Februari 2023

Veel zaken in de planning, veel dingen te doen dus weer een reis naar Gambia geboekt. Half januari op zoek gegaan naar een redelijk geprijsde vlucht met als doel vertrek begin februari 2023. Er gaan niet zo veel vluchten meer naar Gambia. Waar voorheen TUI meerdere keren per week vloog net als Corendon, is het aanbod nu beperkt tot een paar vluchten per week. Ook de prijzen zijn niet zoals voorheen wanneer je kort voor vertrek nog wel eens een goedkope vlucht kon 'scoren'. Toch gelukt om een redelijk geprijsde vlucht te boeken met vertrek 6 februari. Al vast even contact gehad met mij vaste stek in Kololi Tavern voor het verblijf. Helaas was deze al full dus op zoek via AirBnB naar een ander appartement. Er staat genoeg te huur maar ik persé in de buurt van de Senegambia Strip zitten. Uiteindelijk een mooi appartement gevonden in Kololi Johannnes. Daar heb ik al eens eerder gezeten maar de generator stond daar midden onder mijn slaapkamerraam. Wanneer s' nachts de stroom uitviel, begon dit apparaat met veel lawaai te ronken en dat is niet echt bevorderlijk voor een goede nachtrust. Het appartement was nog wél vrij maar heb deze dus niet geboekt. Een eind verderop stond echter wel een goed appartement. Het was een appartementencomplex en mijn huis was op de eerste etage. Wel weer wat verder van de Senegambia Strip maar met de taxi toch nog snel te bereiken. Alles geregeld nu dus laat 6 februari maar komen!

Er staat redelijk veel op het programma. Er moeten financiële zaken geregeld worden voor Stichting Buganala. Voor Support Mental Health Care Tanka Tanka gaan we o.a. verder met de plannen voor de herinrichting van het binnenterrein. Het bestuur van de Verenigde Stichtingen Gambia is gewijzigd (m.i.v. februari 2023 ben ik voorzitter) en daarom moet er een overdracht plaatsvinden. Voor Huis van Marabout - Gambia ga ik aan de slag met de renovatie van de medische post en de bouw van de kraamkliniek. Daarnaast ga ik praten met de mensen uit het dorp die in het lokale bestuur gaan zitten om op termijn de (ondersteuning van de) medische post over gaan nemen zodat de stichting zich terug kan trekken.

Zoals gewoonlijk ligt thuis de koffer al een paar dagen op de kamertafel te wachten om ingepakt te worden. Ik hou er van om vroeg genoeg te beginnen met inpakken (is geen garantie dat ik dan niets vergeet). Dit keer had ik twee koffers om in te pakken. De dames van het Damesgilde waren weer zeer actief geweest met het breien en haken van mutsjes, sokjes en dekentjes voor de allerkleinsten. Dit mooie handwerk deel ik her en der uit aan families met pasgeborenen wanneer ik rondtrek in het land. Dit keer mag ik ook wat spulletjes afgeven bij mij vaste chauffeur en brother Karafa. In de eerste week van januari is zijn vrouw bevallen van een baby-girl. In de tweede week was de namingceremony en het meisje heeft de naam Fatou gekregen. Naast Fatou heeft Karafa nog twee boys en één girl.

De koffers gepakt en nu klaar voor vertrek. Nog even op zondagavond een dansles bij Vida Dansstudio's in Zevenaar. Ik vertrek zondagnacht rond 01.30 naar Schiphol. Niet naar bed maar even op de stoel hangen en de herhaling van Studio Sport Voetbal kijken totdat het tijd om te gaan is. Ik laat mij dit keer niet wegbrengen omdat dit wel heel ongunstig is voor degene die heen en weer moet rijden én daarna maandagochtend weer aan het werk moet. Ik kan dit keer gelukkig gebruik maken van de oude auto van mijn schoonvader. Ik laat de auto staan op Schiphol bij de Valet parking. Wel overdekt want ik weet niet wat de auto doet wanneer deze twee weken in de vrieskou staat. Deze Skoda Fabia van 2004 doet het nog perfect en zal mij zonder problemen naar Schiphol brengen. Nog even olie en water gecheckt en nu echt klaar voor vertrek.

Koffers in de auto en op weg naar Schiphol. Het was natuurlijk erg rustig op dit uur van de dag. De Valet Parking stond duidelijk aangegeven. Een kaartje trekken en dan naar de videostraat. Daarna auto geparkeerd en sleutel afgegeven en op weg naar de vertrekhal. Het inchecken en de securitycheck verliepen vrij vlot maar de paspoortcontrole duurde de wat langer. Er waren maar twee desks beschikbaar en dat veroorzaakte de lange rij. De automatische poorten stonden ook uit. Het gaf een beetje een Efteling-gevoel (als u hier in de rij staat dan moet u nog .... minuten wachten). Door het oponthoud bij de paspoortcontrole was het wachten op het boarden bij de gate slechts beperkt. Rond 07.20 vertrok het vliegtuig met bestemming Tenerife en daarna door naar Banjul. De vlucht zou zo'n 8 uur maar daar was ik voorbereid. Ik had op mijn tablet een aantal films vanaf Netflix gedownload. Dit had ik bij de vorige keren op mijn laptop gedaan maar de laptop is een beetje te groot en onhandig voor in het vliegtuig. Ik klap het tafeltje voor me naar beneden en zet daar de laptop op. Wanneer mijn voorganger dan beweegt op de stoel dan wordt het scherm van de laptop bijna in elkaar gedrukt. Daarom dit keer de tablet. De vlucht verliep rustig, de tussenstop op Tenerife was kort en zo'n 30 minuten voor het oorspronkelijke schema landden we op Banjul.

Yaya stond al mij te wachten in de aankomsthal. Koffers in de auto en dan op weg naar mijn 'nieuwe' appartement in Kololi Johannes. Er werd nog steeds druk gewerkt aan de nieuwe 6-baans weg vanaf het vliegveld, via Senegambia area, naar Banjul. In de drei maanden dat ik in Nederland ben geweest, is er hard doorgewerkt. Een deel van de weg mochten we al gebruiken en op sommige plaatsen stonden solar-lantaarnpalen. De fly-overs bij Yundum en Brusubi kregen ook al meer vorm. De rit naar mijn appartement ging redelijk vlot, ondanks de werkzaamheden aan de weg. Koffers uitgepakt en uitgeladen. Nu eerst een fijne douche en een korte siësta. Die avond naar de Strip geweest om te eten bij Figaros. Na een single Bacardi Cola en een Chicken Benachin werd het tijd om mijn bed op te zoeken.

De dinsdagmorgen iets langer blijven liggen dan de bedoeling was. Ik had natuurlijk de nacht ervoor niet geslapen en dat moest een beetje ingehaald worden. De ochtend gebruikt om de eerste week in te plannen qua afspraken. Dinsdagmiddag een rondje langs de kust (Brufut-Gunjur-Karthong) om wat dingen te regelen voor de Verenigde Stichtingen Gambia (VSG). We willen zaterdag de 18e een lunch voor de leden organiseren. Dit keer ga ik niet zelf koken maar gaan we naar Joyehto Beach Bar in Brufut. Voordat ik naar Gunjur zou gaan ben ik eerst even gaan kijken bij deze Beach Bar in Brufut. Het zag er mooi en idyllisch uit. Geen luxe, een paar tafels op het houten terras en de rest in het zand op het strand. Even gesproken met de manager om te kijken of de datum nog vrij was en daarna naar mijn mede-VSG-bestuurslid in Gunjur voor verder overleg over de lunch. Ook nog even afgestemd met het bestuurslid dat in Nederland was en de organisatie kon beginnen. Op de terugweg nog weer even naar Joyehto Beach Bar om te overleggen. Maar voor ik terug ga eerst nog naar Karthong om kennissen op te zoeken. Karthong ligt aan de zuidgrens met Senegal en is niet ver rijden vanaf Gunjur. Onderweg had ik een zak rijst gekocht en meegebracht voor mijn kennissen. Deze werd met dank ontvangen want ze wonen in betrekkelijke armoede in een klein huisje (lijkt meer op een verbouwde garagebox) met 4 kinderen. Was leuk om hen weer te zien. Na een paar uurtjes bijgepraat te hebben ging ik weer terug richting Kololi. Natuurlijk nog afspraken maken met de manager van Joyehto Beach Bar. Het was al rond 18.00 toen ik daar aankwam dus meteen maar mijn diner besteld. Ik zat op het terras dat grensde aan de keuken/de bar. Vandaar uit keek ik over de oceaan die rustig was. Het licht werd al wat diffuser omdat de avond weldra zou beginnen. Genietend van mijn single Brandy with Coke (er was geen Bacardi) en wachtend op mijn Chicken Yassa kon voor mij de tijd niet lang genoeg duren. Life is beautiful and relaxed! Ondertussen alles geregeld voor de lunch van de 18e met de manager. Ik zat nog even na te genieten toen er twee mensen vanaf het strand, het terras op kwamen lopen. Het waren 2 leden van de VSG, de een had ik alleen maar online gesproken en de ander had ik al een keer ontmoet op de VSG-dag in oktober 2022. Nog even wat gepraat en toen ben ik weer teruggegaan naar Kololi. Die avond de uitnodiging voor de VSG-lunch gemaakt en deze op de social media gezet. De volgende ochtend heeft de secretaris van de VSG de uitnodiging gemaild naar het ledenbestand.

Woensdag voor de eerste keer naar de health post en school in Naneto Seyoni. Yaya kon mij niet brengen dus stond zijn driver Papa bij mij aan de gate. Vooraf moest er natuurlijk getankt worden en het viel op dat ik meer moest 'aanbetalen' voor deze rit. Ook hier is alles duurder geworden, dat was te merken aan de brandstofprijs. De rit naar Naneto Seyoni verliep vlot. Yusupha stond al te wachten in Busumbala en een klein uurtje later rolden we het terrein van de school op. Het was een eerste, korte bezoek om al vast wat zaken voor te bespreken. Eerst naar de school en daarna naar de health post. De school gaat inventariseren wat er nog nodig is qua ondersteuning. Wanneer ik volgende week terug kom is er een lijst gemaakt. De headteacher nam mij nog even mee naar de put. Daar hangt nu een pomp in om er voor te zorgen dat er toch water is wanneer de overheid niet levert. Zo te zien hing de pomp boven het waterniveau in de put zodat er geen water opgepompt werd. Deze week even kortsluiten met de aannemer. De elektriciteit werkte goed, er is nu een stopcontact in het kantoor van de headmaster en er hangt een ventilator. Nog even een afspraak voor een meeting met de village development committee voor volgende woensdag of donderdag. Dit hangt een beetje af van het werkrooster van Yusupha, onze coördinator. Nu een kijken in de health post. Ook daar is nu elektriciteit. De verlichting getest en dit werkte prima. In de kamers van de nurses en de wachtkamer hangen voor nood ventilatoren aan de muur. Wanneer het dak vernieuwd is en de plafonds vervangen worden, komen de ventilatoren aan de plafonds te hangen. We hebben nog een gat in onze fondsen die gedicht moet worden voordat de renovatie kan beginnen. Er is wel wat belangstelling maar nog niet genoeg. Volgende week, wanneer nurse Petero weer terug is, gaan we met het lokale bestuur praten over het overnemen van de health post. Petero kon vanwege trieste familieomstandigheden niet aanwezig zijn. Petero had zelf voor goede vervanging gezorgd, nurse Rohey was present op het spreekuur.

Tijd om weer terug te gaan naar 'mijn' huis in Kololi. Papa reed ons eerst naar Busumbala waar Yusupha uitstapte. Daarna op weg naar huis. Papa wist een andere weg, via het vliegveld en over Sukuta. Was wel wat meer kilometers maar zou sneller zijn omdat een groot deel van de hoofdweg nog open lag vanwege de aanleg van de nieuwe weg. Zo gezegd zo gedaan. We waren net de airport junction voorbij toen Papa de auto naar de kant van de weg stuurde. De motor sloeg af en kreeg deze niet meer aan de praat. Er stopte nog een mechanic maar deze lukte het ook niet om weer beweging in de auto te krijgen. Ik stelde toen voor om de auto maar te laten staan en met een local taxi terug te gaan. Ik moest op de Senegambia Strip mijn WiFi nog laten opwaarderen dus de local taxi dropte mij daar. Toen ik de strip op kwam lopen, liep daar ook Karafa. Ik moest nog boodschappen doen voor het avondeten, Karafa bracht mij naar Marouns Supermarket. Ik had na deze drukke dag geen zin meer om naar een restaurant te gaan. Die avond zelf aan de slag in de keuken met als resultaat een verse homemade pasta. Ik had natuurlijk weer veel te veel gekookt. Dit staat nu in bakjes in mijn freezer voor een volgende keer.

Donderdagmorgen naar Tanka Tanka Psychiatric Hospital in Sukuta. De tante van Karafa was gisteren gestorven dus stond zijn vriend Lamin voor de deur met zijn taxi. Lamin wist een alternatieve route naar Tanka Tanka. Dit was prima tot op het laatste moment. De afslag naar Tanka Tanka lag aan de andere kant van de nieuwe weg. En er was geen (officiële) plaats om over te steken. De nieuwe weg ligt een stuk hoger en er is een soort van greppel naast de weg om te voorkomen dat mensen er vanaf de zijkant oprijden. Tevens ligt een zandheuvel langs de weg. Ik dacht bij mezelf daar kom je nooit met een auto overheen. Het ging maar net goed, op een gegeven moment hoorde ik de onderkant van de Mercedes van Lamin over de grond heen schrapen. En dit zelfde ritueel weer bij het verlaten van de nieuwe weg.

Bij aankomst in Tanka Tanka bleek dat de manager nog onderweg was. Even een poosje gewacht op zijn kantoor en maar wat e-mails bijgewerkt. Het duurde wel heel lang voordat hij kwam. Eén van zijn medewerkers kreeg hem uiteindelijk aan de lijn. Het bleek dat zijn vrouw stomach-problems had en dat hij niet zou komen. Jammer maar helaas! Een afspraak gemaakt voor maandag en gaat meteen de aannemer mee voor de renovatieplannen van het binnenterrein. Lamin reed mij weer terug naar huis. Bij de nieuwe weg weer hetzelfde tafereel. De weg op ging nog prima maar de weg af werd een probleem. De taxi bleek steken op de zandbult en de wielen kwamen niet meer voldoende aan de grond om grip te krijgen. Lamin probeerde nog wat met de krik maar dat had geen invloed. Ik kon ook niet de auto uitkomen omdat deze zich een beetje in de bult gegraven had. Mijn deur kon hierdoor niet meer open. Gelukkig was er iemand zo aardig om de taxi vlot te trekken met een strong. Another Gambian experience zei Lamin lachend. No problem!

Karafa zou mij die middag gaan rijden maar de begrafenis was op de North Bank en Karafa zat nog op de ferry. Hij had één van zijn andere vrienden gestuurd, Baks. Baks bracht mij naar de bank om geld te wisselen. Daarna moesten we naar de Gambian Teachers Union in Kanifing om daar het geld te storten. Vandaar uit worden de salarissen en transportondersteuning dan weer maandelijks betaald aan de scholen. De afhandeling bij de Gambia Teachers Union ging redelijk vlot, de terugweg naar huis helaas niet. Het was al rond 16.00 en dan begint de weg vol te lopen met mensen die vanuit het werk weer naar huis gaan. En al dat verkeer moet langs Traffic Light bij Kairaba Avenue. Er staan wel verkeersregelaars van de politie maar het blijft een chaotisch tafereel. Ik was van plan om die avond te gaan eten bij Calypso Restaurant op Cape Point maar dan zou ik weer 2 keer lang Traffic Light moeten. In de avond gaat dat sneller maar ik had mijn auto-uren die dag al wel gemaakt. Dinner at Figaros op de strip met een lekkere Risto Fritto met Beef. Ik moet daar ook wel met de taxi naar toe maar dat is maar 5 minuten rijden.

Vrijdagmorgen begon om 0900 met een Teamsvergadering van NL-werk. Mijn WiFi verbinding is goed en sterk genoeg voor online vergadering. En het tijdstip viel mee. Toen ik vorig jaar juni in Gambia was had ik een vergadering om 06.00 (in NL had ik elke dinsdag die vergadering om 08.00 = 06.00 Gambian Time). Daarna nog wat administratieve werkzaamheden gedaan voor mijn NL-werk. Tussen de middag geluncht op het strand van Bijilo bij Swiss Tavern Beach Bar. Dit restaurant heeft een hele poos dicht gezeten maar is nu gelukkig weer open. Een mooie plek waar je tijdens het eten, bijna met je tenen de oceaan kunt raken. De rest van de dag wat gesprekken gevoerd en al een deel van de volgende week ingepland. Vanavond ga ik met een aantal kennissen eten bij Figaros op de strip.

Ik heb een fijn appartement, met stroom. Vorige keer had NAWEC (en ik dus ook) last van gebroken hoofdkabels en heb ik lange tijd zonder stroom gezeten. Nu is dit haast niet het geval (fingers crossed want je weet hier maar nooit). De temperatuur is een stuk aangenamer, ook s' nachts. Ik heb de ventilatoren nog niet aangehad. Het is in de loop van de week wél wat warmer geworden maar het is zeer aangenaam in tegenstelling tot afgelopen november toen het eigenlijk 24 uur per dag heet was. Morgen ga ik een eindje de binnenlanden in, naar Banjana. Ik weet niet precies waar dat ligt maar Karafa weet dat natuurlijk wel. Ik ga bezoek bij kennissen en bij een aantal projecten een beetje rondkijken. Wordt vervolgd . . . .

Zaterdag en zondag waren hoofdzakelijk 'huiswerk'-dagen. Een nieuwe klus voor mijn werk in Nederland. Veel gelezen op het internet ter voorbereiding en alvast wat vergaderingen ingepland. Ook al een begin gemaakt met een plan van aanpak en dit al deels ingevuld en ter beoordeling voorgelegd aan mijn mede-werkgroepleden. Ik zou eigenlijk zaterdagochtend naar Banjana gaan maar vrijdagavond kreeg ik een telefoontje dat één van mijn kennissen in Banjana ziek was en dat het daarom niet zo goed uit kwam. No problem! Ik had nu mooi de tijd om aan mijn nieuwe NL-klus te werken. Na een paar uur lezen was ik wel een beetje gaar. Ik heb mijn laptop bij me en moet alles van het scherm aflezen. Thuis heb ik grotere schermen en print ik (heel ouderwets en non-digitaal) de stukken vaak uit. Ik streep nog graag de highlights in een stuk aan. Het was al in de 2e helft van de middag en ik had zin om eens lekker uit te waaien aan het strand. Karafa dropte mij op Bijilo Beach en van daar uit liep ik richting Kotu. Het was heerlijk op het strand, niet de warm en een lekker briesje. Het water was zich aan het terugtrekken en het strand was daardoor mooi breed. Het was niet druk op het strand en af toe werd ik uit de verte aangeroepen door een verkoper of een juice-lady. In de verte waren mensen aan het dobberen in kleine bootjes, de oceaan was rustig en veilig. Al genietend bleek dat ik al een heel eind gelopen was. Ik herkende de strook langs de kust waar ik liep, Palma Rima. Tijd om weer terug te keren. Een klein uurtje later liep ik het strand weer af bij Swiss Tavern Beach Bar in Bijilo. Vandaar uit liep ik naar de strip. Ik had geen zin om in een restaurant te gaan zitten dus bestelde ik bij Figaros een Seafood Spaghetti en liet mij met de taxi voor de deur van mijn huis in Kololi Johannes afzetten. De Seafood Spaghetti was nog loeiheet toen ik de verpakking open deed en samen met een Single Brandy with Coke was mijn diner weer geslaagd! Die avond nog wat Engels voetbal gekeken, ik heb van allerlei sportkanalen op de TV. De meeste zijn Franstalig dus weet ik niet echt wat de sportcommentatoren zeggen. Is ook niet zo erg want de Nederlandse commentatoren blinken normaal gesproken ook niet echt met hun opmerkingen, laat staan met hun vragen achteraf aan de sporters die net aan het bijkomen zijn van hun topprestatie. Zeelucht maakt een mens ontspannen en vooral slaperig. Dat gold ook voor mij en redelijk op tijd lag ik in bed.

Zondag een start met een ontbijtje en een eitje, een senfou met canned beef en een kop thee. Weer wat aan mijn nieuwe NL-project gewerkt en het plan van aanpak gedeeld met de groep. Het was wat minder warm dan gisteren en ik had wel zin in een wandeling. Normaal gesproken is dat qua warmte niet echt lekker rond 13.00 uur maar nu dus wel. Ik zit verder van de strip af, voor mijn gevoel erg ver maar dat bleek mee te vallen. Even naar de tijd van vertrek gekeken zodat ik kon timen hoe lang ik er over zou lopen. Halverwege de lange zandweg naar de New Kololi Road kwam ik ook langs het huis waar ik eerder was (aggregaat onder slaapkamerraam). De eigenaar stond buiten en nog een leuk gesprek met hem gehad. Rustig doorgelopen daarna en toen ik bij de New Kololi Road aan kwam een eerste moment om te timen. Inclusief gesprek met de eigenaar had het zo'n 7 minuten geduurd. Dat viel enorm mee want het leek zo'n lang stuk. En nu nog een kleine 20 minuten lopen, dat wist ik nog van de tijd dat ik in het andere huis verbleef. Nog geen 30 minuten lopen naar de strip, dat valt reuze mee. Onderweg ben ik wel tig keer staande gehouden door een taxidriver om mij mee te nemen. Ze vonden het erg vreemd dat ik aan het lopen was terwijl er zo veel taxi's zijn. I need to exercise was mijn steevaste antwoord. En dat was ook zo want ik zit best veel met alle overleggen en de ritten daar naar toe. Ff lekker de benen strekken is dan erg fijn. Op de strip even wat kleine inkopen gedaan en een bezoekje gebracht aan de touristoffice van mijn brother Yaya. En weer terug naar huis voor een kleine lunch. Die middag ben ik nog even naar de Craftmarket in Bakau geweest om in te kopen voor www.galerie-arte8.com. Ik had een paar weken geleden een bericht gekregen dat er weer een nieuwe voorraad bronzen beelden binnengekomen was maar helaas bleek dat niet zo te zijn. De verkoper beloofde mij dat ze die avond nog binnen zouden komen en dat ze maandag in zijn shop zouden staan. Daar hoopte ik dan maar op, het is al vaker gebeurd dat de beelden 'binnengekomen' waren maar dan bleek dat het weer niet gelukt was. Die avond kreeg ik echter een hoopvol bericht via whatsapp van verkoper Omar, met een foto van de beelden in zijn shop. Nu ik toch in Bakau was voor een andere afspraak, was het maar een klein ritje naar Cape Point. Ik heb daar mooi gedineerd bij Calypso, met zicht op het strand van Cape Point. Zeker in het donker is het daar een plaatje om te zien (klinkt misschien een beetje raar om dat te zeggen wanneer het donker is, maar toch) en heel anders dan de hectiek van Senegambia Area.

Die avond op tijd naar bed want de maandag zou weer een drukke dag worden. Meestal sta ik s 'nachts even op om wat te drinken, zo ook die nacht. Ik opende de koelkast en pakte wat te drinken. Ik hoorde ergens een raar sisterend geluid. Alle kamers één voor één gecheckt en als laatste was de badkamer aan de beurt. Toen ik de badkamerdeur open deed kwam mij een straal water al tegemoet. Rechtsboven de ingang hangt de boiler. Eén van de koppelingen van de slangen was gaan lekken en het spoot door de hele badkamer. Ik had rondom het lek een paar tassen geknoopt zodat het water recht naar beneden liep. Schuin daaronder, tussen de muur en de wasbak, een emmer zodat daar het meeste water in zou lopen. Na een poosje hoorde ik een klap, de emmer was door het water van de wasbak afgevallen. Alles opnieuw geïnstalleerd en met nu de bezemsteel onder één kant van de emmer zodat deze niet meer kon kantelen. Het lekte nog wel in de badkamer maar het meeste kwam in de wasbak terecht. Rond 06.00 begon een oproep tot het ochtendgebed en ook de landlord was opgestaan, deze woont op de begane grond. Ik had al naar de hoofdkraan gezocht maar kon deze niet vinden. Even na 06.00 heb ik de landlord gebeld. De hoofdkraan zat verstopt achter het toilet, deze dichtgedraaid en nu geen stromend/lekkend water meer uit de boiler. De kraan in de keuken zat schijnbaar op een andere hoofdkraan want deze gaf nog steeds water. De badkamer een beetje droog gemaakt en de ramen opengezet. Het was nog vroeg dus nog even wat slaap pakken voordat het tijd om op te staan is. De volgende middag kwam de loodgieter om alles weer te fixen.

Maandagmorgen had ik een bezoek aan Psychiatric Hospital Tanka Tanka op het programma staan. Ik was daar de week ervoor ook al geweest maar toen kon de manager niet komen. Maandagochtend zou het geschikt zijn voor overleg. Zondagmiddag toch voor alle zekerheid de manager nog maar even gebeld. Het bleek dat hij net aan zijn vakantie was begonnen maar ik kon op maandag alles bespreken met zijn plaatsvervanger, ook prima. Rond 0930 stond Karafa bij mij aan de poort en even later waren wij op Tanka Tanka. Het is niet zo ver van mijn huis maar met alle wegwerkzaamheden moet je toch rekening houden met vertragingen. We hebben plannen om het binnenterrein op te knappen. De aannemer zou wat later ook aanschuiven bij het gesprek. De aannemer was er vroeg, dan beginnen we eerst met de plannen voor het binnenterrein. Samen met de deputy-manager de plannen besproken en ook ter plekke bekeken was handig en natuurlijk ook veilig is voor de patiënten. We willen een sportveld aanleggen, wandelpaden maken zodat in de regentijd het binnenterrein ook goed begaanbaar is en er komen banken op een aantal plaatsen te staan. Er moet nog veel meer maar dit zal waarschijnlijk passen in het reeds beschikbare budget. De aannemer tipte ons nog over een bedrijfje dat betonnen banken maakt. Deze zouden misschien geschikt kunnen zijn omdat deze veilig zijn. Het bedrijfje zat dicht bij Tanka Tanka, aan de hoofdweg bij de Mariamakunda Junction. Toen het gesprek met de aannemer afgerond was, heb ik nog wat andere zaken met de deputy-manager doorgenomen. Daarna zijn we samen naar het bedrijfje gereden om naar de bank te kijken. De banken zagen er goed uit en we besloten er één te kopen en te laten plaatsen buiten het deel waar de patiënten verblijven. Op deze wijze kan de staff beoordelen of de bank geschikt is. Afgesproken om dinsdagmorgen de bank te betalen en dan zou deze op woensdag geplaatst worden. We brachten de deputy-manager weer naar Tanka Tanka en daarna naar huis. Die middag ben ik naar de Craftmarket in Bakau geweest om brons in te kopen. Het spel rond de onderhandeling is altijd hetzelfde. Hij vraagt heel veel en ik beid natuurlijk heel weinig. De verkoper spreekt amper Engels maar in de handel begrijpen wij elkaar erg goed. Hij doet een bod en daarna kijk ik op mijn telefoon om het e.e.a. uit te rekenen en blijf lang stil, terwijl ik moeilijk kijk. Ik doe een tegenbod en dan is het zijn beurt om op zijn telefoon te kijken met een ernstige blik. Dit gaat dan een paar keer over en weer totdat we bij elkaar komen met de prijs. Are you happy, vroeg de man toen de zak met de beelden in mijn taxi zette. I am happy antwoordde ik, I hope you are happy too. En dat werd beantwoord met een instemmende knik met zijn hoofd. Het was die dag erg stoffig. Overal hing een bruinige waas. Het was net alsof het mistig was. We reden rond 17.00 terug van de markt naar huis. Zelfs de lucht was bruin-beige gekleurd en de zon had moeite om daar doorheen te breken. Die avond had ik nog een portie homemade pasta van de week ervoor. Ik was vergeten om dit uit de vriezer te halen maar dat is hier geen probleem. Even een uurtje op het aanrecht en dan is het al voldoende ontdooid om het in de pan op te warmen.

Dinsdagmorgen eerst weer even naar het bedrijfje om de bank te betalen. Toen ik daar aankwam was alleen de Indiase medewerker aanwezig. Deze man sprak geen woord Engels dus dat was erg lastig. Gisteren had ik de Gambiaanse uitvoerder gesproken maar deze was niet eerder terug dan woensdag. Afgesproken dat we het woensdagmorgen nog een keer zouden proberen. Wel gelukkig nog telefoonnummers uitgewisseld, zij het met de het nodige kunst- en vliegwerk vanwege zijn gebrekkige Engels. Ik moest die dag toch in Brusubi zijn voor een gesprek met onze Gambiaanse partner op het gebied van psychische zorg International Voluntary Mental Health Organization (IVMHO). Vorig jaar, tijdens de VSG ledendag in Amersfoort, hebben wij met de oprichter een samenwerkingsovereenkomst afgesloten. De Gambiaanse oprichter komt regelmatig in Nederland omdat hij daar goede contacten heeft. IVMHO leidt vrijwilligers op om mensen met psychische problemen in de thuissituatie te kunnen begeleiden. Ook gaan zij naar scholen toe met voorlichtingsprogramma's met betrekking tot psychische problemen en hoe daar mee om te gaan en deze te herkennen. Wij (Support Mental Health Care Tanka Tanka) willen bekijken hoe wij deze samenwerking verder uit kunnen breiden en hoe IVMHO meer betrokken kan worden bij de werkzaamheden in Tanka Tanka. IVMHO komt al maandelijks in Tanka Tanka om te horen welke patiënten naar huis kunnen. De vrijwilliger die in de buurt van het huis van de patiënt woont kan dan een stukje nazorg en begeleiding geven. IVMHO heeft ook contact met de psychiater die hoofdzakelijk in Kanifing Hospital zit. Door informatie over de patiënt te geven wanneer al weer thuis is, kan er betere afstemming plaatsvinden. Kortom IVMHO is een belangrijke en waardevolle samenwerkingspartner. In maart komen twee medebestuursleden naar Gambia en wordt de samenwerking verder uitgediept. Dinsdagmiddag kreeg ik bezoek aan huis van de oud-voorzitter van de Verenigde Stichtingen Gambia (VSG), een samenwerkingsverband van alle Nederlandstalige stichtingen en particulieren uit Nederland en België, die in Gambia actief zijn. Tijdens de algemene ledenvergadering van afgelopen januari is zij afgetreden en heb ik het voorzitterschap overgenomen. Een leuk gesprek gehad over Gambia in het algemeen, hoe zij het voorzitterschap had ingevuld en nog over meer zaken die ter sprake kwamen. En dat ze natuurlijk altijd beschikbaar blijft voor ondersteuning en ze blijft lid van de VSG. Dinsdag was het natuurlijk Valentijnsdag! Dus die avond van de Senegambia Strip voor een Valentijnsdiner. Dit keer niet bij Figaros maar bij Al-Rawshe Lebanese Restaurant. Zit helemaal aan het eind van de strip, net voor Senegambia Hotel. Een mooie rustige plek met fijne gerechten. Mijn keus viel op de mixed grill met dit keer een droge witte wijn. Ik drink niet vaak een witte wijn hier omdat de meeste witte wijnen niet lekker zijn. Maar bij Al-Rawshe is de wijn perfect.

Ik had marabout Ebou eerder deze week gesproken via de telefoon. Na zijn vertrek uit Busura in 2019 was hij in Gunjur gaan wonen. Toen kwam de corona-crisis en viel het contact weg. Vorig jaar ben ik voor het eerst weer bij hem op bezoek geweest. Hij was in het klein weer begonnen met zijn traditional mental healing. Hij zat in een gehuurd pand met maar één kamer voor permanente opnames. Hij had grond toegewezen gekregen voor de bouw van een family compound én meerdere ruimtes voor de opvang van patiënten. Ik was benieuwd naar de vorderingen en daarom een afspraak gemaakt voor de woensdag. Karafa stond iets eerder dan normaal bij mij aan de poort omdat we eerst nog het geld voor de bank bij het bedrijfje in Brusubi moesten afgeven. Het was niet druk op de weg en al vrij snel stonden aan de poort van Lalan & Sons Company. Maar de poort zat op slot en er was niemand te bekennen. Nog even het telefoonnummer gebeld maar was switched off or outside coverage area. Dan maar eerst naar de marabout in Gunjur. Het is vanuit Brusubi ruim een half uur rijden langs de kust op. Het is een rustige weg met weinig verkeer. Het enig oponthoud wordt veroorzaakt door de vele checkpoints van de politie. We (Huis van Marabout - Gambia) waren pas één keer bij de nieuwe stek van de marabout geweest maar Karafa wist nog precies welke afslag we moesten hebben. Nog wel even de marabout gebeld voor de laatste aanwijzingen. Onderweg kwamen we langs het terrein dat voor de nieuwbouw toegewezen was maar er leek nog niets gebeurd te zijn. Ebou vertelde dat het terrein te klein was voor zijn huis én het patiënten verblijf. Hij had een extra stuk grond erbij gekregen van de buurman. De kinderen van de buurman kregen hier lucht van en draaiden dit weer terug. Ebou moest nu opnieuw op zoek naar een geschikt stuk land. In deze tijd is het niet makkelijk om een stuk grond te krijgen terwijl in Gunjur genoeg braakliggende stukken zijn. Alleen voor veel geld is grond te koop. Soms zijn mensen nog wel eens bereid om een stuk grond af te staan bijv. voor het werk van een marabout. Om dit in gang te zetten hebben Ebou en ik gesprekken gevoerd met een aantal belangrijke mannen uit de buurt, o.a. met de Alkalo. Het is een proces dat tijd nodig heeft dus elke keer dat ik hier ben, ga ik met Ebou weer op stap om te praten met de notabelen uit het dorp. Afscheid genomen van Ebou en hij beloofde mij op de hoogte te houden over de voortgang in zijn zoektocht naar geschikte gronden. Op de terugweg nog een keer naar Lalan & Sons geweest. Ik had op de terugweg een oproep gehad van een onbekend nummer. De foto op het profiel leek op een of andere Hindoe-god. Dat moest dus de Indiase medewerker zijn geweest van Lalan. Ik heb hem niet teruggebeld want hij spreekt toch geen Engels én ik was al weer bijna bij het bedrijfje. Toen we daar aankwamen was gelukkig Ebrima wél aanwezig. De bank betaald en ik kreeg een kwitantie (nou ja kwitantie, ik moest twee keer in een schrift opschrijven wat ik gekocht had en voor hoeveel plus de datum. Eén versie kreeg ik mee, de andere was voor de baas van Lalan). Ebrima beloofde die dag nog te leveren, hij ging meteen op zoek naar local transport. Ik was al weer een poosje thuis toen ik een app kreeg met foto's van de bank die op een ezelskar lag. Het local transport was dus al geregeld! Niet lang daarna kreeg ik van de manager van Tanka Tanka een aantal foto's op de app met de bank die op de plaats stond zoals we afgesproken hadden. De bank was nog niet verankerd aan de grond maar dat zou donderdag gebeuren. Op de terugweg zijn we ook nog even gestopt op de markt in Tipper Garage. Ik heb brons gekocht maar dat past allemaal niet in mijn koffer wanneer ik naar huis ga. Ik had een extra koffer bij me met dekentjes e.d. maar die had ik achtergelaten bij de familie waar ik de babyspulletjes had uitgedeeld. No problem, dan maar een ander koffer kopen. Ook even naar Marouns Supermarket want ik wilde die avond een mooie runderstoofpot maken. Ik had wat groenten over van de homemade pasta. Een mooi stukje local rump steak gekocht met daarbij wat extra kruiden en rijst. De pot heeft een paar uur geprutteld en die avond Beef Stew for dinner!

Vorige week woensdag had ik een eerste bezoek gebracht aan de health post (Huis van Marabout) en school (Buganala) in Naneto Seyoni. Wat zaken doorgesproken met de head teacher en met de nurse. En toen de afspraak gemaakt voor een meeting met het bestuur dat straks de health post gaat overnemen. En die afspraak was vandaag, donderdag de 16e. De afspraak was bewust om 14.30 gepland omdat in de ochtend de nurse druk is met het spreekuur en de teachers hun klassen hebben. Om 14.00 is het tijd voor de afternoon prayers en daarna is iedereen beschikbaar voor een meeting. Yaya was vandaag druk met een trip naar Baboon Island dus zijn chauffeur Papa. Papa haalde mij om 12.30 op met een strong car. Ik hoopte in ieder geval dat deze car stronger zou zijn dan de car van vorige week. Toen stonden we in de buurt van het vliegveld stil langs de kant met, wat achter bleek, een distributieriem die er af gelopen was. Toen Papa aan kwam rijden zag ik dat het wél dezelfde car was als vorige week. De problemen waren verholpen en de car bracht ons mooi naar Naneto Seyoni en weer terug. Het was drukker dan normaal op de weg maar ik had nog wat speling. Yusupha stond al langs de kant van de weg in Busumbala te wachten en even voor 14.30 reden we het terrein van de school op. De nurse was gereed met zijn spreekuur en één van de teachers zette een aantallen stoelen klaar voor de meeting. We hebben de stand van zaken doorgenomen met betrekking tot de school en de medische post. De school had een wensenlijst opgesteld, deze lijst hebben we samen besproken. De medische post wordt binnen nu en een paar jaar overgedragen aan het lokaal bestuur van het dorp. We gaan een actionlist maken die stapsgewijs moet leiden naar deze verzelfstandiging. De medische post in natuurlijk al van het dorp, hiervoor is een Memory of Understanding afgesloten met het ministerie. Maar over een paar jaar moet het dorp, zonder hulp van buitenaf, de medische post kunnen draaien. Nog wat andere zaken besproken en toen was het tijd om weer naar huis te gaan. Nurse Petero afgezet in Brikama, coördinator Yusupha afgezet bij zijn huis in Busumbala. De weg naar huis was redelijk rustig en even voor 18.00 was ik thuis. Het was een mooie dag maar wel een lange en stoffige dag. Even lekker gedoucht (en dan waardeer ik toch wel weer mijn gerepareerde boiler) en een korte siësta voordat ik zou gaan eten. Ik ben dit keer naar Sea Shells Bar & Restaurant geweest in Kerr Serign. Je kunt daar heerlijk seafood eten en op een speciale manier bereid. De eigenaresse is een Marokkaanse en dat is aan de manier van koken goed te merken. Ook de witte wijn is daar goed dus een lekkere dry white wine bij mijn Seafood platter.

De vrijdag stond gereserveerd voor het maken van een aantal verslagen en ik moest nog een aantal spreken. Na een paar uur rondrijden had ik iedereen gesproken en reed ik weer naar huis. Mijn kasten waren redelijk leeg en ik wilde wat boodschappen gaan halen bij de local shop in de buurt. Maar ik had er niet aan gedacht dat het vrijdag was en vanwege Friday Prayers zat alles vanaf 14.00 dicht. En ik was natuurlijk net na 14.00 thuis. Dan maar wat fantaseren. Ik had nog wat gekookte rijst, een ui, knoflook, een tomaat en wat kruiden. Eerst de ui en knoflook aangebakken en toen de rest erbij. Was heerlijk en al mijn restjes zijn nu op (en vega! Als je trek hebt dan maakt dat niet zo veel uit. Tegen het einde van de middag ga ik nog een keer naar de Craftmarket in Bakau. Ik wil nog wat meer brons inkopen, en dan de grotere exemplaren. Vanavond weer naar de Strip voor het diner.

Zaterdagmorgen heb ik een afspraak in Balafon Hotel met een aantal mensen van STEP. Deze stichting, opgezet door een mevrouw uit Duitsland en haar Gambiaanse echtgenoot, ondersteunt net als wij (Buganala) de School for the Deaf in Brikama. Wij supporten het vervoer van de leerlingen terwijl STEP de support van andere zaken verzorgd. Sinds een paar jaar hebben wij contact en stemmen wij af wat wij doen voor de School for the Deaf. Gisteren zijn zij vanuit Duitsland in Gambia gearriveerd en morgenvroeg is (voor mij) het eerste contact met deze mensen. Morgenmiddag organiseer ik, samen met een medebestuurslid van de Verenigde Stichtingen Gambia (VSG) een netwerklunch voor leden die in Gambia zijn. De inloop is om 13.00 en de lunch begint om 14.00. Ik kook dit keer niet zelf, we hebben een idyllische Beach Bar geboekt aan het strand bij Brufut. Het is een bijeenkomst om bij te praten, ervaringen uit te wisselen én natuurlijk ook voor de gezelligheid. Zondagmorgen om 10.00 heb ik mijn laatste afspraak, ook voor Buganala. En dan een fijne strandwandeling en een laatste bezoek aan Senegambia Area voor het diner. Maandag tegen het eind van de morgen vertrek ik naar het vliegveld en rond 15.00 (Gambiaanse tijd) gaat mijn vlucht. Het is dit keer een rechtstreekse vlucht en rond 22.30 (NL tijd) zal ik weer op Nederlandse bodem staan. Dit keer hoef ik niet tot 04.00 op mijn trein te wachten want de auto staat op P6 Valet Parking. Dus als de vlucht een beetje redelijk verloopt en de koffers zijn er snel dan zal de oude, vertrouwde Skoda Fabia mij rond 00.30 weer veilig thuis hebben gebracht!