November 2025

Tegen het einde van het jaar weer naar Gambia. Normaal gesproken ga ik altijd de 2e helft van november maar omdat ik per 1 december met een nieuwe baan begin, ga ik dit keer twee weekjes eerder. Tickets geboekt, appartement gereserveerd en het aftellen was begonnen. Op het programma staat: de (af)bouw van de kraamkliniek, de groentetuin, de verdere vorming van een lokaal bestuur én een eventuele doorstart van het Mental home.

Koffers al op tijd gepakt. Ik had behoorlijk wat extra kilo's bijgeboekt want mijn schuur stond vol met mooi handwerk van de dames uit Ulft en omgeving. Zij breien en haken nog steeds vol enthousiasme mutsjes, sokjes en dekentjes voor de allerkleinsten in Gambia. Het handwerk is erg welkom bij de gezinnen. Ik had verder zelf niet zo veel bagage, de gebruikelijke dingen die ik altijd meeneem. Woensdagochtend stond het vertrek gepland om 07.05 uur. Ik werd dit keer mooi afgezet bij vertrekhal 3 waar de incheckbalie van TUI is. De koffers op het karretje geladen en op naar de balie. Ik was al online ingecheckt, ik hoefde allen nog maar de koffers af te geven. Het was niet erg druk dus een paar minuten later was ik al bij de securitycheck en niet veel later was ik ook al door de paspoortcontrole. Inmiddels waren de meeste winkels op Schiphol al open. Bij de eerste beste zaak scoorde ik een lekker ontbijtje met een kop thee. Daarna verder naar de gate en wachten op vertrek. Het boarden verliep vlekkeloos en iets later dan gepland hingen we in de lucht op weg naar de Smiling Coast. De vlucht verliep zonder al te veel strubbelingen. Tegen einde was er even wat turbulentie maar dat was maar van korte duur. Ik zat aan het gangpad bij de nooduitgang. Mijn buurvrouw aan de andere kant van het gangpad had ik bij de vlucht in mei ook al ontmoet. We waren toen aan het wachten op het instappen en raakten aan de praat. We stapten in en hadden elkaar niet meer gesproken. Toevallig zaten we nu naast elkaar, gescheiden door het gangpad. Weer leuk aan de praat geraakt. Zij was met prepensioen en ze had gewerkt als verloskundige. Zij wilde erg graag mee naar de medische post in Seyoni, zeker omdat ze hoorde dat er een kleine kraamkliniek gebouwd werd. Nummers uitgewisseld (dat waren we de vorige keer vergeten) en vrijdag was ik van plan om naar Seyoni te gaan. Ze wilde me nog laten weten of zij dan aan kon haken. Door het gesprek én 2 Netflix movies was de vloog de tijd letterlijk en figuurlijk voorbij. Cabin crew prepare for landing klonk het vanuit de cockpit en even later stonden we aan de grond. Eerst het betalen van de security fee, daarna de paspoortcontrole en dan op naar de koffers. Mijn (knalgele) koffer viel al gelijk op. De twee overige koffers waren, zoals zo vele koffers, behoorlijk blauw dus dat was even goed opletten. De koffers en de handbagage moesten door de check. Mijn twee blauwe koffers werden met een wit krijt gemarkeerd met een grote S. ik liep door maar werd weer teruggeroepen. Are there any drugs or food in the suitcases? Ik maakte er één open en zei dat in de andere ook babykleertjes zaten. De koffer mocht weer gesloten worden en de andere S-koffer hoefde niet meer open. Yaya stond mij al met complete crew op te wachten. Op de vlucht zat nog een gast voor Yaya.

Het was erg warm, warmer dan ik gewend ben. Het is eind van de regenperiode dus dan is het altijd wel drukkend warm. Maar dit keer kwam het wat meer binnen dan anders. Onderweg wat boodschappen gedaan en cashpower gekocht. Die dag niet veel meer gedaan. Het was een lange dag na een korte nacht. Spullen uitgepakt, frisse douche en een korte siësta. Die avond heerlijk gegeten bij Casa Afriqa, net buiten de strip in Kololi.

Donderdag bij een aantal kennissen langs geweest, wat afspraken gepland voor de komende week en nog wat boodschappen gedaan. Ik wilde die dag zelf wat koken. Ik had de nodige ingrediënten en kruiden al bij omdat ik de 6e en 8e november ga koken op Karamaluu Garden Lodge in Gunjur. Kruiden zijn hier duur en vaak ook niet te krijgen. Ik zo'n 10 tot 15 potjes en bakjes met kruiden e.d. in mijn koffer tezamen met mijn 'gereedschap': zoals koksmes, schilmes, garde en kaasschaaf. Ik had zin in een lekkere pasta met gehakt (minced beef) maar geen minced beef dit keer. Er was wél kipfilet, no problem! De kippasta was lekker som my stomach was happy!

Vrijdagmorgen voor de eerste keer naar Seyoni. Mijn medepassagier op de heenvlucht wilde ook graag mee. Ze zat in hotel Lemon Creek in Bijilo. Dit lag mooi op de route. Om 09.30 stond Yaya bij mij voor de deur en tien minuten later reden we het terrein van Lemon Creek op. Yusupha had die dag dienst op het vliegveld dus hoefden we niet over Busumbala om hem op te pikken. We pakten direct op de rotonde de afslag naar Jambangjelly. Deze route is wat minder druk en je komt van de andere kant Brikama binnen en je hoeft de drukke markt niet over. Na een klein uurtje reden we Seyoni binnen. De schoolkinderen hadden net hun eerste pauze en begroetten ons zoals altijd enthousiast. We maakte even een korte ronde over de school en spraken kort met de headteacher en de docenten. Doel van ons bezoek was de medische post en de (in aanbouw zijnde) kraamkliniek. Toen we bij de kraamkliniek aankwamen zagen we dat het werk gestaag vorderde. De muren waren aangesmeerd, de plafonds zaten er in, alle leidingen voor water en elektra waren gereed. Ook stond alles al klaar om te tegelen. Mooi om te zien wat er allemaal sinds mijn laatste bezoek in mei al weer gebeurd was. Bijna allemaal zelfwerkzaamheid van de bewoners, het is een hechte en betrokken gemeenschap in Seyoni. De kraamkliniek ligt naast de medische post. De medische post is in 2004 geopend en eind 2024/begin 2025 is de medische post grondig gerenoveerd, o.a. het dak en alle plafonds zijn vervangen. We hebben ook nog een bezoek gebracht aan de medische post. We spraken kort met de verpleegkundige, het was op dat moment spreekuur en de wachtkamer zat vol. De verpleegkundige had alle tijd voor ons maar wij wilden de patiënten niet te lang laten wachten. De medische post wordt goed bezocht. De meeste klachten kunnen behandeld worden, anders wordt ervoor gezorgd dat de patiënt naar het grotere ziekenhuis in Brikama kan. De medische post werkt nauw samen met de grotere post in Darsilami. Is onze verpleegkundige verhinderd dan neemt één van de verpleegkundigen uit Darsilami hem waar. Zo is altijd de continuïteit gewaarborgd. Ik was al een poosje niet meer in Darsilami geweest. Mijn gast vond het ook wel interessant om daar te gaan kijken. Darsilami ligt op een steenworp afstand van Seyoni. We werden hartelijk ontvangen en één van de verpleegkundigen gaf ons een rondleiding. Ze hebben een aparte kraamafdeling, een laboratorium, een oogkliniek, een tandarts, speciale ziekenkamers voor vrouwen, mannen en kinderen. Darsilami wordt ondersteund door een Duitse stichting. We zijn erg blij met de samenwerking. Tijd om weer terug naar 'huis' te gaan. We waren al een paar uur onderweg en de hitte begon toch wel een beetje haar tol te eisen. Seyoni ligt landinwaarts, achter Brikama net voor de grens met Senegal. Het is daar altijd net wat warmer dan aan de kust. We reden terug richting de kust en de free airco begon al merkbaar te worden door de open ramen van de jeep van Yaya. De wind ging langzaam over van zwoel naar minder warm (nog wel warm maar alles is betrekkelijk). Aangekomen bij hotel Lemon Creek nam ik afscheid van mijn gast. Ze wilde graag nog meer weten en nodigde mij uit voor een diner op de Strip, komende week. Thuisgekomen was ik weer blij met mijn koude douche (ik kan de geiser wel aanzetten, dan is water goed warm maar na zo'n dag in de hitte en stof is een koude douche erg fijn). Die avond ben ik gaan eten op de Strip bij Figaros. Lekker eten, fijne bediening, goede sfeer en een vriendelijke Italiaanse eigenaar die je altijd even komt begroeten. Hello Sir very welcom back again, klinkt het in zijn mooie zangerige Italiaans-Engels accent. Na het eten was ik nog van plan wat achter mijn laptop te werken. Ik ging even op bed liggen en werd midden in de nacht wakker, lampen en ventilatoren nog aan. Alles uitgezet, inclusief mijn laptop die geduldig maar tevergeefs op mij had staan wachten.

Zaterdag een dagje naar Gunjur, Karamaluu Garden Logde. Ik ga daar op de 6e de lunch verzorgen. Ik blijf daar dan overnachten omdat op de 6e ook de reggaenight is. Dat begint pas rond 23.00 uur en duurt vaak tot 04.00 in de volgende ochtend. Ik trek dat niet zo lang en het is fijn dat ik op een gegeven moment naar mijn nest kan terwijl ik op de achtergrond nog de reggae klanken hoor. Op de 8e verzorg ik de netwerk lunch voor leden en beangstellenden van de Verenigde Stichtingen Gambia (VSG). Ik doe dit nu voor de 5e keer en er is altijd veel belangstelling voor. Dit keer liepen de aanmeldingen in het begin een beetje stroef. De netwerklunch is nu zo'n 2 weken vroeger en zijn er nog weinig Nederlanders in Gambia. Twee weken voor mijn vertrek waren er pas 4 aanmeldingen. Gelukkig is dit opgelopen tot circa 30 aanmelding en is het toch de moeite om het door te laten gaan. Op zaterdag hebben we alles voor de 6e en de 8e doorgenomen. Nog wat gezellig bij gekletst en ik was mooi op tijd voor de lunch. Suppa Kanya stond dit keer op het menu. Is niet mijn meest favoriete pot maar toch wel lekker en goed heet. Ik vind het fijn dat het eten goed heet is maar de meeste Gambianen vinden dit niet echt nodig. In Suppa Kanya zit vis in de saus. Ze doen hun best om de bones (graten) er allemaal uit te halen maar dat lukt niet altijd. En als er dan iemand een bone in de saus heeft zitten dan ben ik dat meestal. Dan wordt het eten een krampachtig vanwege de angst om een bone in de hals te krijgen. Zoals ik al zei, ondanks dat was het toch een lekkere pot. Alles was geregeld dus weer terug naar 'huis'. Gunjur ligt dicht bij de oceaan en is vanaf 'mijn' huis ongeveer 45 minuten rijden. Op deze weg staan diverse controleposten van de Traffic Police. Ze controleren op rijbewijs en verzekeringspapieren. Soms staan er ook functionarissen van de Immigration Service. Op een aantal plaatsen zitten er speedbumps (heuvels) in de weg om de snelheid te minderen. Het is een lange en rechte weg die uitnodigt tot hard rijden. Dit is gevaarlijk, zeker op de plekken waar de weg een dorp doorkruist. Er waren schijnbaar nog niet genoeg speedbumps want ze waren een paar nieuwe aan het aanleggen. Op het bestaande asfalt werd op de ene helft van de weg een speedbump aangelegd, de andere helft werd alvast gebarricadeerd met grote stenen en takken. Wanneer de ene helft gereed was, werden de barricades voor de verse speedbump gelegd en was de andere kant aan de beurt. Gedurende het uitharden van de speedbumps werd het verkeer door de hobbelige berm geleid door één van de wegwerker. Iets wat nog wel eens toch chaos leidde, vooral wanneer een zwaar en hoog geladen vrachtauto door de schuine en hobbelige berm moest. De vrachtwagen helde behoorlijk over maar het ging allemaal goed. Die avond lekker gegeten bij Mexicaans restaurant El Sol op de Strip.

Op zondag had ik een afspraak met een aantal mensen in Bundung-Serekunda. Zij zouden mij wat meer kunnen vertellen over de doorstart van het Mental home. Het Mental home zat eerst in Busura maar door familieperikelen is de Marabout weggaan naar Gunjur en heeft daar een huis gehuurd. Hij kan daar maar 2 patiënten opvangen. We willen hem graag ondersteunen met nieuwbouw maar dan moet hij een stuk land hebben. Jaren geleden kreeg de Marabout in zo'n geval de grond voor niets van de Alkalo en andere belangrijke mannen maar dat is nu verleden tijd. De grond is duur ook al is het voor de bouw van een opvang van mensen met psychische problemen. Ik ben al een paar keer met de Marabout mee geweest naar vergadering van de belangrijke mannen in het dorp. Niet zozeer om mee te praten (de belangrijke mannen spreken alleen maar hun stammentaal en geen Engels) maar om het belang van de opvang te onderstrepen. Tot op heden geen enkel resultaat. Het gesprek op zondag verliep goed, de mannen wilden binnen hun netwerk gaan lobbyen om een plek te krijgen voor de opvang. Daarnaast heb ik van mijn kennis uit Gunjur het telefoonnummer van de Alkalo van Sambuyang (omgeving Gunjur) gekregen. Deze Alkalo staat soms wel een welwillend tegenover initiatieven die belangrijk zijn voor de gemeenschap, met als gevolg goedkope (misschien gratis) grond voor de opvang. Kortom zondag was een mooie en zinvolle dag met ook veel ceremonieel zoals de begroeting, het samen eten en praten over familie en andere social talk. De sfeer was goed en nu afwachten wat het uit voortvloeit. We hebben nu een ingang en de Alkalo van Sambuyang ga ik begin volgende week bellen. De lunch van zondag was wat later op de middag dus ik had die avond niet zo'n grote trek. Een paar knakworsten op een restje Senfou (brood) van die ochtend doet dan ook wonderen!

Maandag bijna de gehele dag aan de slag geweest voor mijn werk in NL. Dat doe ik tussendoor altijd wel een paar uur per dag maar nu is het wat meer omdat ik eind november vertrek bij mijn huidige werkgever. Meer overleggen via Teams in verband met de overdracht en andere zaken. Aan het eind van de middag, toen de zon wat aan het zakken was, ben ik naar het strand gegaan voor een fijne wandeling van een paar uur. Op de terugweg een lekkere Beef pasta with cream and Mushroom for takeaway gehaald bij Figaros op de Strip. Een (gedownloade) Netflix-film gekeken op mijn tablet. Helaas is mijn WIFI niet sterk genoeg om via mijn Netflix-account op de laptop te kijken. Maar voor het meest belangrijke zoals email, Teams en whatsapp is mijn WIFI gelukkig strong genoeg (met af en toe wat haperingen). Ook nog even alle boodschappen gehaald voor de lunches van de 6e en de 8e in Gunjur. Het vlees had ik besteld want daar was het nog te vroeg voor én dan loop ik niet het risico dat het uitverkocht is.

Dinsdagmorgen even aan de slag voor www.buganala.nu. Elke keer neem ik contanten mee en wissel deze op straat tegen een goede koers en stort dit bedrag op onze rekening bij de Gambian Teachers Union in Kanifing. De vorige keer zat ik tegen het randje aan qua cash geld wat ik mee mocht nemen (ik werd op Schiphol gecontroleerd door de douane). Dit keer zat ik ook tegen de limiet aan (max. eur 10.000). De douane stond wel bij de gate bij het boarden maar dit keer werd ik niet uit de rij gepikt. Het wisselen op straat levert altijd een goede koers op. Via mijn local driver Karafa ga ik altijd naar Alfa. Alfa heeft genoeg dalasis op voorraad en biedt een goede koers. Toen ik afgelopen woensdag in Gambia aan kwam had ik een koers van 85. Een paar dagen erna lag de koers tussen de 84 en 84,5. Toen ik dinsdagmorgen bij Alfa kwam kreeg ik bij hem een koers van 85 terwijl de andere straatwisselaars op 84 zaten. Dit lijkt maar een klein verschil maar op het bedrag dat ik elke meeneem voor de salarissen is dit erg veel. Karafa informeert Alfa een dag van tevoren dat ik geld wil wisselen en ook hoeveel. Wanneer ik dan bij Alfa kom dan heeft hij het geld al in mooie dalasi-pakketjes gebundeld. Ik controleer het nooit want het klopt altijd. Bij de Teachers Union gaan de pakketjes door een telmachine en ik heb nooit een verschil. Ik heb altijd mijn rugzak bij me wanneer ik bij Alfa ga wisselen. Mijn rugzak staat dan bol van de dalasis en weegt een paar kilo. We kunnen het ook wel via de bank vanuit Nederland overmaken maar dan gaan er zoveel kosten vanaf dat de gemiddelde koers veel lager uitkomt en dat is natuurlijk erg jammer. Ons geld moet niet in de pockets van de bank terecht komen maar zoveel mogelijk bij diegene die goed werk voor Gambia (en voor ons) verrichten zoals de leraren op de scholen. Ik had de Chief Financial Officer (CFO) van de Teachers Union vorige week al een appje gestuurd dat ik dinsdagmorgen rond 10.00 uur weer een storting zou doen. Mijn appje aan hem kreeg en blauw vinkje, d.w.z. dat hij mijn bericht gelezen had. Toen ik echter mij die ochtend meldde bij de portier gaf hij aan dat de CFO die dag niet aanwezig zou zijn. No problem want dat was al vaker gebeurd. Zijn administratie helpt mijn dan op een keurige manier. Ik werd meegenomen naar het kantoor van de kassier waar mijn geld geteld werd. De airco stond daar op standje vriezen terwijl ik daar zat in mijn korte broek en T-shirt. Zoals gewoonlijk klopten de dalasis van Alfa weer met wat ik zou moeten ontvangen tegen de geldende koers. Van de kassier ging ik naar de registratie om het bankboekje bij te laten werken. En daarna mocht ik weer naar buiten, van een te koele airco naar een verzengende hitte. Later die avond kreeg een app van de CFO om zich te verontschuldigen voor zijn late antwoord en zijn afwezigheid. No problem, ook al is de CFO niet aanwezig, ik wordt altijd op een correcte manier geholpen.

Het bezoek aan de Teachers Union vergt meestal maar een halve dag. De Teachers Union zit in Kanifing, niet ver van waar onze contactpersoon werkt. De contactpersoon die de offerte gemaakt heeft voor de groentetuin bij de health post in Naneto Seyoni. In mei had ik met hem besproken wat onze wensen (en natuurlijk van het dorp) waren. Hij heeft dit daarna vertaald naar een offerte en deze per email naar mij toegestuurd. Na wat mailwisselingen kwam er uiteindelijk een definitieve offerte uit. Deze offerte wordt door één van de bestuursleden van www.huismarabout-gambia.nl omgezet naar een sponsorplan om de nodige middelen binnen te halen voor realisatie van de groentetuin/boom kwekerij. Deze realisatie speelt een belangrijke rol in de weg naar zelfstandigheid van de medische post in Naneto Seyoni. In juni van dit jaar zijn de statuten van het lokaal bestuur ondertekend. Het lokaal bestuur wordt verantwoordelijk voor de exploitatie van de medische post. De groentetuin is een middel om extra inkomsten verwerven voor o.a. onderhoud van de medische post. Ik heb contact gehad met het Ministerie van Justitie in Gambia. We zijn op de goede weg met de statuten. Deze kunnen officieel bekrachtigd worden zodra de andere plannen (o.a. groentetuin) ook definitief vorm gekregen hebben. We hebben weer een mooi stap gemaakt in het verzelfstandigen van de medische post! Bij terugkomst ben ik begonnen met de voorbereiding van de lunch op Karamaluu Garden Lodge op woensdag. Ik had geen zin meer om naar de Strip te gaan om te eten maar ik had nog wat bockwursten en wat brood van die ochtend en dat was meer dan voldoende voor die avond.

Toen ik dinsdagmiddag terugkwam van Kanifing was ik al begonnen met de voorbereiding van de lunch die ik op woensdag zou verzorgen op Karamaluu Garden Lodge in Gunjur. Aan het begin van de woensdag had ik een vrij lange Teams sessie met mijn werk in NL. Om daarna nog de lunch voorbereiden, dan zouden we wel erg laat aan tafel zitten. Op het menu stond een Masala Fowru, een Hindoestaanse kippenstoof met witte rijst én een zoetzure Indonesische komkommer salade. Alleen na mijn Teams nog even de rijst koken en lunch is ready! Woensdagmorgen om 10.30 uur stond Karafa voor mijn deur om mij weg te brengen naar Gunjur. Ik bleef die nacht daar slapen omdat ik bij de reggae night wilde zijn. Deze wordt elke woensdagavond (en nacht georganiseerd bij Karamaluu Garden Lodge. Dat wordt altijd laat dus had ik daar een kamer voor de nacht. Karafa reed weer naar huis en zou mij de volgend ochtend om 08.30 uur weer ophalen want op donderdagochtend stond een bezoek aan Seyoni op het programma en in de middag een bezoek aan IVMHO in Yundum. Het was wat drukker op de weg naar Gunjur maar ik had nog wat speling want mijn Teams stond voor 12.00 uur op het programma. Rond 11.45 uur reden we het terrein van Karamaluu Garden Lodge op. Nog net even tijd om mijn laptop en WIFI te installeren en te checken en om letterlijk en figuurlijk 5 voor 12 was ik on air en zat ik in de vergadering. De vergadering duurde de volle 2 uur maar verliep goed wat de verbinding was redelijk. Af en toe wat wazige gezichten in beeld maar het geluid was prima. Na afloop even een kop thee en dan aan de slag met de lunch. Er was een gast uit Jamaica die rond 16.00 uur ging vertrekken, hij wilde ook graag lunchen. Dat moest wel lukken want de rijst koken duurt niet zo lang en de stoofpot hoefde alleen maar even opgewarmd te worden. De lunch werd mooi op tijd geserveerd en de gasten waren tevreden. De boel weer opgeruimd en afgewassen en nu was het time to relax. De lodge ligt op ongeveer een 30 minuten lopen van het strand. Ik ging even op bed liggen en daarna wilde ik naar het strand voor een fijne wandeling. Schijnbaar waren mijn oogleden toch zwaarder dan ik dacht want rond 17.30 uur werd ik pas wakker. Aangezien het hier om 19.00 uur al donker is, was het niet handig om nog naar het strand te gaan. Een poosje lekker op de veranda gechilld totdat het tijd was om naar de reggae night te gaan. Het was die avond/nacht niet zo heel druk maar de sfeer was goed. Lekkere muziek, een koud pilsje en mooi plekje. Daarnaast nog gedanst met een dame die mij van de stoel haalde en meenam naar de dansvloer. Zij bewoog zo soepel en natuurlijk. Ze was een stuk jonger dan mij maar zo soepel ben ik in mijn jonge jaren nog nooit geweest. Schijnbaar beviel het de dame wel want ze kwam mij nog een paar keer ophalen. Ik was eigenlijk van plan om tot een uur of één te blijven maar het was zo gezellig dat ik uiteindelijk pas om 03.30 uur op mijn bed lag.

Donderdagmorgen zou eigenlijk Karafa mij om 08.30 uur ophalen. Maar hij belde woensdagavond dat hij niet eerder dan 09.30 uur in Gunjur kon zijn. Zijn moeder was ziek en verbleef een paar dagen in het ziekenhuis van Bundung. Ze was ontslagen uit het ziekenhuis en wilde graag weer terug naar huis. Ze woont op de Northbank dat wil zeggen dat Karafa haarop de veerboot in Banjul moest begeleiden naar de overkant in Barra. Daar stond zijn zuster te wachten om moeder verder te begeleiden. Maar 09.30 uur werd voor mij te laat omdat ik nog andere afspraken had die ochtend en middag. Karafa zou een andere chauffeur regelen die mij op ging halen, prima! Na een korte nacht was ik die donderdagmorgen toch al weer vroeg wakker. Ik had nog even en ik wilde om 08.00 uur opstaan. Rond 07.45 uur ging mijn telefoon, Karafa! De chauffeur stond al aan de poort in Gunjur. Snel alles bij elkaar gepakt maar iedereen sliep nog. Even bij de eigenaresse op de deur geklopt en gedag gezegd en toen in de taxi. Chauffeur Baks kwam mij ophalen en hij was extra vroeg omdat het rond die tijd wel eens druk op de weg kon zijn. Baks had de vaart er flink in en we waren overal net weg voor de spits. Normaal gesproken duurt de rit zo'n 45 minuten maar Baks had er iets meer dan 30 minuten voor nodig. In plaats van 08.30 vertrekken in Gunjur was ik om 08.30 uur al thuis. Nog mooi even tijd voor een douche en een ontbijtje want dat was er die ochtend bij in geschoten. Het is altijd fijn dat Karafa, wanneer hij verhinderd is, iemand anders stuurt. En Baks heeft mij al vaker gereden. Die dag had ik een paar afspraken staan. in de ochtend in Seyoni en in de middag bij het International Voluntary Mental Health Organization. Toen ik daarvan terugkwam ben ik die avond alvast begonnen met de voorbereiding van de lunch voor de 8e. De kruidenboter kan dagen in het voren gemaakt worden (ca. 1,2 kg) en het is ook handig om de eieren (30 stuks) ook alvast te koken zodat ze volgende dag koud zijn bij het verwerken in de eiersalade.

Die avond ben ik gaan eten met de gepensioneerde midwife uit Nederland die ik ontmoet had op de heenreis. We zijn gaan eten bij Casa Afriqa omdat het daar rustig is. Zij wilde veel weten en had veel vragen. Het is op de Strip in de restaurant erg luidruchtig door de muziek en voetbal op de tv's en het rondrijdende verkeer dat fatsoenlijk praten bijna onmogelijk wordt. We hebben gezellig gepraat en mijn menu keuze viel op een Casa Chicken Affra met een nice rosé wine. Zaterdag wilde zij ook mee naar de lunch in Gunjur.

Vrijdagmorgen had ik eerste een Teams overleg met NL en daarna vol aan de bak met de lunch van zaterdag. 4,5 kg kip, 24 uien, 9 wortels, 9 Spaanse peper, 20 komkommers, 22 lente-uien, 4 bollen knoflook. Dit moest eerst allemaal schoongemaakt en gesneden worden voordat het koken kon beginnen. Daarna 30 eieren pellen en nog weer 4 uien snijden voor in de eiersalade. Een paar jaar geleden heb ik 2 grote kookpotten gekocht. Deze laat ik achter bij de eigenaresse van het appartement. Ik heb de potten vrij lang nodig dus lenen bij de buren is niet echt handig omdat zij zelf natuurlijk ook moeten koken. Daarnaast heb ik hier ook een aantal schalen staan voor het opdienen. Begin van de week had de landlady al mijn spullen gebracht maar ik miste één van potten en mijn grote lepel/schuimspaan. Eén van mijn potten was door de familie gebruikt en was niet meer teruggekomen. Ze bracht mij een extra pot dus dat was mooi opgelost. De grote lepel/schuimspaan heb ik onderweg nog ergens gekocht dus mijn gereedschap was weer compleet! Aan het eind van de middag in twee delen de lunch gekookt, de helft in elke pot. Eerst de saus met het vlees en zaterdag kook ik de rijst mee in de saus. Een soort van benachin (gerecht hier dat betekent: alles in één pot) maar dan op de Turkse manier. Het werd een Turkse pilav, Etli pirinc pilavi acili zoals ik het op mijn website www.kuiranto.com noem. Vooraf had ik de kruidenboter en een eiersalade met senfou (lokale stokbrood). Als hoofdgerecht de Turkse pilav met een frisse komkommersalade (met lente-ui in een dressing van olijfolie en witte wijn azijn, met daar overheen witte kaas gebrokkeld en wat verse zwarte peper). Ook deze recepten zijn te vinden op mijn website. Ik moest tussendoor nog boodschappen halen bij Marouns, ik dacht dat ik deze uit NL meegenomen had maar toch niet (stonden wél op mijn meeneem-lijstje maar waren op onverklaarbare wijze niet in mijn koffer terecht gekomen). Op de terugweg even langs Figaros gereden voor een heerlijk Beef Benachin voor takeaway. Dan hoefde ik die avond niet perse terug naa de Strip om te eten. Ik had de tijd nog wel nodig om de komkommersalade en eiersalade voor te bereiden. Rond 20.00 uur had ik alles voorbereid wat voor te bereiden was. Time to relax!

Zaterdagmorgen op tijd naar Karamaluu Garden Lodge in Gunjur. Ik hoefde alleen de saus nog maar op te warmen, rijst en tomatenpuree toe te voegen. En daarna 30 minuten pruttelen totdat de rijst gaar was. De salades in bakjes doen, de kruidenboter zat al in bakjes én het brood snijden. Ik vind het fijn om daar ruim de tijd voor te nemen en in de tuin van Karamaluu moest nog het een en ander klaar gezet worden. Dus Karafa stond om 09.30 uur bij mij voor de deur. We reden via Lemon Creek hotel want de dame waarmee ik donderdag gedineerd had, reed meteen met mij mee. Nog 12 stuks senfou gekocht en alles was compleet voor de lunch. De eerste gasten voor de lunch verwachtten we rond 13.30 uur, de lunch begon om 14.00 uur. Rond 13.00 uur werd alles in de tuin klaar gezet. We waren net bezig toen begon het donker te worden en viel er regen uit een dreigende wolkenlucht. Het onweerde even flink. Buienradar zei dat het voor 14.00 uur weer over zou zijn. Helaas ook in Gambia heeft Buienradar het niet altijd bij het rechte eind. Toen rond 13.30 uur de eerste gasten binnendruppelden via de toegangspoort van Karamaluu, druppelde het ook ergens vandaan maar niet door de poort maar vanuit de nog steeds donkere lucht. De druppels werden groter, de buien werden heviger en even later stonden delen van de lodge onder water. De gasten bleven gelukkig wél komen ondanks het slechte weer. Onderweg hadden zij ook veel regen gehad. Gelukkig beschik Karamaluu over een redelijke veranda. Alle stoelen werden dicht bij elkaar gezet en op twee tafels stond het brood een de smeersels voor op het brood. Het was gezellig en erg knus om zo bij elkaar te zitten. Normaal gesproken zit je in de tuin aan tafels, op een vaste plek. Er wordt dan aan tafel geserveerd. Maar nu moest je in de benen als je wat wilde eten. En dat zorgde voor een mooie dynamiek. In plaats van alleen met je tafelgenoten praten, praatte je met iedereen die je op weg naar het eten tegenkwam. Het hoofdgerecht en de komkommersalade stond op een grotere tafel plus de borden/bestek. Ook dit werd een lopend buffet. Een leuke dag met leuke mensen/gesprekken én tevreden klanten met betrekking tot het eten. Normaal gesproken gaan de meesten mensen rond 16.00 uur naar huis omdat ze dan de lunch op hebben. Maar nu gingen de laatsten pas rond 18.00 uur naar huis! Even alles schoonmaken en opruimen en rond 20.00 uur was ik 'thuis'. Ik had onderweg bij Right Choice Supermarket in Brusubi een grote pot met knakworsten gekocht voor die avond. En voor het eerst in al die dagen kon ik een film via Netflix bekijken! De rest van de dagen was het netwerk te slecht voor films, whatsapp, mailen en Teams ging wel. Ik heb delen van de film niet echt kunnen bekijken maar dat lag niet aan het Gambiaanse netwerk maar meer aan mijn eigen netwerk (oogjes vielen dicht)

Zondag ga ik in de ochtend op familiebezoek in Kartong als het vandaag droog blijft. In de middag wil ik naar het strand om lekker een paar uurtje op een bed onder een rieten parasol te liggen, bij Poco Loco Beach Bar. Je kunt daar ook heerlijk lunchen. Maandagmorgen heb ik nog een aantal Teams-overleggen met NL. Die middag heb ik nog niets gepland en ook voor de dinsdag nog niet maar dat zal nog wel komen. Ik wil deze tijd gaan gebruik om contact op te nemen met de Alkalo van Sambuyang. Hij zou eventueel een rol kunnen spelen bij het verkrijgen van grond voor de nieuwbouw van het mental home. Dinsdagavond koffer inpakken en woensdagmorgen naar het vliegveld. Ik vertrek om 13.30 uur Gambiaanse tijd. Even een korte tussenstop op Kaap Verdië en even voor twaalf uur in de avond ben ik weer op Schiphol!