogen of ze niet te zwaar zijn. Een paar uurtjes slapen en al snel weer opstaan om naar Schiphol te gaan. De vlucht was om 07.00 uur en ik wilde rond 04.30 uur op Schiphol zijn. Toen ik aankwam op Schiphol was het erg rustig. Ik was al ingecheckt dus alleen de koffers droppen en naar de securitycheck en de paspoortcontrole. Ook daar verliep alles vlekkeloos. Rond 06.20 uur was het boarding time. Het vliegtuig was helemaal vol, de purser vroeg dan ook om alleen grote stukken in de bagagebakken boven de stoelen te plaatsen en de rest onder de stoel voor de zitplaats. Langzaam stroomde het vliegtuig vol en naast mij bleven de twee plekken leeg. Het vliegtuig zou vol zitten dus ik had niet de illusie dat de plaatse naast mij leeg zouden blijven. Maar niets bleek minder waar! Op een gegeven moment klonk 'Boarding completed' door de speakers en iedereen zat op de plaats. Ik had de gehele achterste rij voor mij zelf! Het duurde nog even voordat we vertrokken omdat er één koffer meer in het ruim zat dan dat koffers er ingecheckt waren. Dit mag niet uit veiligheidsoverwegingen dus gingen er twee bagage-medewerkers het ruim in om de koffers één voor één te bekijken en de 'foute' koffer uit het ruim te halen. Na zo'n 30 minuten konden we dan eindelijk het luchtruim kiezen. De vlucht was heerlijk ontspannen. Ik kon mooi liggen op de banken, met wel de gespen van de seatbelts in de rug maar dat was geen probleem. Een poosje kunnen slapen wat anders nooit lukt en twee films via Netflix-download bekeken op mijn tablet. Rond 13.00 uur lokale tijd zette ik voet op Gambiaanse bodem.

De afwikkeling op het vliegveld verliep vlot ondanks dat er veel mensen door de security moesten. Alle loketten waren open en ook beide bagagechecks waren in functie. Yaya stond mij op te wachten en bracht mij naar mij appartement in Kololi Tavern. Dit keer ging het mooi vlot omdat de new road met de twee fly-overs en rotondes gereed waren. Tijdens de aanleg van de new road duurde het soms 1,5 uur voordat ik 'thuis' was maar dit keer was het maar 20 minuten. Nog wat boodschappen gedaan en geluncht. In de avond even naar de Senegambia Strip gegaan om mijn WIFI te installeren, cashpower te kopen en bij Figaros restaurant mijn diner te kopen – take away. Even lekker gedoucht en vroeg 'onder de wol'.

Op vrijdag het eerste bezoek aan de health post en school in Naneto Seyoni. Met de 4wheel van Yaya maar zonder Yaya. Yaya had die dag een lazy-tour gepland met gasten via zijn tourcompany www.santosutours.nl. Ebrima reed die de dag de 4wheel. Het eerste deel van de rit verliep redelijk vlot. De new road was niet zo druk bezet maar richting Brikama liep de weg behoorlijk vol. Mede veroorzaakt door opstoppingen bij de vele checkpoints op die weg. Na een uurtje rijden kwamen we uiteindelijk aan in Seyoni. Eerst even naar de school om gedag te zeggen. Gisteren was de groep met de bestuursleden van Stichting Buganala al geweest dus was er nog niet zo veel te bespreken. Het eerste bezoek is meestal om even te laten zien dat ik er weer ben én om afspraken in te plannen voor de rest van de periode. De afspraak ingepland voor 12 maart voor het overleg met het beoogde lokaal bestuur voor de health post en daarna nog even op bezoek bij de health post zelf. Het was spreekuur op dat moment en het was druk. Even kort met de verpleger gesproken want ik wil het spreekuur niet verstoren. Volgende keer kom ik terug in de middag wanneer het spreekuur afgelopen is. Ook even gesproken met Amie, de nurse die al sinds de opening in 2004 op de health post werkt. Tijd om weer naar 'huis' te gaan. Ebrima wilde de 4wheel starten maar de 4wheel had andere ideeën en wilde niet starten. Het klonk alsof de accu zo goed als leeg was. Ebrima vertelde dat een collega die morgen de radio lang aan had laten staan. Ik zei (een beetje naïef) dat de accu toch onderweg wel weer bijgeladen zou zijn. Een beetje naïef zoals ik al zei want in de meeste auto's werkt de dynamo niet of niet goed dus geen opgeladen accu. Maar uiteindelijk wilde de 4wheel toch wel meewerken en startte. Nog geen kilometer buiten het dorp sloeg de motor af en toen vond de 4wheel het genoeg en startte niet meer. Een paar omstanders drukten de 4wheel van de weg af om vaart te krijgen en toen startte deze tóch weer! Een grote zwarte rookpluim kwam uit de uitlaat en dat was de laatste zucht van de 4wheel. Ebrima bleef bij de 4wheel en gelukkig kwam er net op dat moment een local taxi langs die mij weer terug bracht naar Kololi Tavern. Die avond gegeten in Ocean Bay, samen met het gezelschap van Stichting Buganala. Ocean Bay heeft aan het strand een mooi restaurant Buddha maar deze is amper open. Die dag gelukkig wél want ze hebben een mooie Aziatische kaart met fijne gerechten. Na een paar gezellige uurtjes weer terug naar huis. Ik had tussentijds Karafa gebeld dat het wat later werd zodat hij niet zo lang hoefde te wachten. Maar mede door de interessante gesprekken liep het toch nog wat langer uit en moest Karafa toch nog wachten. No problem bro was het antwoord van Karafa toen ik mij verontschuldigde voor de vertraging.

Zaterdag op pad naar Karamaluu Garden Lodge in Gunjur om de lunch van de 9e voor te bespreken. Daarnaast moest er nog wat geregeld worden voor de bestuursvergadering van de 11e. Het plan voor de 9e was duidelijk en de taken zijn goed verdeeld. Er zijn nog wat extra aanmeldingen binnengekomen. Tijdens de lunch is er een thema dat behandeld wordt door een Gambiaanse gast: 'HIV and AIDS in The Gambia'. Tijdens de bijeenkomst krijgen de aanwezigen de gelegenheid om vragen te stellen aan de deskundige. Omdat niet alle leden bij deze bijeenkomst aanwezig kunnen zijn (veel leden zijn in Nederland en België) wordt de bijeenkomst vastgelegd op video en wordt er een verslag van gemaakt. Deze worden ter beschikking gesteld aan de leden én geplaatst op de website www.vsgambia.com. De Verenigde Stichtingen Gambia (VSG) is onder andere een platform voor het uitwisselen en beschikbaar stellen van kennis. Op deze wijze probeert de VSG daar meer invulling aan te geven. Voor de bestuursvergadering van de 11e afgesproken dat we ergens centraal in een restaurant gaan vergaderen, Tanji was het meest centraal voor alle bestuursleden. Op de weg terug ben ik even bij het restaurant in Tanji op bezoek geweest om alvast te reserveren maar helaas zat deze dicht op de 11e. Niet getreurd, er zijn nog meer opties. Ik heb s' avonds contact gezocht met restaurant in Brufut Heights, waar we al eerder geweest zijn en zij waren wél open op de 11e. Ik had die avond geen zin meer om te gaan eten op de Strip. Op de terugweg van Gunjur had ik wat boodschappen gedaan bij Right Choice Supermarket in Brusubi. Een pasta met een saus van verse groenten en kruiden stond op het menu. Heerlijk gegeten en de rest in de vriezer voor later deze week (ik had weer gekookt voor een heel weeshuis!). Vandaag ga ik op pad voor wat afspraken en later nog even naar het strand voor een fijne wandeling. Vanavond ga ik op de Strip eten bij Paradiso Restaurant met een kennis die ik al jaren ken. Sinds gisteren ligt de plaatselijke waakhond heel trouw op de stoep bij mijn voordeur (zie foto). Ik heb er weer een vriend bij!!!

Maandag 4 maart op pad met de groep van Stichting Buganala. Op het programma stond een trip naar de School for the Deaf in Brikama. Stichting Buganala ondersteunt het vervoer van de leerlingen naar de school en weer terug. Het is vaak voor de ouders niet mogelijk om de transportkosten te betalen en het is erg belangrijk dat deze kinderen naar school gaan. Ze hebben vanwege hun gehoorproblemen al een extra achterstand. Goed onderwijs biedt voor hen een kans op een betere toekomst. Ik was met Karafa apart naar de school gereden omdat ik een beetje buiten de route van de groep lag. Ook wilde ik na het bezoek weer verder met mijn eigen afspraken, de groep had die dag nog meer op het programma staan. Ik was nog nooit op de School for the Deaf geweest of zoals deze officieel heet Gambia Association of the Deaf and Hard of Hearing (GADHOH). De School for the Deaf wordt altijd bezocht door mijn medebestuursleden dus nu hoog tijd dat ik ook een keer mijn gezicht daar laat zien. In mijn correspondentie met het hoofd van de school lees ik terug dat ik in 2020 al een keer beloofd heb om hem te bezoeken . . . . . Toen ik met Karafa het terrein opreed was de groep net aangekomen. Eén van de klaslokalen werd ontruimd en er kwamen kleden op de grond. De groep werd verdeeld over de kleden en samen met de gasten werden er educatieve spellen gespeeld. De kinderen waren erg enthousiast. Wat mij opviel was de stilte in de klas. Geluid speelt natuurlijk haast geen rol. Wanneer ik bij de school in Naneto Seyoni ben dan overstijgt het geluid van de kinderen alles maar hier is alles stil. Het was mooi om te zien hoe snel de communicatie groeide in de groepen terwijl er niets gezegd kan worden, althans dat heeft niet zo'n effect. Een aantal van de kinderen kan een beetje liplezen maar ze zijn toch grotendeels afhankelijk van gebarentaal. En dit hebben wij niet of onvoldoende onder de knie. Het bleef mij verbazen dat ondanks dat de communicatie in de groepen toch goed verliep. Na een poosje rouleerden de groepen zodat iedereen deel kon nemen aan de verschillende spellen. Eén van de jongens was zó enthousiast dat hij meerdere malen gevraagd moest worden om naar een andere groep te gaan. Ook bleek dat de docenten soms het spel wilde spelen voordat de kinderen een kans kregen. De methodiek was natuurlijk voor de docenten ook nieuw en zij wilden heel graag weten hoe het allemaal werkte. Tussentijds ben ik met onze penningmeester naar het hoofd van de school geweest. Hij legt altijd vast welke kinderen, waar vandaan komen en hoe vaak zij opgehaald moeten worden per maand. We wisten wél dat er een systeem was maar niet welk systeem. We hebben dit samen met het hoofd besproken en afspraken gemaakt over de verantwoording, deze zag er overigens keurig uit. Het hoofd van de school is zelf ook slechthorend. Hij verstaat een klein beetje wanneer het niet te snel gaat en hij kan liplezen. Ook wanneer dat niet te snel gaat. Verder veel met gebaren, ik ken de gebarentaal natuurlijk niet, en gaandeweg het gesprek begrepen we steeds beter van elkaar wat wij bedoelden. Goede afspraken gemaakt en voldaan reed ik met Karafa weer terug richting huis. De groep had nog een afspraak met een kennis uit het hotel, een eindje achter Brikama het binnenland in. Die avond hebben we samen gegeten bij de Winery op de Strip. Ik kende het wél maar was er nog nooit geweest. Ze hebben een heerlijke, hoofdzakelijk tapas kaart. Mijn keuze viel op de paella. Dit moest per twee personen maar dat was in de groep geen probleem. Na een poosje kwam de Spaans ogende eigenaar trots met een grote gietijzeren pan vol met paella aanlopen. De paella smaakte fantastisch en ook de dry white whine was erg goed. Dit restaurant is echt een aanrader. En al die jaren ben ik er zo maar voorbij gelopen, weer een ervaring opgedaan!

Dinsdag weer een dagje met de Buganalagroep op pad. Dit keer naar het Gambia College in Brikama en naar de nurseryschool op het terrein. Ook hier was ik nog nooit geweest dus een mooie gelegenheid om daar te gaan kijken. Buganala heeft goede contacten met de vice principal van de school. In 2018 is zij twee weken in Nederland geweest waarvan een week bij Buganala. Ze verbleef toen in een Bed & Breakfast in Ulft. Ze is toen onder andere naar een leverancier van schoolbenodigdheden geweest en heeft een aantal scholen bezocht. Ook stond er de nodige ontspanning op het programma met een bezoek aan het Kröller Müller museum in Arnhem én een bezoek aan de Flower Parade (Bloemencorso) in Lichtenvoorde. De avond voorafgaand aan het corso is zij even wezen kijken bij één van de wagenbouwers die nog met de laatste bloemen aan het plakken waren. De laatste avond was zij, samen met de Buganala bestuursleden, bij mij op bezoek en heb ik voor het hele gezelschap gekookt.

Ik kwam die dag wat later aan op het Gambia College omdat ik eerst nog een Teams overleg had met Nederland. Het terrein van het Gambia College is immens groot dus ik ging rond struinen om te zien waar de groep zich ophield. Al snel zag ik hun taxibus staan en de driver wees mij in de juiste richting. Waarschijnlijk zijn ze bij de vice principal maar haar kantoor zat op slot. Dan maar naar de nurseryschool. Eén van de dames was zo vriendelijk om even met mij mee te lopen en toen had ik de groep al snel gevonden. Het principe was hetzelfde als de dag ervoor. De klas werd opgedeeld in groepen en dezelfde educatieve spellen gespeeld door de gasten met de kinderen. Ik heb mij hoofdzakelijk bezig gehouden met het filmen en fotograferen van de activiteiten. Als je de activiteiten door een lens observeert dan valt pas op hoe intensief iedereen bezig is met de opdrachten. Het enige verschil met gisteren was dat spraak en geluid nu wél belangrijk was in de communicatie, verder was het enthousiasme bij iedereen erg groot. Tussentijds nog even hernieuwd kennis gemaakt met de vice principal. Zij herkende mij gelijk ook al was het een kleine 6 jaar geleden dat ik haar voor het laatst gezien had. Gedurende de ochtend kregen de leerlingen de kans om mee te doen aan de divers spellen. Rond de middag namen wij afscheid van de leerlingen en docenten van de nurseryschool. De groep had die middag nog een druk programma omdat het hun laatste dag was. Woensdag vertrokken zij weer naar Nederland. Ik had die middag ook nog een aantal afspraken staan. Die avond aten we gezamenlijk bij The Smiling Coast in Bakau. Ook hier was ik nog nooit geweest. Ik had al even gespiekt op Google maar Google gaf aan: the whole year closed. Maar niets was minder waar want het was gewoon open. Er was een tafel gereserveerd bij de ingang en het verst van het podium af want die avond zou er een band spelen. Om elkaar toch redelijk te kunnen verstaan zaten we op afstand. De band zou om 20.00 uur beginnen te spelen maar 20.00 uur bleek de aanvangstijd van het testen van de apparatuur: testing one, testing one. Dit gaat altijd gepaard met het nodige 'geluid' en gekras in de luidsprekers. De band begon te spelen met een redelijk geluidsniveau maar we konden elkaar toch verstaan aan tafel. Het eten was goed en de sfeer ook. Wederom een aanrader, dit restaurant.

Woensdag op pad voor Support Mental Health Care Tanka Tanka. Wij werken al een paar jaar samen met International Voluntary Mental Health Organization (IVMHO). Dit is een vrijwilligersorganisatie die mensen opleidt om patiënten te begeleiden wanneer ze weer thuiskomen. Na de opname in Tanka Tanka Psychiatric Hospital zijn ze vaak hun huis en baan kwijt én ze zijn verstoten door de familie. De vrijwilligers van IVMHO vangen de patiënten op in de omgeving waar zij vandaag komen om zo het proces naar (re)integratie een kans te geven. Daarnaast verzorgt IMVHO programma's op scholen over hoe om te gaan met psychische problemen en hoe deze te herkennen. Ook verzorgen zij maandelijks activiteiten voor de patiënten van Tanka Tanka Psychiatric Hospital. Support Mental Health Care Tanka Tanka ondersteunt een aantal activiteiten van IVMHO.

Voorheen was IVHMO gehuisvest in Brusubi maar sinds dit jaar hebben zij een nieuw kantoor in Old Yundum. Op 22 februari jl. was de officiële opening. Het is nog niet af, IVMHO heeft grote plannen voor de toekomst. De kantoren zijn gereed; een wachtruimte; een douche- en toiletruimte (patiënten die voor begeleiding/consult komen zijn vaak onverzorgd en hebben slechte kleding. De bedoeling is dat zij vóór aanvang consult zich kunnen wassen en goede kleding krijgen). Achter op het terrein staat een studio waar de promotiespotjes en -video's opgenomen kunnen worden. Ook wordt deze ruimte beschikbaar gesteld aan lokale producers tegen een huur zodat er inkomsten gegenereerd worden. Een aantal van de vrijwilligers komt uit de hoek van de IT en productie en zij zetten dit op. Ook worden zij gekoppeld aan professionele communicatiekanalen zodat zij hun skills nog meer kunnen verdiepen. Wat er nu op het terrein staat is een eerste stap in de ontwikkeling van een professioneel centrum. In de loop van de jaren komt er een verblijfsruimte van twee verdiepingen met in totaal 8 kamers zodat specialisten/ondersteuners uit binnen- en buitenland kunnen verblijven op het terrein van IVMHO en daardoor midden in het proces staan van de ondersteuning en begeleiding van de patiënten. Ook wordt er een gebouw van twee verdiepingen gebouwd waar, separaat van het kantoor, sessies en bijeenkomsten kunnen worden georganiseerd. Dit omdat de deelnemers zich dan vrij voelen om te participeren in de bijeenkomsten. De bovenste etage wordt een restaurant waar de deelnemers de lunch ed. kunnen gebruiken. Prestigieuze plannen, dat geeft IVMHO toe maar dit past in de visie. De hoogste prioriteit is nu het ontwikkelen van wat er net is neergezet. Een onderdeel daarvan is het creëren van een netwerk van vrijwilligers door het hele land heen. De vrijwilligers opereren in een eigen cirkel en de grootte van die cirkel is afhankelijk van de competentie van de vrijwilliger (hoeveel personen kan/wil een vrijwilliger aan om te begeleiden). Doel van deze cirkel is om in een vroegtijdig stadium te signaleren of er mensen zijn die psychische problemen hebben, dit constateren en daarna te acteren (binnen het vermogen van de vrijwilliger) en dan de social worker erbij betrekken. Dit alles om te voorkomen dat de psychische problemen zo ver stijgen dat opname in Tanka Tanka noodzakelijk is. Een soort van vangnet in een vroeg stadium voordat de problemen écht uit de hand lopen. IVMHO doet belangrijk werk. Met een voldaan gevoel, door het zien van zoveel toewijding en enthousiasme, reed ik weer terug.

Zaterdag 9 maart is er een Themabijeenkomst van de Verenigde Stichtingen Gambia en ik verzorg de lunch. Toen we terugreden vanuit Old Yudum hebben we meteen de boodschappen gedaan. Voordat ik naar Gambia ga, kijk ik eerst altijd even of alle ingrediënten wel te koop zijn. Vooral de groenten wil nog wel eens een probleem zijn. Ik had onder andere verse groene pesto op het menu staan. En daarvoor heb je basilicum nodig. Een kennis van mij had mij getipt over de Green Yard in Kerr Serign. Ik had via de app al contact gehad n ze hadden inderdaad basilicum: de lokale met een mint-achtige geur/smaak en gelukkig ook de basilicum die ik moest hebben. Ze noemen dit hier sweet of Italian Basil. Op weg terug van Old Yundum dus naar de Green Yard in Kerr Serign. Het was makkelijk te vinden, op de hoofdweg afslag bij de Chinese Garage nemen en dan na 500 meter aan de linkerkant. Van een afstand leek het niet echt veel te zijn maar toen we door de poort reden was het een oase van groen waar we ons in waanden. Overal keurige bedden met groenten aangelegd en bij elk bed stond de naam van de groenten erbij. Verse peterselie, selderij, bieslook, kool, paksoi en nog allerlei andere groenten die ik niet verwacht had in Gambia. Alles ingeslagen voor de lunch, inclusief vers gemaakt tomatenpuree. De tuin wordt gerund door een Libanese dame en alles ziet er keurig verzorgd uit. De Green Yard heeft een whatsappgroep waar ik nu ook aan toegevoegd ben. Met een local taxi, vol met mooie verse producten uit de Green Yard reden we richting Marouns Supermarket om het gehakt op te halen. Eerder die week had ik de niet-verse boodschappen al in huis gehaald dus op vrijdag is het volle bak in de keuken en vlammen met de voorbereiding. Die avond niet meer naar het restaurant geweest. Ik had nog een porti pasta in de vriezer staan en dit smaakte nog goed!

Donderdag had ik een gesprek met de manager van Tanka Tanka. Tijdens zo'n gesprek bespreken we de gang van zaken rond het mental hospital. Er zijn altijd wensen voor het mental hospital. We hebben dit eerst in het kantoor van de manager besproken en daarna een rondje gemaakt over het terrein om het ter plekke te bekijken. De manager beloofde om het hele verhaal ook nog eens een keer op de mail te zetten zodat we dit in het bestuur van SMHCTT kunnen bespreken. De manager name ruim de tijd voor mij en rond de middag ging ik weer terug richting 'mijn' huis. Die middag kwam één van de medebestuursleden van de Verenigde Stichtingen Gambia (VSG) bij mij op bezoek om samen de website van de VSG door te nemen qua structuur en inhoud. Die avond ben ik aangesloten bij een Nederlands eetclubje. Zij eten elke donderdagavond samen, iedere keer in een ander restaurant. Dit keer viel de keus op Justice Bar and Restaurant in de buurt van Poco Loco Club, niet al te ver van de Strip. Het is er erg sfeervol en vooral niet zo druk als op de Strip. En ook weer een aanrader, dit restaurant. En het was natuurlijk weer leuk en gezellig om nieuwe mensen te ontmoeten. Het is een eetclubje van mijn medebestuurslid van de VSG. Ik kende alleen hem. Na een paar gezellige uurtjes weer terug naar Kololi Tavern. Nog even een frisse douche en dan slapen. Het koelt rond deze periode heerlijk af s 'nachts dus slapen is geen probleem. Morgen op tijd aan de bak met de voorbereiding van de lunch!

Vrijdagmorgen al vroeg op want vandaag: My Gambian kitchen rules! Ik was vergeten om het gehakt uit de vriezer te halen, geen probleem dan maar de volgorde van koken aanpassen. Eerst even naar de local shop om de eieren op te halen voor de egg salad. Hij had gelukkig genoeg eieren op voorraad. Koken en afkoelen, nu eerst de groene pesto. Mijn koelkast zat overvol met alle 'schatten' die ik gekocht had bij de Green Yard. Elke keer wanneer ik de deur van de koelkast opendeed kwam de heerlijke geur van verse Italian basil mij tegemoet. De Italian basil was nog mooi gebleven dus blaadjes plukken en wassen. Ik had wél vanuit Nederland de Parmezaanse kaas en de pijnboompitten meegenomen want kaas is hier duur en ik had hier nog geen pijnboompitten gezien. Pijnboompitten roosteren in de pan en daarna in de blender. Alles in één bak en nog even een poosje met de staafmixer er door. Olijfolie er bij, in de IKEA potjes (niet hier gekocht maar de vorige keer al meegenomen) en klaar is stap 1: de groene pesto. De volgende stap is ook redelijk eenvoudig, de aioli. De mayonaise, knoflook, citroenrasp, peper, zout en wat olijfolie in een bak en mixen maar! IKEA potjes vullen en in de koelkast tot morgen. Ondertussen waren de eieren genoeg afgekoeld. Eieren fijnsnijden en alle andere ingrediënten er bij, door elkaar husselen en in de koelkast tot morgen. Het gaat allemaal wat sneller dan verwacht, te snel voor mijn blok ijs dat langzaam in gehakt aan het veranderen is. Dan maar wachten tot de avond en de tijd gebruiken om een lekkere take-away lunch te halen op de Strip bij Yasminas. De heenweg naar de Strip gewandeld, het is maar zo'n 30 minuten lopen en een beetje beweging kan geen kwaad. Ik moest ook nog wat boodschappen halen dus eerst de take-away besteld en daarna boodschappen doen. Toen ik terug kwam van de supermarket stond de take-away al op mij te wachten. De terugweg maar wel even een taxi genomen. Sulayman stond al naar mijn te zwaaien op de hoek bij de craftmarket: U need taxi? Graag, dan komt mijn take-away warm aan en ik had een aantal boodschappen, net iets te veel om lopend naar huis te brengen. Na de lunch een korte siësta en rond een uur of 17.00 was mijn gehakt zo ver ontdooid dat de laatste (kook)ronde van die dag plaats kon vinden. Daarna nog wat snijwerk voor de komkommersalade en de dag is vol. Niet meer wezen eten op de Strip die avond, bij de local shop noedels en eggs gehaald en een snel diner gemaakt.

Zaterdag op tijd naar Gunjur om de lunch verder voor te bereiden en af te maken. Onderweg nog even senfou gehaald voor bij de aioli en de groene pesto. Het enige wat nog echt afgemaakt moest worden was de komkommersalade. De rest kort voor aanvang op de schalen doen die ik op maandag gekocht had op de markt in Serekunda. Brood snijden en in de manden doen die ik woensdag gekocht had op de craftmarket in Senegambia. Het oog wil ook wat, alles mooi opdienen in de manden, schalen en IKEA potjes. Ik had al op tijd de pilav opgezet zodat deze langzaam op kon warmen. De rijst werd gekookt door de vrouwen in het dorp. Met een ezelkar werden tafels en stoelen gebracht. Het terrein onder de bomen werd nog even schoon gemaakt en toen konden de tafels en stoelen op de plaats gezet worden. Tafelkleden er op, borden en bestek verdelen en alles stond klaar voor de lunch. Langzaam begonnen de gasten binnen te druppelen en werd het tijd om de manden met senfou op tafel te zetten, samen met de pesto en de aioli. Daarna was het de beurt aan de main course: pilav met witte rijst, komkommersalade en eiersalade. Er is goed van gegeten van de gasten waren tevreden. Tijdens de themabijeenkomst van de VSGwas een spreker uitgenodigd om te praten over HIV en AIDS in Gambia, en wat als stichtingen konden doen om het stigma hier omtrent te doorbreken. Een interessante bijeenkomst over een belangrijk onderwerp met een even interessante discussie daarna. Rond 17.00 uur was de bijeenkomst afgelopen en hebben we met z'n allen alles opgeruimd. De auto ingepakt en met een voldaan gevoel reden we weer terug naar 'huis' in Kololi Tavern. De weg terug ging vrij vlot totdat we aankwamen in Brusubi. Voorheen was en alleen een turntable maar nu is er een fly-over voor het doorgaande verkeer. Je kunt nog maar op een paar plaatsen de grote, doorgaande weg oprijden. En in Brusubi is dat via een turntable. Het was zaterdag aan het eind van de middag en het leek of iedereen via die turntable de grote weg op wilde rijden. Karafa probeerde een aantal shortcuts te vinden in Brusubi maar dat idee hadden veel meer mensen. Dus maar rustig aangesloten en wachten totdat we de turntable bereikten. Ook hier hebben mensen dan haast en weinig geduld met elkaar. Uiteindelijk kwam ik, na een vertraging van ongeveer een uur, weer thuis. Ik had nog wat left overs van de lunch van gisteren. Even gemakkelijk doen en opwarmen in de magnetron en ik zat snel aan het diner. Het was een lange dag maar wél een mooie en geslaagde dag in alle opzichten!

Zondagochtend wat langer blijven liggen. Ik had niet echt wat gepland. Eerst maar eens even een ontbijtje met een eitje halen bij de local shop. Daarna aan de slag geweest met de recepten van gisteren. Ik had nog niet alles op www.kuiranto.com staan en mijn internet was op dat moment redelijk snel. Nadat alles op de website stond kon ik ook mijn Facebook en Instagram bijwerken met de verwijzingen naar de website. Tijd voor een lekkere strandwandeling! Het was heerlijk rustig op het strand en qua temperatuur viel het ook mee. Ik was rond 14.00 op het strand en dan is het meestal top met de warmte maar dit keer was het goed te doen. Die avond ben ik weer gaan eten bij Justice Bar and Restaurant in de buurt van Poco Loco Beach Club.

Maandagmorgen wat Teams overleggen gehad voor mijn werk in NL. Die middag had ik een bestuursvergadering van de Verenigde Stichtingen Gambia (VSG). Drie van de vier bestuursleden zijn op dit moment in Gambia. Als locatie hadden we gekozen voor Joyetoh Beach Bar in Brufut Heights aan het strand. Dit lag het meest centraal voor iedereen en het vierde bestuurslid sloot aan via Zoom. We zaten op het terras van de Joyetoh Beach Bar en keken vanaf daar naar de wuivende palmen en de witte stranden. Ik moet zeggen dat ik wel eens mindere vergaderlocaties gehad heb (ik heb gelukkig de foto's nog) . Na de vergadering nog even lekker geluncht en weer op weg naar huis. Die avond had ik een diner-afspraak bij Paradiso op de Strip, met een kennis uit Nederland. Ik heb haar jaren geleden in Gambia ontmoet en zij woont het grootste deel van het jaar in Gambia. Ik had haar al een hele poos niet meer gesproken. Lekker gegeten en weer even fijn bijgepraat.

Vandaag (dinsdag) ga ik naar Naneto Seyoni om te praten over de verzelfstandiging van de medische post. Ik had vorig jaar juni hier al een overleg over gehad met iemand van het Ministry of Justice. Zij gaf mij een opzet voor de statuten van de te vormen lokale stichting. Deze statuten heb ik uitgewerkt en in november vorig jaar overhandigd aan het beoogde lokale bestuur. Zij hebben dit bekeken en geven vandaag hun opmerkingen en aanvullingen en we gaan hierover praten. Daarna ga ik dit verwerken in de opzet van de statuten en de volgende keer wanneer ik weer in Gambia ben dan wordt het officieel gemaakt. Voordat ik naar het dorp ga, breng ik eerst even een bezoek aan onze coördinator in Busumbala. Hij is al een poos ziek en kon daardoor ook niet met mij mee naar het dorp.

Woensdag nog wat losse eindjes en ik ga nog even rondstruinen op de craftmarkets. Ik heb niets nodig maar je weet maar nooit! Donderdagmiddag om 13.35 uur Gambiaanse tijd vlieg ik weer terug naar Schiphol en als het mee zit dan zet ik om 23.00 uur weer voet op Nederlandse bodem!